Niederländisch » Deutsch

klap·pe·ren <klapperde, h. geklapperd> [klɑpərə(n)] VERB intr

2. klapperen (beweging: zeilen, vlag):

met zijn oren klapperen übtr ugs

klap·lo·pen [klɑplopə(n)] VERB alleen inf.

klap·per·tan·den <klappertandde, h. geklappertand> [klɑpərtɑndə(n)] VERB intr

klap·loop·ster SUBST f

klaploopster weibliche Form von klaploper

Siehe auch: klaploper

klap·lo·per <klaploper|s> [klɑplopər] SUBST m

klap·per·tje <klappertje|s> [klɑpərcə] SUBST nt

klap·stuk <klapstuk|ken> [klɑpstʏk] SUBST nt

1. klapstuk (stuk rundvlees):

2. klapstuk (successtuk):

klap·zoen <klapzoen|en> [klɑpsun] SUBST m

klap·stoel <klapstoel|en> [klɑpstul] SUBST m

klap·ta·fel <klaptafel|s> [klɑptafəl] SUBST f

klap·lo·per <klaploper|s> [klɑplopər] SUBST m

klap·ven·ster SUBST nt

klapvenster → klapraam

Siehe auch: klapraam

klap·raam <klap|ramen> [klɑpram] SUBST nt

af·pra·ten <praatte af, h. afgepraat> [ɑfpratə(n)] VERB trans

los·la·ten1 <liet los, h. losgelaten> [lɔslatə(n)] VERB trans

3. loslaten (met rust laten):


Seite auf Deutsch | English | Español | Italiano | Polski