Übersetzungen für „lästigfallen“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

wẹg|fallen VERB intr irr +sein

1. wegfallen (ausgelassen werden):

etw wegfallen lassen Nachtisch

rezygnować [perf z‑] z czegoś

2. wegfallen (entfallen):

wegfallen

odpadać [perf odpaść ]ugs

der letzte Satz kann wegfallen

ostatnie zdanie można pominąć

der nächste Tagesordnungspunkt kann wegfallen

ostatni punkt m programu może zostać pominięty

ạb|fallen VERB intr irr +sein

1. abfallen (herunterfallen):

von etw abfallen

spadać [perf spaść] z czegoś

2. abfallen (abtrünnig sein):

[von jdm/etw] abfallen (Gläubige)

sprzeniewierzać [perf sprzeniewierzyć] się [komuś/czemuś]

[von jdm/etw] abfallen (Gruppierung)

odłączać [perf odłączyć] się [od kogoś/czegoś]

er ist vom Glauben abgefallen

[on] odstąpił od wiary

ich fall vom Glauben ab! ugs

nie do wiary! ugs

3. abfallen (schwinden):

plötzlich fiel alle Angst von ihr ab

nagle zupełnie przestała się bać

alle Furcht fiel von ihm ab

zupełnie przestał się lękać

4. abfallen (sich neigen):

gegen etw abfallen (Gelände, Hang)

nachylać [perf nachylić] się ku czemuś

abfallend

spadzisty

5. abfallen:

abfallen (sich vermindern) (Druck, Temperatur)

spadać [perf spaść]

6. abfallen:

abfallen (zurückfallen) (Sportler)

zostawać [perf zostać] w tyle

das Team fiel stark ab

zespół m został mocno w tyle

7. abfallen (übrig bleiben):

abfallen

przypadać [perf przypaść]

wie viel fällt bei dem Geschäft für mich ab?

ile przypadnie mi w tym interesie?

I . ạn|fallen VERB trans irr (angreifen)

anfallen

napadać [perf napaść]

II . ạn|fallen VERB intr irr +sein

anfallen (entstehen, sich ergeben) (Nebenprodukte, Müll)

powstawać [perf powstać]

anfallen (Kosten)

przypadać

anfallen (Papier)

zbierać [perf zebrać] się

die dabei anfallenden Kosten

wiążące się z tym koszty mpl

die anfallenden Zinsen

należne odsetki fpl

die anfallende Arbeit

praca f do wykonania

a̱u̱f|fallen VERB intr irr +sein

auffallen (ins Auge springen) (Person, Sache)

rzucać [perf rzucić] się w oczy

auffallen (bemerkt werden)

zostać zauważonym

angenehm/unangenehm auffallen

robić [perf z‑] przyjemne/nieprzyjemne wrażenie

nicht auffallen

nie rzucać się w oczy

jdm auffallen (Person)

zwracać [perf zwrócić] na siebie czyjąś uwagę

jdm auffallen (Sache)

uderzać [perf uderzyć] kogoś fig

das muss Ihnen doch auffallen

chyba to pana/panią uderzyło

mir fällt auf, dass ...

uderza mnie to, że...

a̱u̱s|fallen VERB intr irr +sein

1. ausfallen (herausfallen):

ausfallen

wypadać [perf wypaść]

ihr fallen die Haare/Zähne aus

włosy mpl /zęby mpl jej wypadają

2. ausfallen (nicht stattfinden):

ausfallen

wypadać [perf wypaść]

[etw] ausfallen lassen Termin, Unterrichtsstunde

odwołać [coś]

[etw] ausfallen lassen Mahlzeit

zrezygnować [z czegoś]

die Schule fällt aus

nie ma [dziś] lekcji

3. ausfallen:

ausfallen (nicht funktionieren) (Apparat)

zepsuć się

ausfallen (Maschine)

nie działać

ausfallen (Atmung)

zatrzymać się

ausfallen (Organ)

przestać pracować

4. ausfallen:

ausfallen (entfallen) (Verdienst)

przepadać [perf przepaść]

