Übersetzungen für „re“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

ree <ree|ën> [re] SUBST nt of m of f

1. ree (hertensoort):

ree

Reh nt

2. ree (reegeit):

ree

Ricke f

ree

Rehgeiß f

rek¹ <rek|ken> [rɛk] SUBST nt

1. rek:

rek (latwerk, stelling)

Gestell nt

rek (met schappen; boekenrek)

Regal nt

rek (fietsenrek)

Ständer m

2. rek (gymtoestel):

rek

Reck nt

rem <rem|men> [rɛm] SUBST f

1. rem (toestel om iets te stoppen):

rem

Bremse f

aan de rem trekken übtr

die Bremse ziehen

met piepende remmen

mit kreischenden [o. quietschenden] Bremsen

op de rem staan

voll auf die Bremse treten ugs

2. rem übtr:

rem (belemmering)

Bremse f

rem (psychisch)

Hemmung f

alle remmen losgooien

alle Hemmungen fallen lassen

3. rem (eenheid van stralingsdosis):

rem

Rem nt

ren² <ren|nen> [rɛn] SUBST f (uitloopgelegenheid)

ren

Auslauf m

rep [rɛp]

in rep en roer zijn

in (heller) Aufregung sein

in rep en roer brengen

in Aufregung versetzen

reu <reu|en> [rø] SUBST m

reu

Rüde m

rei <rei|en> [rɛi] SUBST m

1. rei (personen):

rei

Reigen m

de rei aanvoeren übtr

den Reigen eröffnen

2. rei (koor(zang)):

rei

Reyen Pl

3. rei ((ronde)dans):

rei

Reigen m

rei

Reigentanz m

rel <rel|len> [rɛl] SUBST m (opstootje)

rel

Krawall m ugs

rel

Tumult m

een rel schoppen [o. trappen ]

Krawall machen ugs

dat heeft tot een flinke rel geleid

da hat es dann ordentlich geknallt ugs

deze toneelvoorstelling is een hele rel geworden

diese Theateraufführung hat viel Staub aufgewirbelt

ere SUBST f

ere → eer¹

Siehe auch: eer , eer , eer

eer³ [er] KONJ

1. eer (alvorens):

eer

ehe

eer

bevor

er verging een jaar, eer er wat gebeurde

es verging ein Jahr, ehe etw geschah

ik zou nog liever m'n tong afbijten, eer ik dat zou zeggen

ich würde mir eher die Zunge abbeißen, als so etw zu sagen

2. eer (tot):

eer

bis

het duurde een maand, eer ik weer kon lopen

es dauerte einen Monat, bis ich wieder gehen konnte

eer² [er] ADV

1. eer (vroeger):

eer

eher

hij was er eer dan ik

er war eher da als ich

2. eer (veeleer):

eer

eher

zijn vader is eer arm dan rijk

sein Vater ist eher arm als reich

eer¹ [er] SUBST f geen Pl

1. eer (achting, roem):

eer

Ehre f

de eer aan zichzelf houden

seine Ehre retten

iem/iets in ere herstellen

jdn rehabilitieren

iem/iets in ere herstellen

etw restaurieren

het is mijn eer te na

es widerstrebt mir

naar eer en geweten antwoorden

nach bestem Wissen und Gewissen antworten

op mijn (woord van) eer

auf mein Ehrenwort

2. eer (eerbetoon, hulde):

eer

Ehre f

zijn naam eer aandoen

seinem Namen Ehre machen

er is geen eer aan te behalen

dabei ist keine Ehre zu gewinnen

dat is een grote/hele eer

das ist eine große/besondere Ehre

geen eer van iets hebben

mit etw keine Ehre einlegen

geen eer van iets hebben

mit etw keinen großen Eindruck machen

iem de laatste eer bewijzen

jdm die letzte Ehre erweisen

eer met iets inleggen

mit etw Ehre einlegen

eer met iets inleggen

sich mit etw hervortun

ter ere van de jubilaris

zu Ehren des Jubilars

tot zijn eer moet gezegd worden

zu seiner Ehre muss gesagt werden

het zal me een eer zijn

es wird mir eine Ehre sein

ere wie ere toekomt Sprichw

Ehre, wem Ehre gebührt

3. eer (hoog aanzien):

eer

Ehre f

in ere houden

in Ehren halten

in eer en aanzien leven

großes Ansehen genießen

4. eer (kuisheid):

eer

Ehre f

eer

Unschuld f

are <are|n> [arə] SUBST f

are

Ar nt nt m

ure <uren> [yrə] SUBST f

te(r) elfder ure

in letzter Minute

te(r) elfder ure

auf den letzten Drücker ugs

re·de <rede|s> [redə] SUBST f

1. rede (denkvermogen; begrips- en onderscheidingsvermogen):

rede

Vernunft f

met rede

vernünftig

naar rede luisteren

zur Vernunft kommen

naar rede luisteren

Vernunft annehmen

theoretische [o. zuivere ] rede

reine Vernunft f

iem tot rede brengen

jdn zur Räson [o. Vernunft] bringen

2. rede (het uiten van woorden; redevoering):

