Übersetzungen für „hinkender“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

in·zen·der <inzender|s> [ɪnzɛndər] SUBST m

inzender

Einsender m

hin·ke·len <hinkelde, h. gehinkeld> [hɪŋkələ(n)] VERB intr

hinkelen

(auf einem Bein) hüpfen

hinkelen

‘Himmel und Hölle’ spielen

hin·der [hɪndər] SUBST m geen Pl

hinder

Behinderung f

hinder

Belästigung f

ik ondervind hinder van het lawaai

der Lärm stört mich

hinder van iets ondervinden

durch etw Akk gehindert werden

hin·ken <hinkte, h. gehinkt> [hɪŋkə(n)] VERB intr

hinken

hinken

hinken (van dieren)

lahmen

op twee gedachten hinken übtr

schwanken

in·lan·der <inlander|s> [ɪnlɑndər] SUBST m

inlander

Eingeborene(r) m

hin·ke·pink SUBST m abw

hinkepink → hinkepoot

Siehe auch: hinkepoot

hin·ke·poot <hinke|poten> [hɪŋkəpot] SUBST m

hinkepoot

Hinkebein nt

hin·ke·poot <hinke|poten> [hɪŋkəpot] SUBST m

hinkepoot

Hinkebein nt

af·zen·der <afzender|s> [ɑfsɛndər] SUBST m

afzender

Absender m

ka·len·der <kalender|s> [kalɛndər] SUBST m

kalender

Kalender m

de gregoriaanse kalender

der gregorianische Kalender

ver·zen·der <verzender|s> [vərzɛndər] SUBST m

1. verzender (afzender):

verzender

Absender m

2. verzender (expediteur):

verzender

Spediteur m

hin·de·ren <hinderde, h. gehinderd> [hɪndərə(n)] VERB trans

hinderen

(be)hindern

hinderen (storen)

stören

hinderen (sterker)

ärgern

o, dat hindert niet

oh, das macht nichts

de tegenstander opzettelijk hinderen SPORT

den Gegner absichtlich behindern

het gepraat hindert de zieke

das Gerede stört den Kranken

ci·lin·der <cilinder|s> [silɪndər] SUBST m

cilinder

Zylinder m

bij·zon·der¹ <bijzondere, bijzonderder, bijzonderst> [bizɔndər] ADJ

1. bijzonder:

bijzonder (niet algemeen)

besondere(r, s)

bijzonder (niet algemeen)

spezielle(r, s)

bijzonder (in samenstellingen)

Sonder-

in het bijzonder

insbesondere

in het bijzonder

im Besonderen

2. bijzonder (ongewoon):

bijzonder

besondere(r, s)

het is niets bijzonders

es ist nichts Besonderes

3. bijzonder:

bijzonder (zonderling)

seltsam

bijzonder (zonderling)

eigenartig

bijzonder (zonderling)

sonderbar

bijzonder (niet m.b.t. personen)

besondere(r, s)

4. bijzonder:

bijzonder (zeer groot)

besonders

bijzonder (zeer groot)

ungewöhnlich

bijzonder (zeer groot)

außergewöhnlich

bijzonder (alleen met ontkenning)

sonderlich

5. bijzonder:

bijzonder (niet van de overheid)

privat

bijzonder (in samenstellingen)

Privat-

het bijzonder onderwijs

der Privatschulunterricht

6. bijzonder (eigen, particulier):

bijzonder

besondere(r, s)

bijzonder

eigene(r, s)

bijzonder

spezielle(r

bijzonder

s)

aan·ran·der <aanrander|s> [anrɑndər] SUBST m

aanrander

Angreifer m

aanrander (verkrachter)

Vergewaltiger m