Übersetzungen für „przylegnąć“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

przylegać <‑ga> [pʃɨlegatɕ] VERB intr

1. przylegać (przywierać):

przylegać do czegoś

an etw Dat kleben [o. haften]

2. przylegać (stykać się):

powierzchnie przylegają do siebie

die Flächen berühren sich

przylegający do czegoś (przywierający)

an etw Dat eng anliegend

przylegający do czegoś (graniczący)

an etw Akk angrenzend

przylgnąć <‑nie; Imperf ‑nij> [pʃɨlgnoɲtɕ] VERB intr perf

1. przylgnąć (przywrzeć):

przylgnąć do czegoś

an etw Dat [eng] anliegen

2. przylgnąć übtr (być utożsamianym):

przylgnęła do niego opinia, że jest oszustem

ihm geht der Ruf m eines Betrügers voraus

3. przylgnąć (przytulić się):

przylgnąć do kogoś

sich Akk an jdn anschmiegen

4. przylgnąć übtr (polubić):

przylgnąć do kogoś

jdn lieb gewinnen

przyległy [pʃɨlegwɨ] ADJ

1. przyległy (sąsiedni):

przyległy dom

Nachbar-

2. przyległy MATH:

kąt przyległy

Nebenwinkel m

przygnać [pʃɨgnatɕ]

przygnać perf od przyganiać

Siehe auch: przyganiać , przyganiać

przyganiać² <‑ia> [pʃɨgaɲatɕ], przyganić [pʃɨgaɲitɕ] VERB intr

przyganiać geh (zarzucać coś komuś):

przyganiać komuś

jdm etw vorwerfen

przyganiać komuś

jdn kritisieren

przyganiać komuś

an jdm etw auszusetzen haben

Wendungen:

przyganiał kocioł garnkowi, a sam smoli sprichw

ein Esel m schimpft den anderen Langohr

I . przyganiać¹ <‑ia; perf przygnać [lub przygonić]> [pʃɨgaɲatɕ] VERB trans

1. przyganiać (przypędzić):

przyganiać

hineintreiben

przygnał krowy do obory

er hat die Kühe in den Kuhstahl hineingetrieben

2. przyganiać übtr geh (przyciągnąć):

przyganiać

zu jdm/etw treiben

przygnała ją tęsknota za rodziną

die Sehnsucht f nach der Familie hat sie [zurück]kommen lassen

II . przyganiać¹ <‑ia; perf przygnać [lub przygonić]> [pʃɨgaɲatɕ] VERB intr ugs (szybko przybiec)

przyganiać

angejagt kommen ugs

przygnała do chorego dziecka

sie kam zum kranken Kind angejagt ugs

przegnać [pʃegnatɕ]

przegnać perf od przeganiać

Siehe auch: przeganiać

przeganiać <‑ia> [pʃegaɲatɕ] VERB trans

1. przeganiać < perf przegnać> <[lub przegonić]> (wypędzać):

przeganiać insekty, intruza

verjagen

2. przeganiać < perf przegonić> (prześcigać):

przeganiać współzawodnika

einholen

przeganiać współzawodnika

überholen

3. przeganiać < perf przegonić> übtr (być lepszym):

przeganiać kogoś

jdm den Rang ablaufen

przeganiać kogoś

jdn überflügeln

4. przeganiać meist impf (zmuszać do biegu):

przeganiać konie

antreiben

przylepa <Gen ‑py, Pl ‑py> [pʃɨlepa] SUBST f

przylepa Augm od przylepka

przylepa

Schmusekätzchen nt

Siehe auch: przylepka

przylepka <Gen ‑ki, Pl ‑ki> [pʃɨlepka] SUBST f ugs

1. przylepka (piętka chleba):

przylepka

Kanten m

przylepka

Knust m

2. przylepka (dziecko pieszczoszek):

przylepka

Schmusekätzchen nt

przylepka <Gen ‑ki, Pl ‑ki> [pʃɨlepka] SUBST f ugs

1. przylepka (piętka chleba):

przylepka

Kanten m

przylepka

Knust m

2. przylepka (dziecko pieszczoszek):

przylepka

Schmusekätzchen nt

przylepny [pʃɨlepnɨ] ADJ

1. przylepny (łatwo lepiący się):

przylepny

Kleb-

2. przylepny ugs (lubiący pieszczoty):

przylepny

anschmiegsam

przylepne dziecko

anschmiegsames Kind nt

przyleśny [pʃɨleɕnɨ] ADJ

przyleśny

Wald-

przylewać <‑wa; perf przylać> [pʃɨlevatɕ] VERB intr ugs (dolać)

przylewać

nachgießen

przylej mi jeszcze herbaty

gieß mir noch Tee nach

przeżegnać [pʃeʒegnatɕ]

przeżegnać perf od żegnać2

Siehe auch: żegnać , żegnać

I . żegnać² <‑na; perf prze‑> [ʒegnatɕ] VERB trans (błogosławić)

żegnać

segnen

II . żegnać² <‑na; perf prze‑> [ʒegnatɕ] VERB refl REL

żegnać (kreślić znak krzyża na sobie)

sich Akk bekreuzigen

I . żegnać¹ <‑na; perf po‑> [ʒegnatɕ] VERB trans

żegnać kogoś

jdn verabschieden

II . żegnać¹ <‑na; perf po‑> [ʒegnatɕ] VERB intr

żegnaj!

leb wohl!

III . żegnać¹ <‑na; perf po‑> [ʒegnatɕ] VERB refl

żegnać się z kimś

sich Akk von jdm verabschieden

żegnać się z kimś

von jdm Abschied nehmen

Wendungen:

żegnać się ze światem geh

aus dem Leben scheiden

I . przylepiać <‑ia; perf po‑> [pʃɨlepjatɕ], przylepić [pʃɨlepitɕ] perf VERB trans

przylepiać coś do czegoś

etw an etw Akk ankleben

przylepiać coś do czegoś

etw auf etw Akk aufkleben

II . przylepiać <‑ia; perf po‑> [pʃɨlepjatɕ], przylepić [pʃɨlepitɕ] perf VERB refl

przylepić się do czegoś

an etw Dat festkleben [o. haften]

przylepiec <Gen ‑pca, Pl ‑pce, Gen Pl ‑pców> [pʃɨlepjets] SUBST m (plaster)

przylepiec

Heftpflaster nt

przybiec [pʃɨbjets], przybiegnąć [pʃɨbjegnoɲtɕ] perf, przybiegać [pʃɨbjegatɕ] <‑ga> VERB intr

przybiec

herbeilaufen

przyległość <Gen ‑ści, kein Pl > [pʃɨlegwoɕtɕ] SUBST f geh

przyległość

Ländereien Pl

przyległość

Nebengebäude nt

dwór z przyległościami

einen Hof mit Ländereien kaufen