Übersetzungen für „dzierganiem“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

(Springe zu Polnisch » Deutsch)

zergạngen VERB intr

zergangen pp von zergehen

Siehe auch: zergehen

zerge̱hen* VERB intr irr +sein (Fett, Tablette)

zergehen

rozpuszczać [perf rozpuścić] się

Butter in der Pfanne zergehen lassen

rozpuszczać [perf rozpuścić] masło na patelni

auf der Zunge zergehen

rozpływać [perf rozpłynąć] się ustach

Zi̱e̱rgarten <‑s, ‑gärten> SUBST m

Ziergarten

ogród m ozdobny [lub kwiatowy]

ergạngen VERB intr, refl, unpers

ergangen pp von ergehen

Siehe auch: ergehen

I . erge̱hen* VERB intr irr +sein

ergehen geh:

ergehen (erlassen) (Gesetz)

być uchwalonym

ergehen (Einladung)

być wystosowanym

ergehen (Rechnung)

być wystawionym

an jdn ergehen (Bescheid)

zostać przekazanym komuś

an ihn erging ein ablehnender Bescheid

został poinformowany o odmownej decyzji

Wendungen:

etw über sich Akk ergehen lassen

znosić [perf znieść] coś bez słowa protestu

II . erge̱hen* VERB refl irr (sich auslassen)

sich in Schmähungen [gegen jdn/etw] ergehen

rzucać obelgi [pod adresem kogoś/czegoś]

III . erge̱hen* VERB unpers irr +sein (geschehen)

ihr ist es dort gut/schlecht ergangen

dobrze/źle jej się tam powodziło

I . vergạngen [fɛɐ̯​ˈgaŋən] VERB intr, refl

vergangen pp von vergehen

II . vergạngen [fɛɐ̯​ˈgaŋən] ADJ

vergangen Woche:

vergangen

miniony

vergangen

ubiegły

im vergangenen Jahr

w zeszłym roku

Siehe auch: vergehen

I . verge̱hen* VERB intr irr +sein

1. vergehen:

vergehen (verstreichen, vorbeigehen) (Zeit)

upływać

vergehen (Tage, Urlaub, Schönheit)

[prze]mijać [perf [prze]minąć]

vergehen (Winter, Sommer)

przechodzić [perf przejść]

vergehen (Winter, Sommer)

odchodzić [perf odejść]

die Zeit vergeht wie im Flug

czas m przelatuje jak z bicza strzelił

wie die Zeit vergeht!

jak ten czas leci!

vergangene Woche

zeszły [lub ubiegły] tydzień

vergangene Pracht/Größe

miniona świetność/wielkość

2. vergehen:

vergehen (schwinden) (Schmerz)

ustępować [perf ustąpić]

vergehen (Wirkung)

słabnąć

jdm vergeht die Lust

komuś przechodzi ochota

da vergeht einem ja der Appetit!

można stracić apetyt!

dir wird das Lachen noch vergehen!

odechce ci się jeszcze śmiać!

3. vergehen (fast umkommen):

vor Hunger/Angst [fast] vergehen

umierać z głodu/ze strachu

II . verge̱hen* VERB refl irr

sich gegen das Gesetz vergehen

wyłamać się spod prawa

sich an jdm vergehen

dopuścić się czynów nierządnych na kimś

sich an fremdem Eigentum vergehen geh

naruszać [perf naruszyć] czyjąś własność

Bie̱rgarten <‑s, ‑gärten> SUBST m

Biergarten

ogródek m piwny

Ti̱e̱rgarten <‑s, ‑gärten> SUBST m

Tiergarten

ogród m zoologiczny

ü̱bergangen VERB trans

übergangen pp von übergehen

Siehe auch: übergehen , übergehen

ü̱ber|gehen² [ˈyːbɐgeːən] VERB intr irr +sein

1. übergehen (überwechseln):

zu etw übergehen

przechodzić [perf przejść] do czegoś

zu einem anderen Thema übergehen

zmienić temat

dazu übergehen etw zu tun

zająć się czymś

2. übergehen (übertragen werden):

in jds Besitz Akk übergehen

przechodzić [perf przejść] w czyjeś posiadanie

der Betrieb ging in die Hände des Staates über

zakład m przeszedł w ręce państwa

alle Rechte gingen auf seine Frau über

wszystkie prawa ntpl przeszły na jego żonę

3. übergehen (sich verwandeln):

ineinander übergehen (Farben)

zlewać [perf zlać] się ze sobą

ineinander übergehen (Farben)

przechodzić [perf przejść] [w coś]

ihre Stimme ging in Schreien über

jej głos m przerodził się w krzyk

die Kirschen gehen in Fäulnis über

wiśnie fpl powoli zaczynają gnić

überge̱hen*¹ [yːbɐ​ˈgeːən] VERB trans irr

1. übergehen (nicht berücksichtigen):

jdn [bei/in etw Dat] übergehen

pomijać [perf pominąć] kogoś [przy/w czymś]

er wurde bei der Beförderung übergangen

pominięto go przy awansie

sich übergangen fühlen

czuć się pominiętym

2. übergehen (nicht beachten):

etw übergehen

nie uwzględniać [perf uwzględnić] czegoś

etw übergehen

ignorować [perf z‑] coś

3. übergehen (auslassen):

übergehen Abschnitt

opuszczać [perf opuścić]

Spazi̱e̱rgänger(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> [-​ˈ-gɛŋɐ] SUBST m(f)

Spaziergänger(in)

spacerowicz(ka) m (f) ugs