5. ausfallen (beschaffen sein):

die Bluse fällt zu groß/eng aus

ta bluzka jest za duża/ciasna

gut/schlecht ausfallen (Klassenarbeit)

dobrze/źle wypaść

e̱i̱n|fallen VERB intr irr +sein

1. einfallen:

einfallen (einsinken) (Gesicht, Wangen)

zapadać [perf zapaść] się

2. einfallen (in den Sinn kommen):

jdm einfallen

przychodzić [perf przyjść] komuś na myśl

sich Dat etw einfallen lassen

wpadać [perf wpaść] na pomysł

sich Dat etw einfallen lassen

wymyślać [perf wymyślić] coś

sich Dat etw einfallen lassen

strzelać [perf strzelić] do głowy

du musst dir etwas einfallen lassen

musisz coś wymyślić

das würde ihm nicht im Traum einfallen

nawet by mu się to nie przyśniło

3. einfallen (in Erinnerung kommen):

jdm fällt etw [wieder] ein

[znowu] się coś komuś przypomina

plötzlich fiel ihm sein Großvater wieder ein

nagle znowu przypomniał mu się jego dziadek m

4. einfallen MILIT (einstürzen):

in ein Land einfallen

dokonywać [perf dokonać] najazdu [lub inwazji] na kraj

5. einfallen (eindringen):

in etw Akk einfallen

wnikać [perf wniknąć] w coś

6. einfallen (hereinströmen):

in etw Akk einfallen (Licht)

wpadać [perf wpaść] w coś [lub do czegoś]

7. einfallen:

einfallen (einstimmen) (Geige)

wchodzić [perf wejść]

8. einfallen (sich einmischen):

„nein“!, fiel er ein

„nie”!, wtrącił się

Siehe auch: eingefallen

I . e̱i̱ngefallen ADJ

eingefallen Gesicht, Wangen, Augen:

eingefallen

zapadnięty

II . e̱i̱ngefallen ADV (abgezehrt)

eingefallen aussehen

mizernie

entfạllen* VERB intr irr +sein

1. entfallen (aus dem Gedächtnis kommen):

jdm entfallen

wylecieć komuś z głowy

sein Name ist mir entfallen

zapomniałem jego nazwiska

die Einzelheiten sind mir entfallen

zapomniałem o szczegółach

2. entfallen:

entfallen (nicht stattfinden) (Punkt)

wypadać [perf wypaść]

entfallen (Veranstaltung)

nie odbyć się

3. entfallen (zukommen):

auf jdn entfallen (Anteil)

przypadać komuś

auf die Losnummer 113 entfallen 100.000 Euro

na los z numerem 113 przypada wygrana f o wysokości 100 000 euro

4. entfallen geh (entgleiten):

die Vase entfiel ihr

wazon m wypadł jej z rąk

5. entfallen (wegfallen):

der Anspruch auf Zuschüsse entfällt

prośba f o dotacje nie zostaje uwzględniona

hịn|fallen VERB intr irr +sein

hinfallen

upadać [perf upaść]

er fiel der Länge nach hin

upadł jak długi

missfạllen*RR [mɪs​ˈfalən] VERB intr irr geh, mißfạllen*ALT VERB intr irr geh

jdm missfallen

nie podobać się komuś

was missfällt dir an ihr?

co ci się w niej nie podoba?

es missfällt mir, dass/wie er mich ständig anstarrt

nie podoba mi się, że/jak on się we mnie stale wpatruje

MịssfallenRR <‑s, kein Pl > [mɪs​ˈfalən] SUBST nt, MịßfallenALT SUBST nt <‑s, kein Pl >

Missfallen

niezadowolenie nt

jds Missfallen erregen

wzbudzać [perf wzbudzić] czyjeś niezadowolenie

Gefạllen² <‑s, ‑> [gə​ˈfalən] SUBST m (Gefälligkeit)

Gefallen

przysługa f

jdm einen Gefallen tun

wyświadczyć [lub oddać] komuś przysługę

jdn um einen Gefallen bitten

prosić kogoś o przysługę

tu mir den Gefallen und sei ruhig! ugs

zrób mi przysługę i bądź cicho! ugs

befạllen¹ ADJ

befallen von Krankheit

zakażony

befallen von Schädlingen

zarobaczony

befallen von Pilzen

zagrzybiony

I . gefạllen¹ [gə​ˈfalən] VERB intr

gefallen pp von fallen, gefallen

II . gefạllen¹ [gə​ˈfalən] ADJ (gestorben)

gefallen Soldaten

poległy

Siehe auch: gefallen , fallen

gefạllen*² <gefällt, gefiel, gefallen> [gə​ˈfalən] VERB intr irr

jdm [gut] gefallen

podobać [perf s‑] się komuś

es gefällt mir gar nicht, dass ...

wcale mi się nie podoba, że...

das gefällt mir [nicht]

to mi się [nie] podoba

wie gefällt dir mein Rock?

jak podoba ci się moja spódnica?

wie gefällt es dir in Deutschland?

jak ci się podoba w Niemczech?

