Übersetzungen für „schuldigsprechen“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

se̱lig|sprechenALT VERB trans irr

seligsprechen REL → selig

Siehe auch: selig

I . se̱lig [ˈzeːlɪç] ADJ

1. selig (einem Glücksgefühl hingegeben):

selig Blick, Lächeln

błogi

selig Gefühl

przyjemny

2. selig a. REL (selig gesprochen):

selig

błogosławiony

mein seliger Onkel geh

mój świętej pamięci wujek

ihr seliger Vater geh

jej świętej pamięci ojciec

Gott hab ihn selig!

świeć Panie nad jego duszą!

wer’s glaubt, wird selig! scherzh ugs

nigdy w to nie uwierzę!

II . se̱lig [ˈzeːlɪç] ADV

jdn selig sprechen

beatyfikować

jdn selig sprechen

zaliczać [perf zaliczyć] w poczet błogosławionych

Schu̱lsprecher(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SUBST m(f)

Schulsprecher(in)

przedstawiciel(ka) m(f) samorządu szkolnego

he̱i̱lig|sprechenALT VERB trans irr

heiligsprechen → heilig

Siehe auch: heilig

I . he̱i̱lig [ˈhaɪlɪç] ADJ

1. heilig (geweiht):

heilig Ort, Kommunion, Taufe

święty

der heilige Benedikt

święty Benedykt m

die Heilige Jungfrau Maria

Najświętsza Maria Panna f

die Heilige Dreifaltigkei

Trójca f Święta

der Heilige Stuhl

Stolica f Apostolska

die Heilige Schrift

Pismo nt Święte

die Heiligen Drei Könige

Trzej Królowie mpl

der Heilige Geist

Duch m Święty

der Heilige Vater

Ojciec m Święty

Heiliger Abend

Wigilia f

2. heilig (unantastbar):

heilig

święty

heilig

nietykalny

das ist mir heilig

to jest dla mnie święte

ihm ist nichts heilig

dla niego nie ma nic świętego

3. heilig geh (feierlich, unbedingt):

heilig Pflicht

święty

heilig Stille, Eid

uroczysty

4. heilig ugs (groß):

heilig Zorn, Not

wielki

heilig Respekt

głęboki

II . he̱i̱lig [ˈhaɪlɪç] ADV

1. heilig REL:

jdn heilig sprechen

kanonizować kogoś

2. heilig (ernst):

heilig

uroczyście

heilig

święcie

etw hoch und heilig versprechen

przysięgać [perf przysiąc] coś na wszystkie świętości

jd hält etw heilig Sonntag, Gebote

ktoś uważa coś za świętość

3. heilig REG (wahrhaftig):

ich habe heilig damit nichts zu tun

naprawdę nie mam z tym nic wspólnego

Schụldrecht <‑s, kein Pl > SUBST nt JUR

Schuldrecht

prawo nt zobowiązaniowe

I . zu̱|sprechen VERB trans irr

1. zusprechen (trösten):

jdm Trost zusprechen

pocieszać [perf pocieszyć] kogoś

jdm Mut zusprechen

dodawać [perf dodać] komuś odwagi

2. zusprechen JUR:

zusprechen Preis

przyznawać [perf przyznać]

zusprechen Erbe

przysądzić

zusprechen Erbe

zasądzić

das Kind wurde der Mutter zugesprochen

opiekę nad dzieckiem przyznano matce

II . zu̱|sprechen VERB intr irr

jdm zusprechen

przemawiać [perf przemówić] do kogoś

sie sprach ihm gut zu

przemówiła do niego serdecznie

dem Alkohol zusprechen

popijać alkohol

ho̱hn|sprechen VERB intr irr

etw Dat hohnsprechen

urągać

sein Vorgehen spricht der Vernunft hohn

jego postępowanie nt urąga zdrowemu rozsądkowi

I . mịt|sprechen VERB trans irr

etw mit jdm mitsprechen Gebet

mówić coś równocześnie z kimś innym

II . mịt|sprechen VERB intr irr

1. mitsprechen (im Gespräch):

mitsprechen

mieć coś do powiedzenia

da kann ich nicht mitsprechen

w tej kwesti nie mam nic do powiedzenia

2. mitsprechen (mitbestimmten):

[bei etw] mitsprechen

współdecydować [o czymś]

bei der Entscheidung möchte ich auch mitsprechen dürfen

też chciałbym brać udział w podjęciu decyzji

na̱ch|sprechen VERB intr, trans irr

[jdm] etw nachsprechen

powtarzać [perf powtórzyć] coś [za kimś]

I . a̱u̱s|sprechen VERB trans irr

1. aussprechen (artikulieren):

aussprechen Laut, Wort

wymawiać [perf wymówić]

wie spricht man deinen Namen aus?

jak się wymawia twoje nazwisko?

