Übersetzungen für „graniczyć“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

graniczyć <‑czy; Imperf ‑icz> [graɲitʃɨtɕ] VERB intr

1. graniczyć (mieć wspólną granicę):

graniczyć z czymś

an etw Akk grenzen

2. graniczyć übtr (być podobnym):

graniczyć z cudem

an [ein] Wunder grenzen

Beispielsätze für graniczyć

graniczyć [lub sąsiadować] o miedzę

mit jdm in Nachbarschaft wohnen

graniczyć z cudem

an [ein] Wunder grenzen

graniczyć z czymś

an etw Akk grenzen

Einsprachige Beispiele (nicht von der PONS Redaktion geprüft)

Polnisch

Obejmowało ówcześnie obszar do rzeki Łeby, gdzie graniczyło z diecezją włocławską.

pl.wikipedia.org

Komórki miały kształt zaokrąglony, szerokość nieco większą niż żyłki i graniczyły z wyraźnymi guzkami.

pl.wikipedia.org

Graniczył od południa z kluczem lipowieckim, a od zachodu ze starostwem będzińskim i księstwem siewierskim.

pl.wikipedia.org