Wendungen:

sich Dat etw gefallen lassen (hinnehmen)

tolerować coś

sich Dat etw gefallen lassen (hinnehmen)

pozwalać na coś

sich Dat etw gefallen lassen (sehr gut finden)

być czymś usatysfakcjonowanym

sich Dat nichts gefallen lassen (unnachgiebig sein)

nie pozwalać sobie dyktować warunków a. fig

fạllen <fällt, fiel, gefallen> [ˈfalən] VERB intr +sein

1. fallen (hinabfallen):

auf den Boden fallen

spadać [perf spaść] na ziemię

ins Wasser fallen

spaść do wody

vom Pferd/von der Leiter fallen

spaść z konia/drabiny

aus einem Fahrzeug/aus dem Fenster fallen

wypaść z pojazdu/przez okno

der Vorhang fällt

kurtyna f opada

auf etw Akk fallen (Blick)

padać [perf paść] na coś

durch/in etw Akk fallen (Licht)

wpadać przez coś/do czegoś

Vorsicht, fall nicht!

uważaj, nie przewróć się!

es fällt Schnee/Regen

pada śnieg m /deszcz m

sie ließ sich in einen Sessel fallen

opadła na fotel

er fiel ihr ins Wort

wpadł jej w słowo

sie ist nicht auf den Mund gefallen ugs

ona jest wygadana ugs

sie ist nicht auf den Kopf gefallen ugs

ona jest nie w ciemię bita ugs

2. fallen (stolpern):

über etw Akk fallen

potykać [perf potknąć] się o coś

3. fallen ugs (nicht bestehen):

durch die Prüfung fallen

oblać egzamin ugs

4. fallen:

fallen (sinken) (Wert, Preise, Fieber)

spadać [perf spaść]

die Aktien sind gefallen

kursy mpl akcji spadły

die Temperatur ist um 10 Grad gefallen

temperatura f spadła o 10 stopni

im Preis fallen

tracić na cenie

der Dollar fällt immer noch

kurs dolara ciągle spada

5. fallen (in einen Zustand geraten):

sie fiel in tiefen Schlaf

zapadła w głęboki sen

in Angst fallen

popaść w strach geh

er fällt von einem Extrem ins andere

on popada z jednej skrajności w drugą

6. fallen MILIT:

fallen (sterben) (Soldat)

ginąć [perf z‑]

fallen (überwältigt werden) (Festung, Stadt)

padać [perf paść]

7. fallen (treffen):

auf jdn fallen (Verdacht)

paść na kogoś

auf einen Dienstag fallen

przypadać [perf przypaść] we wtorek

sein Geburtstag fällt dieses Jahr auf einen Montag

jego urodziny Pl przypadają w tym roku w poniedziałek

die Wahl fiel auf ihn

wybór m padł na niego

da fiel sein Blick auf den Kalender

jego wzrok m padł na kalendarz geh

8. fallen (sich plötzlich bewegen):

jdm um den Hals fallen

rzucać [perf rzucić] się komuś na szyję

die Tür fiel ins Schloss

drzwi Pl zatrzasnęły się

9. fallen JUR (zufallen):

an den Erben fallen

przypadać [perf przypaść] spadkobiercy

die Erbschaft fiel an die Kinder

spadek m przypadł dzieciom

10. fallen:

fallen (ergehen) (Entscheidung, Urteil)

zapadać [perf zapaść]