2. aussprechen (äußern):

aussprechen Satz

wypowiadać [perf wypowiedzieć]

aussprechen Meinung, Dankbarkeit, Anerkennung

wyrażać [perf wyrazić]

es wurde sofort eine Verdächtigung gegen ihn ausgesprochen

natychmiast wyrażono podejrzenie w stosunku do niego

sie sprachen der Regierung ihr Vertrauen aus

wymówili swoje zaufanie do rządu

Lob aussprechen

wyrazić uznanie

eine Verleumdung aussprechen

rzucić oszczerstwo

eine Warnung aussprechen

ostrzegać [perf ostrzec]

ein Verbot aussprechen

zabraniać [perf zabronić]

jdm sein Bedauern aussprechen

wyrazić komuś swe ubolewanie

3. aussprechen JUR:

aussprechen Scheidung, Strafe

orzekać [perf orzec]

II . a̱u̱s|sprechen VERB intr irr

aussprechen

kończyć wypowiedź

lass mich doch aussprechen!

daj mi skończyć!

III . a̱u̱s|sprechen VERB refl irr

1. aussprechen (offen sprechen):

sich mit jdm [über etw Akk] aussprechen

rozmówić się z kimś [o czymś]

2. aussprechen (Stellung beziehen):

sich für jdn/etw aussprechen

opowiadać [perf opowiedzieć] się za kimś/czymś

sich gegen jdn/etw aussprechen

opowiadać [perf opowiedzieć] się przeciw komuś/czemuś

3. aussprechen (sein Herz ausschütten):

aussprechen

zwierzać [perf zwierzyć] się

sie hat sich bei ihrer Freundin ausgesprochen

zwierzyła się swojej przyjaciółce

e̱i̱n|sprechen VERB intr irr

auf jdn einsprechen

namawiać [lub nakłaniać] kogoś

fre̱i̱|sprechen VERB trans irr JUR

jdn freisprechen

uniewinniać [perf uniewinnić] kogoś

die Angeklagte wurde freigesprochen

oskarżona f została uniewinniona

Fre̱i̱sprechen <‑s, kein Pl > SUBST nt TEL

Freisprechen

mówienie nt swobodne

Freisprechen

mówienie przy pomocy zestawu głośnomówiącego [lub słuchawkowego]

I . schụldig [ˈʃʊldɪç] ADJ

1. schuldig a. JUR (die Schuld tragend):

schuldig

winny

wer ist daran schuldig?

kto jest temu winien?

jdn für schuldig befinden

uznać kogoś za winnego

2. schuldig (verpflichtet):

jdm etw schuldig sein

być komuś coś dłużnym

wie viel bin ich schuldig?

ile jestem winny [lub dłużny] ?

jdm Geld schuldig sein

być winnym komuś pieniądze

jdm Dank schuldig sein fig

być winnym komuś podziękowanie

die Antwort schuldig bleiben fig

być winnym odpowiedzi

jdm nichts schuldig bleiben fig

nie pozostawać komuś dłużnym fig

II . schụldig [ˈʃʊldɪç] ADV a. JUR

sich einer Tat schuldig machen

być winnym jakiegoś czynu

sich schuldig bekennen

przyznawać [perf przyznać] się do winy

jdn schuldig sprechen

uznawać [perf uznać] kogoś winnym

schuldig geschieden werden

uzyskać rozwód z własnej winy

Schụldige(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> SUBST mf dekl wie Adj

Schuldige

winny(-a) m (f)

Schụldigkeit <‑, ‑en> SUBST f

Schuldigkeit

powinność f

Wendungen:

seine Schuldigkeit getan haben ugs (Person)

spełnić swoją powinność

seine Schuldigkeit getan haben (Gerät, Gesetz)

spełnić swoją funkcję

Schu̱lmädchen <‑s, ‑> SUBST nt

Schulmädchen ugs

uczennica f

Siehe auch: Schuljunge

Schu̱ljunge <‑n, ‑n> SUBST m ugs

Schuljunge

uczniak m ugs

jdn wie einen [dummen] Schuljungen behandeln

traktować [perf po‑] kogoś jak [głupiego] ucznia

I . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] VERB intr

1. sprechen (reden):

sprechen

mówić [perf powiedzieć]

deutlich sprechen

mówić wyraźnie

kann ich mit dem Chef sprechen?

czy mogę porozmawiać z szefem?

sprechen wir von etwas anderem

porozmawiajmy o czymś innym

sie sprach davon, das Land zu verlassen

[ona] mówiła o tym, że wyjeżdza z kraju

darüber spricht man nicht

o tym się nie mówi

ins Mikrofon sprechen

mówić do mikrofonu

polnisch [o. Polnisch] sprechen

mówić po polsku

sprechen Sie!

proszę mówić!

