Latein » Deutsch

dē-suētus <a, um>

2.

ungewohnt, aus dem Gebrauch gekommen, ungewöhnlich
ich sehe die mir fremd gewordenen Sterne

dē-sūdāscō <sūdāscere, – –> (Incoh. v. desudo) Plaut.

stark in Schweiß geraten

I . suēscō <suēscere, suēvī, suētum> VERB intr (m. Dat)

sich gewöhnen [ militiae ]
suesco Perf (m. Infin)
gewohnt sein, pflegen

II . suēscō <suēscere, suēvī, suētum> VERB trans (alqm re) nachkl.

jmd. an etw. gewöhnen [ viros disciplinā et imperiis ]

I . as-suēscō <suēscere, suēvī, suētum> VERB intr

1.

sich an etw. gewöhnen (m. Abl; ad; in m. Akk; Dat; Akk; Infin)
ich habe mich (an etw.) gewöhnt, ich bin (etw.) gewohnt

2.

sich an jmd. gewöhnen ( m. Dat; Abl; ad; inter se sich aneinander gewöhnen) [ assueti inter se hostes ]

3.

jmd. lieb gewinnen (m. Dat o. Abl)

II . as-suēscō <suēscere, suēvī, suētum> VERB trans poet; nachkl.

→ assuefacio

an etw. gewöhnen (m. Dat; Abl; in u. Akk; Infin)

Siehe auch: as-suē-faciō

as-suē-faciō <facere, fēcī, factum>

jmd. an etw. gewöhnen (m. Abl; ad; Dat; Infin)
an eine bestimmte Kampfart gewöhnt

I . īn-suēscō <suēscere, suēvī, suētum> VERB intr

sich an etw. gewöhnen (m. ad; Dat; Infin) [ ad disciplinam; imperare ]

II . īn-suēscō <suēscere, suēvī, suētum> VERB trans

jmd. an etw. gewöhnen

dē-senēscō <senēscere, senuī, –>

hinschwinden

dē-scīscō <scīscere, scīvī [o. sciī], scītum>

1.

sich lossagen, abfallen, abtrünnig werden [ a senatu; a Latinis ad Romanos; a populo Romano ]

2.

abweichen, sich abwenden, sich lossagen [ a veritate; a virtute; a consuetudine parentum; a se seinen Grundsätzen untreu werden; ad fortunam inclinatam ]

Möchtest du ein Wort, eine Phrase oder eine Übersetzung hinzufügen?

Schicke es uns - wir freuen uns über dein Feedback!

Seite auf Deutsch | English | Español | Français | Italiano | Polski | Português | Русский | Slovenščina