11. fallen:

fallen (sich ereignen) (Ausgleichstreffer, Schuss)

padać [perf paść]

kurz danach fiel das Tor zum 3:0

krótko potem padła trzecia bramka f

es fielen drei Schüsse

padły trzy strzały mpl

12. fallen:

fallen (geäußert werden) (Worte)

padać [perf paść]

eine Bemerkung fallen lassen

pozwalać [perf pozwolić] sobie na uwagę

sein Name ist nicht gefallen

jego nazwisko nt nie padło

darüber ist noch kein Wort gefallen

ani jedno słowo nt nie zostało jeszcze powiedziane na ten temat

13. fallen (sein, sich erweisen):

jdm leicht fallen

łatwo komuś przychodzić

das fällt ihm leicht

to mu przychodzi łatwo

es fällt mir schwer das zu sagen

z trudem [lub przykrością] muszę [to] powiedzieć

Chemie ist mir nie leicht gefallen

chemia f nigdy nie była moją mocną stroną

es dürfte dir schwer fallen, das zu beweisen

mogłoby być ci ciężko to udowodnić

es ist mir sehr schwer gefallen, das zu sagen

powiedzenie tego przyszło mi z wielkim trudem

14. fallen (erfasst werden):

das fällt auch in diese Kategorie

to także należy do tej kategorii

das fällt nicht unter diese Bestimmung

to nie podpada pod ten przepis ugs

15. fallen (keine Geltung mehr haben):

[etw] fallen lassen Projekt

rezygnować [perf z‑] [z czegoś]

[etw] fallen lassen Projekt

zaniechać [czegoś]

er ließ den Plan fallen

zaniechał tego planu

ụm|fallen VERB intr irr +sein

1. umfallen:

umfallen (umkippen) (Figur, Baum)

przewrócić się

mir ist die Vase umgefallen

przewrócił mi się wazon

2. umfallen (zu Boden fallen):

umfallen

upaść

tot umfallen

paść martwym

ich bin zum Umfallen müde

jestem potwornie zmęczony

3. umfallen abw ugs (Gesinnung wechseln):

umfallen

zmienić stanowisko/poglądy

zu̱|fallen VERB intr irr +sein

1. zufallen:

zufallen (sich von selbst schließen) (Tür, Fenster)

zatrzaskiwać [perf zatrzasnąć] się

ihm fallen vor Müdigkeit die Augen zu

oczy ntpl mu się kleją ze zmęczenia

2. zufallen (zuteil werden):

jdm zufallen (Erbe)

przypadać [perf przypaść] komuś [w udziale]

3. zufallen:

zufallen (zukommen) (Vergünstigung, Aufgabe)

przypadać [perf przypaść]

zufallen (Entscheidung, Verantwortung)

spadać [perf spaść]

4. zufallen (leicht erwerben):

ihr scheinen die guten Ideen einfach so zuzufallen

wydaje się, że dobre pomysły mpl przychodzą jej do głowy bez trudu

vo̱r|fallen VERB intr irr +sein

1. vorfallen (sich ereignen):

vorfallen

wydarzać [perf wydarzyć] się

2. vorfallen (nach vorn fallen):

immer wieder vorfallen (Strähne)

nieustannie opadać

3. vorfallen MED:

vorfallen

wypadać [perf wypaść]

zerfạllen* VERB intr irr +sein

1. zerfallen:

zerfallen (auseinander fallen) (Gebäude)

zawalić się

zerfallen (Körper)

rozkładać [perf rozłożyć] się

zerfallen (Materie)

rozpadać [perf rozpaść] się

zerfallene Gebäude

zawalone budynki mpl

zu Staub zerfallen

rozpaść się w pył

2. zerfallen:

zerfallen (untergehen) (Reich, Kultur)

upadać [perf upaść]

3. zerfallen PHYS:

zerfallen

rozpadać [perf rozpaść] się

4. zerfallen (sich gliedern):

in etw Akk zerfallen

dzielić się na coś

5. zerfallen (sich zerstreiten):

mit jdm zerfallen sein

być [lub żyć] z kimś w niezgodzie

er war mit sich und der Welt zerfallen

był niezadowolony z siebie i ze świata

a̱u̱s|fällen VERB trans

1. ausfällen CHEM:

ausfällen

wytrącać [perf wytrącić]

2. ausfällen CH (verhängen):

ausfällen Strafe

nakładać [perf nałożyć]

Lastfall SUBST

Benutzereintrag

Lastfall m BAU

obciążenie nt

Einfallen SUBST

Benutzereintrag

Einfallen nt GEO

upad warstwy m

Einfallen nt GEO

nachylenie warstwy nt