Übersetzungen für „vendéen“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

ẹnden [ˈɛndən] VERB intr

1. enden:

enden (zu Ende gehen) (Jahr, Urlaub)

kończyć [perf s‑] się

nicht enden wollender Beifall

nie kończące się oklaski

das Programm endete mit einer Überraschung

program m zakończył się niespodzianką

wie wird das mit ihm enden?

jak to się dla niego zakończy?

das wird böse enden

to się źle skończy

2. enden:

enden (ablaufen) (Frist, Ultimatum)

upływać [perf upłynąć]

3. enden:

enden (räumlich aufhören) (Rock, Weg)

kończyć [perf s‑] się

I . sẹnden¹ <sendet, sendete [o. CH: sandte], hat gesendet [o. CH: gesandt]> [ˈzɛndən] VERB trans

senden Film

nadawać [perf nadać]

senden Notsignal, Botschaft

wysyłać [perf wysłać]

II . sẹnden¹ <sendet, sendete [o. CH: sandte], hat gesendet [o. CH: gesandt]> [ˈzɛndən] VERB intr

zwischen sieben und zwanzig Uhr senden

nadawać między siódmą a dwudziestą

Sẹnden <‑s, kein Pl > SUBST nt

Senden

wysyłanie nt

Senden

przesyłanie nt

Senden

transfer m

I . wẹnden¹ <wendet, wendete, gewendet> [ˈvɛndən] VERB intr

1. wenden (Auto):

wenden

nawracać [perf nawrócić]

wenden

zawracać [perf zawrócić]

wenden NAUT

zmieniać [perf zmienić] kierunek

Wendungen:

bitte wenden!

verte!

II . wẹnden¹ <wendet, wendete, gewendet> [ˈvɛndən] VERB trans

wenden Blatt

odwracać [perf odwrócić]

wenden Kleidung

odwrócić na drugą stronę

wenden Fahrzeug

zawracać [perf zawrócić]

er musste den Wagen wenden

musiał zawrócić samochód [lub nawrócić samochodem]

den Braten wenden

obracać [perf obrócić] pieczeń

Wendungen:

man kann die Sache drehen und wenden, wie man will

można rozpatrywać tę sprawę w najróżniejszych kategoriach

III . wẹnden¹ <wendet, wendete, gewendet> [ˈvɛndən] VERB refl (sich entwickeln)

sich zum Besseren wenden

zmieniać [perf zmienić] się na lepsze

es wird sich alles zum Guten wenden

wszystko obróci się na dobre

beẹnden* VERB trans, beendigen* VERB trans geh

beenden

skończyć

beenden

zakończyć

beenden

ukończyć

beenden COMPUT Programm

zamknąć

das System beenden COMPUT

zamknąć system

I . verö̱den* VERB intr +sein

1. veröden (Stadt):

veröden

pustoszeć [perf o‑]

2. veröden (Land, Boden):

veröden

wyjaławiać [perf wyjałowić] się

II . verö̱den* VERB trans MED

veröden

obliterować

veröden

spowodować zarośnięcie

verü̱ben* VERB trans

[etw] verüben Verbrechen

dopuścić się [czegoś]

ein Attentat/einen Einbruch verüben

dokonać zamachu/włamania

Selbstmord verüben

popełnić samobójstwo

I . blẹnden [ˈblɛndən] VERB trans

1. blenden (zu hell sein):

jdn blenden (Scheinwerfer, Licht, Sonne)

razić kogoś

2. blenden (beeindrucken):

blenden

olśniewać [perf olśnić]

blenden

oczarowywać [perf oczarować]

ihre Schönheit hat ihn geblendet

oczarowała go jej uroda f

ihre Schönheit hat ihn geblendet (täuschen) (Hass, Wut)

zaślepiać [perf zaślepić] kogoś geh

jdn [mit etw] blenden

mamić [perf o‑] kogoś [czymś]

lass dich durch seine Versprechungen nicht blenden!

nie daj się zwieść jego obietnicom!

