Übersetzungen für „Huckel“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

I . huczeć <‑czy; Imperf hucz> [xutʃetɕ] VERB intr

1. huczeć < perf za‑>:

huczeć (rozbrzmiewać niskimi dźwiękami) (wodospad, fale)

rauschen

2. huczeć (strofować kogoś):

huczeć na kogoś

jdn anschreien [o. anbrüllen]

huczał od rana na współpracowników

seit dem Morgen brüllte er seine Mitarbeiter an

II . huczeć <‑czy; Imperf hucz> [xutʃetɕ] VERB intr, unpers

huczeć

dröhnen

huczało mu w głowie od oklasków

ihm dröhnte der Kopf m vor Beifall

miasto huczy od plotek

die Stadt f ist voller Gerüchte

hucuł <Gen ‑a, Pl ‑y> [xutsuw] SUBST m (koń pociągowy)

hucuł

Huzulenpferd nt

hucpa <Gen ‑py, Pl ‑py> [xutspa] SUBST f ugs

hucpa

Chuzpe f

polityczna hucpa

politische Chuzpe

huczny [xutʃnɨ] ADJ

huczny oklaski

tosend

huczny oklaski

dröhnend

huczny zabawa, wesele

rauschend

huk <Gen ‑u, Pl ‑i> [xuk] SUBST m

1. huk (łoskot):

huk armat, dział, eksplozji

Dröhnen nt

huk fal, wodospadu

Getöse nt

huk fal, wodospadu

Brausen nt

huk pioruna

Donner m

z hukiem

mit [lautem] Krach

2. huk kein Pl ugs (zamieszanie):

huk

Trubel m

huk

Wirbel m

hubka <Gen ‑ki, Pl ‑ki> [xupka] SUBST f HIST

hubka

Zunderschwamm m

wykrzesać ogień hubką

Feuer mit einem Zunderschwamm entzünden

I . hukać <huka> [xukatɕ], huknąć [xuknoɲtɕ] perf VERB intr

1. hukać (strofować):

huknąć na kogoś

jdn anbrüllen [o. anfahren] ugs

2. hukać meist perf (uderzyć mocno):

hukać

schlagen

hukać

hauen

huknąć pięścią w stół

mit der Faust auf den Tisch schlagen [o. hauen]

3. hukać meist impf:

hukać (wydawać dźwięk) (sowa)

rufen

II . hukać <huka> [xukatɕ], huknąć [xuknoɲtɕ] perf VERB refl nur perf ugs (uderzyć)

hukać

knallen ugs

huknąć się w głowę

sich Dat den Kopf stoßen

huknąć się w głowę

sich Akk am Kopf stoßen

hulk <Gen ‑u, Pl ‑i> [xulk] SUBST m NAUT

hulk

Hulk f lub m

hulk

Holk f lub m

husky [xaski] m inv

husky

Husky m

mieć hodowlę husky

eine Huskyzucht haben