rede

Rede f

directe rede

direkte Rede f

een rede houden [o. uitspreken ]

eine Rede halten

iem in de rede vallen

jdm ins Wort fallen

3. rede (redelijkheid):

rede

Vernunft f

rede

Vernünftigkeit f

4. rede (ankerplaats):

rede

Reede f

reed VERB

reed 3. Pers Sg Imperf van rijden¹, rijden²

Siehe auch: rijden , rijden

rij·den² <reed, h./i. gereden> [rɛidə(n)] VERB intr

1. rijden ((op) een rijdier):

rijden

reiten

2. rijden (besturend voortbewegen):

rijden

fahren

door een stoplicht [o. het rode licht] rijden

eine rote Ampel überfahren

verboden in te rijden

Einfahrt verboten

honderd kilometer per uur rijden

mit hundert Stundenkilometern fahren

(te) dicht op elkaar rijden

(zu) dicht auffahren

uit rijden gaan

spazieren fahren

verkeerd rijden

sich verfahren

2. rijden (rijeigenschappen):

rijden

sich fahren (lassen)

die fiets rijdt lekker

dieses Fahrrad fährt sich gut

3. rijden (schaatsen):

rijden

Schlittschuh laufen

zit niet zo op die stoel te rijden

rutsch nicht so auf dem Stuhl herum

rij·den¹ <reed, h. gereden> [rɛidə(n)] VERB trans

rijden (vervoeren)

fahren

rijden (een rijdier)

reiten

rijden ((een auto) besturen)

fahren

reeg VERB

reeg 3. Pers Sg Imperf van rijgen

Siehe auch: rijgen

rij·gen <reeg, h. geregen> [rɛiɣə(n)] VERB trans

1. rijgen (aan een snoer hechten):

rijgen

aufreihen

rijgen

auffädeln

iem aan de degen rijgen übtr

jdn mit dem Degen durchbohren

kralen [o. parels ] rijgen

Perlen auffädeln

2. rijgen (naaien):

rijgen

heften

rijgen

reihen

3. rijgen (met een snoer vastmaken):

rijgen

schnüren

schoenen rijgen

Schuhe schnüren

4. rijgen (een band door een schuif trekken):

rijgen

durchziehen

reep <repen> [rep] SUBST m

1. reep (smalle strook):

reep

Streifen m

een reep grond

ein Streifen Land

2. reep:

reep (chocolade: groot)

Tafel f

reep (chocolade: klein)

Riegel m

reep (chocolade: stuk van een tablet)

Rippe f

reet <reten> [ret] SUBST f

1. reet (nauwe opening):

reet

Spalt m

reet

Ritze f

door de reet van de deur

durch die Türritze

2. reet vulg (achterste):

reet

Arsch m vulg

aan mijn reet

leck mich am Arsch vulg

het kan me geen reet schelen

es ist mir scheißegal vulg

rees VERB

rees 3. Pers Sg Imperf van rijzen

Siehe auch: rijzen

rij·zen <rees, i. gerezen> [rɛizə(n)] VERB intr

1. rijzen (zich oprichten):

rijzen

sich erheben

de haren rijzen mij te berge

mir sträuben sich die Haare

twijfel doen rijzen übtr

Zweifel aufkommen lassen

van zijn zetel rijzen

sich von seinem Sitz erheben

2. rijzen (een hogere positie innemen):

rijzen

aufgehen

het land van de rijzende zon

das Land der aufgehenden Sonne

3. rijzen (omhooggaan):

rijzen

steigen

4. rijzen (gisten, deeg):

rijzen

aufgehen

5. rijzen:

rijzen (opwaarts hellen)

sich erheben

rijzen (oprijzen)

aufstreben

rijzen (oprijzen)

emporstreben

de toren rijst ten hemel

der Turm ragt in den Himmel hinein

Wendungen:

er rijzen klachten (zich voordoen)

Klagen werden laut

toen rezen er moeilijkheden

es traten Schwierigkeiten auf

voor de geest rijzen

vor jds geistigem Auge erscheinen

de vraag rijst of …

es stellt sich die Frage, ob …

re·çu <reçu|'s> [rəsy] SUBST nt

reçu

Empfangsschein m

reçu

Empfangsbescheinigung f

reçu (betalingsbewijs)

Quittung f

rein <reine, reiner, reinst> [rɛin] ADJ

1. rein form (schoon):

rein

rein

2. rein:

rein (zedelijk zuiver)

rein

rein (oprecht)

lauter

een rein geweten

ein reines Gewissen

3. rein (zuiver):

rein

rein

rein

lauter

je reinste onzin

der reinste Unsinn

rest <rest|en> [rɛst] SUBST f

rest

Rest m

rest (residu)

Rückstand m

en de rest!

und alles Übrige!

de rest van het geld

das restliche Geld

resten van

Spuren Pl +Gen

stoffelijke resten

sterbliche Überreste Pl

voor de rest geen nieuws

ansonsten nichts Neues

voor de rest was zijn gedrag goed

sein sonstiges Benehmen war in Ordnung

voor de rest kan het mij niet schelen

im Übrigen ist es mir egal

die deling gaat op zonder rest wisk.

die Division geht ohne Rest auf