3. blenden (blind machen):

jdn [durch etw] blenden

oślepiać [perf oślepić] kogoś [czymś]

II . blẹnden [ˈblɛndən] VERB intr

1. blenden:

blenden (zu hell sein) (Sonne)

razić

2. blenden (hinters Licht führen):

blenden

omamiać [perf omamić]

I . spẹnden VERB trans

1. spenden (als Spende geben):

spenden Geld, Kleidung

dać

spenden Geld, Kleidung

oddać

jdm etw spenden

ofiarowywać [perf ofiarować] komuś coś

2. spenden a. MED (abgeben):

spenden Wärme, Blut, Organe

oddawać [perf oddać]

3. spenden fig (geben, produzieren):

spenden Schatten, Wärme, Licht

dawać [perf dać]

4. spenden REL (austeilen):

spenden Sakrament, Segen, Abendmahl

udzielać [perf udzielić]

5. spenden fig mit Substantiv:

Beifall spenden

oklaskiwać

Trost spenden

pocieszać [perf pocieszyć]

Lob spenden

chwalić [perf po‑]

II . spẹnden VERB intr

[für jdn/etw] spenden

ofiarowywać [perf ofiarować] datek [dla kogoś/na coś]

Ạnden [ˈandən] SUBST Pl GEO

Anden

Andy Pl

I . lạnden [ˈlandən] VERB intr +sein

1. landen:

landen (auf festen Untergrund niedergehen) (Flugzeug)

lądować [perf wy‑]

auf dem Mond landen

wylądować na księżycu

auf dem Wasser landen

wodować

weich landen

miękko lądować

in einer Stadt landen

wylądować w jakiś mieście

2. landen (anlegen) (Schiff):

[im Hafen] landen

zawijać [perf zawinąć] [do portu]

das Schiff ist auf einer Sandbank gelandet

statek m osiadł na mieliźnie

3. landen ugs (ankommen):

zu Hause/im Papierkorb landen

lądować [perf wy‑] w domu/koszu na śmieci ugs

der Wagen landete im Straßengraben

samochód m wylądował w przydrożnym rowie ugs

schließlich landeten sie im Kino

w końcu wylądowali w kinie ugs

pass auf, dass du nicht im Knast landest

uważaj, żebyś nie wylądował w więzieniu ugs

auf dem 5. Platz landen

wylądować na 5 miejscu ugs

ich landete aus Versehen bei der Polizei

przez pomyłkę wylądowałem na policji ugs

bei jdm nicht landen können

nie spotkać się u kogoś z dobrym przyjęciem [lub z czyjąś sympatią]

mit deinen Komplimenten/Kritiken kannst du bei mir nicht landen

takimi komplementami/uwagami wiele u mnie nie wskórasz

II . lạnden [ˈlandən] VERB trans

1. landen AERO (niedergehen lassen):

landen

sprowadzać [perf sprowadzić] [na dół] [lub ziemię]

einen Hubschrauber [sicher] landen

sprowadzić helikopter [bezpiecznie] na ziemię

2. landen (aus der Luft absetzen):

landen AERO, MILIT

wysadzać [perf wysadzić]

Verstärkungen hinter den feindlichen Linien landen

wysadzić posiłki za linią wroga

a̱hnden [ˈaːndən] VERB trans form

ahnden Verstoß, Straftat:

ahnden

karać [perf u‑]

ein Verbrechen streng ahnden

surowo ukarać zbrodnię

ein Vergehen mit Geldstrafe ahnden

ukarać wykroczenie mandatem

I . bịnden <bindet, band, gebunden> [ˈbɪndən] VERB trans

1. binden (zusammenbinden, fesseln):

binden Gefangenen, Hände

wiązać [perf z‑]

jdn an Händen und Füßen binden

związać komuś ręce i nogi

mir sind die Hände gebunden fig

mam związane ręce fig

2. binden (aneinander befestigen):

binden Kranz, Strauß, Besen

wiązać [perf z‑]

etw zu etw binden

związać coś w coś

Haare zu einem Zopf binden

związać włosy w warkocz

Fichtenzweige zu Kränzen binden

wiązać gałązki świerku w wieńce

3. binden (anbinden, befestigen):

jdn/etw [mit etw] an etw Akk binden Boot, Gefangenen

przywiązać kogoś/coś [czymś] do czegoś

einen Menschen mit einer Leine an einen Baum binden

przywiązać człowieka sznurem do drzewa

4. binden (zubinden):

binden Schleife, Schnürsenkel

zawiązywać [perf zawiązać]

kannst du mir bitte die Schürze hinten binden?

możesz mi proszę zawiązać z tyłu fartuch?

etw um etw binden Krawatte

zawiązać coś na czymś

ein Tuch um den Kopf binden

zawiązać chustkę na głowie

5. binden (herstellen):

ein Fass binden

pobijać beczkę

6. binden (verpflichten):

jdn [an etw Akk] binden

zobowiązywać [perf zobowiązać] kogoś [do czegoś]

mein Versprechen bindet mich

jestem zobowiązany obietnicą

mein Versprechen bindet mich

wiąże mnie obietnica f fig

ein Vertrag bindet immer beide Seiten

umowa f zobowiązuje zawsze obie strony

eine bindende Zusage machen

dawać [perf dać] wiążące przyrzeczenie fig

7. binden (eine Gefühlsbindung schaffen):

binden

wiązać

binden

jednoczyć

es bindet mich nichts mehr an diese Stadt

nic już nie wiąże mnie z tym miastem fig

8. binden:

binden CHEM, PHYS, GASTRO Soße

wiązać

Gaswolken mit einem Wasservorhang binden

neutralizować chmury gazu zasłoną wodną

9. binden (anlegen):