2. sprechen fig (urteilen, sich äußern):

das spricht für ihn/seine Unschuld

to przemawia za nim/jego niewinnością

das spricht für ihre Intelligenz

to przemawia za jej inteligencją

vieles spricht gegen ihn

dużo przemawia przeciwko niemu

es sprach alles gegen ihn

wszystko przemawiało przeciwko niemu

vieles spricht gegen diesen Plan

dużo przemawia na niekorzyść tego planu

für sich [selbst] sprechen (Tatsache, Beweis)

przemawiać [lub mówić] samo za siebie

sie ist nicht gut auf mich zu sprechen

ona nie ma dobrego zdania o mnie

3. sprechen (ein Telefongespräch führen):

mit jdm sprechen

rozmawiać [perf po‑] z kimś

wer spricht? (am Telefon)

kto mówi?

4. sprechen (empfangen):

ich bin für niemanden zu sprechen

nie ma mnie dla nikogo

5. sprechen (tratschen):

über jdn sprechen

rozmawiać [perf po‑] o kimś

gut/schlecht über jdn/von jdm sprechen

dobrze/źle o kimś mówić

6. sprechen (eintreten):

für jdn sprechen

wstawiać [perf wstawić] się za kimś

gegen jdn sprechen

wypowiedzieć się przeciwko komuś

7. sprechen geh (erkennbar sein):

aus seinen Augen spricht Zorn

z jego oczu przemawia gniew

8. sprechen (eine Rede halten):

sprechen

przemawiać

II . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] VERB trans

1. sprechen (sagen, aussprechen):

sprechen die Wahrheit

mówić [perf powiedzieć]

sprechen Wort, Segen

wypowiadać [perf wypowiedzieć]

sprechen Gebet

odmawiać [perf odmówić]

sprechen Urteil

wydać

sprechen Gedicht

recytować [perf wy‑]

2. sprechen (beherrschen):

sprechen Sie Chinesisch?

czy mówi pan/pani po chińsku?

mehrere Sprachen sprechen

mówić w kilku językach

3. sprechen (verlesen):

sprechen

odczytywać [perf odczytać]

er spricht die Nachrichten im Radio

on czyta [lub prezentuje] wiadomości w radiu

4. sprechen (am Telefon):

jdn sprechen

rozmawiać z kimś [przez telefon]

(sich mit jdm unterhalten) kann ich Sie einen Augenblick sprechen?

czy mogę z panem/panią chwilkę porozmawiać?

III . sprẹchen <spricht, sprach, gesprochen> [ˈʃprɛçən] VERB refl

wir sprechen uns noch! (bei der Verabschiedung)

porozmawiamy jeszcze!

wir sprechen uns noch! (als Drohung)

rozmówimy się jeszcze!

Schu̱ldirektor(in) <‑s, ‑en; ‑, ‑nen> SUBST m(f)

Schuldirektor(in)

dyrektor(ka) m(f) szkoły

I . ạb|sprechen VERB trans irr

1. absprechen:

absprechen (besprechen) Plan

omawiać [perf omówić]

absprechen Aussagen

przedyskutować

(vereinbaren) wir haben abgesprochen, dass ...

uzgodniliśmy, że...

einen Termin absprechen

uzgadniać [perf uzgodnić] termin

2. absprechen (aberkennen):

absprechen Ehrenrechte

odbierać [perf odebrać]

absprechen Talent

odmawiać [perf odmówić]

jdm ein Recht absprechen

pozbawiać [perf pozbawić] kogoś prawa

guten Willen kann man ihm nicht absprechen

dobrej woli odmówić mu nie można

II . ạb|sprechen VERB refl irr (eine Vereinbarung treffen)

absprechen

umawiać [perf umówić] się

sich mit jdm über etw absprechen

uzgadniać [perf uzgodnić] coś z kimś

wir sollten uns in Zukunft besser absprechen

w przyszłości musimy się lepiej umówić

I . ạn|sprechen VERB trans irr

1. ansprechen (anreden):

ansprechen

zagadywać [perf zagadnąć ]ugs

2. ansprechen (betiteln):

wie soll ich Sie ansprechen?

jak mam się do pana/pani zwracać?

3. ansprechen (sich wenden an):

jdn auf etw Akk ansprechen

zwracać [perf zwrócić] się do kogoś w sprawie czegoś

4. ansprechen (erwähnen):

ansprechen Thema

poruszać [perf poruszyć]

5. ansprechen (beeindrucken):

jdn ansprechen (Person)

wywierać [perf wywrzeć] na kimś wrażenie

jdn ansprechen (Kunstwerk)

przemawiać do kogoś

(gefallen) jdn ansprechen

podobać [perf s‑] się komuś

die Rede hat mich angesprochen

przemówienie nt zrobiło na mnie wrażenie

II . ạn|sprechen VERB intr irr

1. ansprechen (Wirkung haben):

auf etw Akk ansprechen (Patient)

reagować [perf za‑] na coś

bei jdm ansprechen (Medikament)

pomagać [perf pomóc] komuś

2. ansprechen:

ansprechen (reagieren) (Bremse)

reagować [perf za‑]