Kapital binden

inwestować kapitał

10. binden (mit einem Einband versehen):

binden Buch

oprawiać [perf oprawić]

11. binden LIT:

Wörter durch einen Rheim binden

ułożyć słowa w rym

in gebundener Rede

wierszem

II . bịnden <bindet, band, gebunden> [ˈbɪndən] VERB intr

binden

wiązać

binden

spajać [perf spoić]

dieser Klebstoff bindet gut

ten klej m dobrze wiąże

III . bịnden <bindet, band, gebunden> [ˈbɪndən] VERB refl

1. binden (eine Beziehung eingehen):

sich [an jdn] binden

wiązać [perf z‑] się [z kimś] fig

ich möchte mich momentan nicht binden

nie chciałbym się teraz [z nikim] wiązać fig

2. binden (sich verpflichten):

binden

zobowiązać się

Siehe auch: gebunden

I . gebụnden [gə​ˈbʊndən] VERB trans, intr, refl

gebunden pp von binden

II . gebụnden [gə​ˈbʊndən] ADJ

1. gebunden (kontrolliert):

gebunden Preise, Kapital

kontrolowany

2. gebunden (verpflichtet):

vertraglich gebunden sein

być związanym umową

anderweitig gebunden sein

mieć inne zobowiązania

an einen Ort gebunden sein

być związanym z jakimś miejscem

3. gebunden (mit festem Rücken und Decke versehen):

gebunden Buch

w twardej oprawie

4. gebunden (in Versen):

gebunden Rede

wiązany

I . fịnden <findet, fand, gefunden> [ˈfɪndən] VERB trans

1. finden (entdecken):

finden

znaleźć

wieder finden

odnaleźć

[bei jdm] Hilfe finden

znaleźć [u kogoś] pomoc

er war nirgends zu finden

nigdzie nie można go było znaleźć

ihr Haus ist gut/schlecht zu finden

do ich domu łatwo/trudno trafić

wer sucht, der findet Sprichw

szukajcie, a znajdziecie Sprichw

2. finden (einschätzen):

wie findest du das?

co o tym sądzisz?

ich finde es gut, dass ...

uważam, że to dobrze, że...

jdn gut finden

uważać, że ktoś jest dobry

das finde ich nicht!

[ja] tak nie uważam!

das finde ich nicht!

nie sądzę!

das finde ich auch!

też tak sądzę!

ich finde es hier ganz angenehm

uważam, ze jest tu całkiem miło

3. finden (vorfinden):

sie fand ihn schlafend/bei der Arbeit

zastała go śpiącego/przy pracy

4. finden (erfahren):

nichts an jdm/etw finden

nic w kimś/czymś nie widzieć

nichts dabei finden etw zu tun

nie widzieć nic złego w zrobieniu czegoś

ich finde nichts Schlimmes dabei

nie widzę w tym nic złego

5. finden (teilhaftig werden):

Mut finden

odważyć się

Sprache finden

znaleźć język

Anklang finden

spotykać [perf spotkać] się z uznaniem

Beachtung finden

cieszyć się zainteresowaniem

kein Ende finden

nie mieć końca

Verwendung finden

znajdować [perf znaleźć] zastosowanie

sie fand keine Ruhe

[ona] nie mogła [lub potrafiła] się uspokoić

II . fịnden <findet, fand, gefunden> [ˈfɪndən] VERB intr

1. finden (kommen):

nach Hause finden

trafić do domu

zu sich selbst finden (zur Ruhe kommen)

dochodzić [perf dojść] do siebie

ich muss zu mir selbst finden

muszę odnaleźć siebie

2. finden (meinen):

finden, [dass ...]

uważać, [że...]

finden Sie nicht auch, dass ...?

czy nie uważa pan/pani również, że...?

III . fịnden <findet, fand, gefunden> [ˈfɪndən] VERB refl

1. finden (wieder auftauchen):

sich wieder finden

odnaleźć się

ich hoffe, der Schlüssel findet sich gleich wieder

mam nadzieję, że klucz m zaraz się znajdzie

das Buch wird sich schon wieder finden

ta książka f na pewno się znajdzie

das wird sich alles finden

wszystko będzie dobrze

2. finden (sich ausfindig machen lassen):

es findet sich keiner, der ...

nie ma nikogo, kto...

3. finden (sich begegnen):

finden

spotkać [lub odnaleźć] się

wir haben uns in diesem Gedränge leider nicht gefunden

niestety nie znaleźliśmy się w tym tłoku

I . kụ̈nden [ˈkʏndən] VERB trans

1. künden geh (mitteilen):

künden

ogłaszać [perf ogłosić]

künden

obwieszczać [perf obwieścić ]geh

2. künden CH → kündigen

II . kụ̈nden [ˈkʏndən] VERB intr geh

von etw künden

dawać świadectwo czegoś

Siehe auch: kündigen

I . kụ̈ndigen [ˈkʏndɪgən] VERB trans

1. kündigen (aufgeben):

kündigen Stellung, Job, Wohnung

wypowiadać [perf wypowiedzieć]

2. kündigen (entlassen):

kündigen Mitarbeiter

zwalniać [perf zwolnić]

3. kündigen (beenden):

kündigen Versicherung, Vertrag

wymawiać [perf wymówić]

kündigen Versicherung, Vertrag

wypowiedzieć

jdm die Freundschaft kündigen

zerwać z kimś przyjaźń

II . kụ̈ndigen [ˈkʏndɪgən] VERB intr

1. kündigen:

kündigen (weggehen) (Arbeitnehmer)

rezygnować [perf z‑] z pracy

kündigen (weggehen) (Arbeitnehmer)

złożyć wypowiedzenie

bei einem Unternehmen kündigen

zwalniać [perf zwolnić] się z jakiejś firmy

ich habe zum ersten November gekündigt

zwolniłem się [z dniem] pierwszego listopada

2. kündigen (das Arbeits-, Mietverhältnis beenden):

jdm [einen Vertrag] kündigen (Arbeitgeber, Firma)

wypowiedzieć komuś [umowę o pracę]

jdm [einen Vertrag] kündigen (Vermieter)

wypowiedzieć komuś [umowę najmu]

ihm ist zum ersten April gekündigt worden

dostał wypowiedzenie z dniem pierwszego kwietnia

mụnden [ˈmʊndən] VERB intr geh

jdm munden

smakować komuś

ich hoffe, es mundet

mam nadzieję, że smakuje

wie mundet dir dieser Wein?

jak smakuje ci to wino nt ?

lasst es euch munden

niech wam smakuje

diese Arbeit mundet mir auch nicht so recht fig

ta praca f nie bardzo mi odpowiada

mụ̈nden [ˈmʏndən] VERB intr +sein o haben

1. münden (hineinfließen):

in etw Akk münden

uchodzić do czegoś

der Fluss mündet ins Meer

rzeka f uchodzi do morza

2. münden (führen zu):

in [o. auf] etw Akk münden

prowadzić do czegoś

die Straße mündet auf den [o. dem] Platz

ulica f dochodzi do placu

3. münden (hinauslaufen auf):

in etw (Gespräch) münden Akk o Dat

owocować [perf za‑] czymś

die Diskussion mündete in einen [o. einem] Beschluss

dyskusja f zakończyła się postanowieniem

rụnden [ˈrʊndən] VERB trans (aufrunden, abrunden)

eine Zahl nach oben/unten runden

zaokrąglać [perf zaokraglić] liczbę w górę/dół

I . wịnden¹ <windet, wand, gewunden> [ˈvɪndən] VERB trans geh

1. winden Kranz:

winden

wić

2. winden (befestigen):

winden Blumen

wplatać [perf wpleść]

sich Dat ein Band ins Haar winden

wpleść sobie wstążkę we włosy

etw um etw winden

owijać [perf owinąć] coś czymś

3. winden (wegnehmen):

winden

wyrywać [perf wyrwać]

jdm etw aus der Hand winden

wyrwać coś komuś z ręki

II . wịnden¹ <windet, wand, gewunden> [ˈvɪndən] VERB refl

1. winden (Pflanze):

winden

wić się

der Efeu windet sich um einen Baumstamm

bluszcz m wije [lub owija] się wokół pnia drzewa

2. winden:

winden (verlaufen) (Schlange, Fluss)

wić się

sich um etw winden

wić się dookoła czegoś

der Pfad windet sich durch die Wiesen

ścieżka f wije się wśród łąk

3. winden (sich krümmen):

winden

wić [lub fam: zwijać] się

sich [vor Schmerzen] winden

wić się [z bólu]

4. winden fig (Ausflüchte suchen):

sich winden

wykręcać się

sie drückt sich immer gewunden aus

zawsze próbuje się wykręcić