Übersetzungen für „uderzone“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

uderzenie <Gen ‑ia, Pl ‑ia> [udeʒeɲe] SUBST nt

1. uderzenie (cios):

uderzenie czymś

Schlag m [o. Stoß m ] mit etw

2. uderzenie (dźwięk: dzwonu, zegara):

uderzenie

Schlag m

uderzenie krwi do głowy

Schlaganfall m

uderzenie krwi do głowy

[Ge]hirnschlag m

uderzenie serca/tętna

Herz-/Pulsschlag m

3. uderzenie MUS:

uderzenie

Anschlag m

4. uderzenie:

uderzenie MILIT, SPORT

Angriff m

uderzenie MILIT, SPORT

Vorstoß m

mocne uderzenie

starker Vorstoß

upierzony [upjeʒonɨ] ADJ ZOOL

upierzony

gefiedert

upierzony ptak

gefiederter Vogel m

I . uderzać <‑rza; Imperf ‑aj; perf uderzyć> [udeʒatɕ] VERB trans

uderzać (zadawać cios):

uderzyć kogoś

jdm einen Schlag [o. Stoß] versetzen

uderzać kogoś w coś

jdn [in etw Akk ] stoßen

chopiec uderzył dziewczynkę w kolano

der Junge m hat das Mädchen ans Knie getreten

uderzyć [pięścią] w stół

[mit der Faust] auf den Tisch schlagen

Wendungen:

kto chce psa uderzyć, ten kij zawsze znajdzie sprichw

will man den Hund prügeln, findet sich immer ein Stock m sprichw

uderzyć na alarm

Alarm schlagen

uderz w stół, a nożyce się odezwą sprichw

getroffene Hunde mpl bellen sprichw

II . uderzać <‑rza; Imperf ‑aj; perf uderzyć> [udeʒatɕ] VERB intr

1. uderzać (tłuc):

uderzać w coś czymś

etw Akk mit etw einschlagen

uderzać młotkiem w ścianę

an die Wand hämmern

2. uderzać (spadać):

grad uderzał w szybę

der Hagel m schlug gegen die Scheibe

uderzać na kogoś/coś

auf jdn/etw prallen [o. niederprasseln]

sukces uderzył mu do głowy

der Erfolg m ist ihm zu Kopf gestiegen

3. uderzać:

uderzać (występować nagle) (lawa, źródło)

hochschießen

uderzać (występować nagle) (lawa, źródło)

aufschießen

4. uderzać:

uderzać (nacierać) (armia)

angreifen

uderzać (nacierać) (armia)

vorstoßen

III . uderzać <‑rza; Imperf ‑aj; perf uderzyć> [udeʒatɕ] VERB unpers (zwracać uwagę)

uderzyło mnie, że...

es fiel mir auf, dass ...

IV . uderzać <‑rza; Imperf ‑aj; perf uderzyć> [udeʒatɕ] VERB refl

1. uderzać (potrącać przypadkowo):

uderzać się o coś

sich Akk an etw Dat [o. gegen etw] stoßen

uderzyłem się o kant stołu

ich habe mich an der Tischkante gestoßen

2. uderzać (dotykać celowo):

uderzać się w czoło

sich Akk an die Stirn tippen [o. greifen]

3. uderzać (zderzać się):

uderzać

zusammenstoßen

uderzyć [udeʒɨtɕ]

uderzyć perf od uderzać

Siehe auch: uderzać

I . uderzać <‑rza; Imperf ‑aj; perf uderzyć> [udeʒatɕ] VERB trans

uderzać (zadawać cios):

uderzyć kogoś

jdm einen Schlag [o. Stoß] versetzen

uderzać kogoś w coś

jdn [in etw Akk ] stoßen

chopiec uderzył dziewczynkę w kolano

der Junge m hat das Mädchen ans Knie getreten

uderzyć [pięścią] w stół

[mit der Faust] auf den Tisch schlagen

Wendungen:

kto chce psa uderzyć, ten kij zawsze znajdzie sprichw

will man den Hund prügeln, findet sich immer ein Stock m sprichw

uderzyć na alarm

Alarm schlagen

uderz w stół, a nożyce się odezwą sprichw

getroffene Hunde mpl bellen sprichw

II . uderzać <‑rza; Imperf ‑aj; perf uderzyć> [udeʒatɕ] VERB intr

1. uderzać (tłuc):

uderzać w coś czymś

etw Akk mit etw einschlagen

uderzać młotkiem w ścianę

an die Wand hämmern

2. uderzać (spadać):

grad uderzał w szybę

der Hagel m schlug gegen die Scheibe

uderzać na kogoś/coś

auf jdn/etw prallen [o. niederprasseln]

sukces uderzył mu do głowy

der Erfolg m ist ihm zu Kopf gestiegen

3. uderzać:

uderzać (występować nagle) (lawa, źródło)

hochschießen

uderzać (występować nagle) (lawa, źródło)

aufschießen

4. uderzać:

uderzać (nacierać) (armia)

angreifen

uderzać (nacierać) (armia)

vorstoßen

III . uderzać <‑rza; Imperf ‑aj; perf uderzyć> [udeʒatɕ] VERB unpers (zwracać uwagę)

uderzyło mnie, że...

es fiel mir auf, dass ...

IV . uderzać <‑rza; Imperf ‑aj; perf uderzyć> [udeʒatɕ] VERB refl

1. uderzać (potrącać przypadkowo):

uderzać się o coś

sich Akk an etw Dat [o. gegen etw] stoßen

uderzyłem się o kant stołu

ich habe mich an der Tischkante gestoßen

2. uderzać (dotykać celowo):

uderzać się w czoło

sich Akk an die Stirn tippen [o. greifen]

3. uderzać (zderzać się):

uderzać

zusammenstoßen

opierzony [opjeʒonɨ] ADJ

opierzony ugs:

opierzony

befiedert

Wendungen:

ledwie [lub świeżo] opierzony

[völlig] unerfahren

ledwie [lub świeżo] opierzony

gerade flügge geworden

ledwie [lub świeżo] opierzony małżonek

frischgebacken

zaperzony [zapeʒonɨ] ADJ ugs

1. zaperzony (rozgniewany):

zaperzony

erzürnt

zaperzony

aufgebraust

2. zaperzony (zarośnięty perzem):

zaperzony

mit Unkraut bewachsen

zaperzony

verunkrautet

pieprzony [pjepʃonɨ] ADJ vulg

pieprzony

verdammt vulg

pieprzony

Scheiß- vulg

uderzeniowo [udeʒeɲovo] ADV MED

uderzeniowo (w dużej dawce)

in großen Dosen

podać lekarstwo uderzeniowo

Arznei in großen Dosen verabreichen

uderzeniowy [udeʒeɲovɨ] ADJ

1. uderzeniowy MED:

dawka uderzeniowa

sehr hohe Dosis f

2. uderzeniowy PHYS:

fala uderzeniowa

Stoßwelle f

3. uderzeniowy MILIT:

grupa uderzeniowa

Stoßtrupp m

uderzający [udeʒajontsɨ] ADJ geh

uderzający podobieństwo:

uderzający

auffallend

uderzający

verblüffend

uderzająco [udeʒajontso] ADV geh

uderzająco podobny:

uderzająco

auffallend

uderzająco

verblüffend

korzonek <Gen ‑nka, Pl ‑nki> [koʒonek] SUBST m

korzonek Dim od korzeń

korzonek

[kleine] Wurzel f

Siehe auch: korzeń

korzeń <Gen ‑enia, Pl ‑enie> [koʒeɲ] SUBST m

1. korzeń BOT:

korzeń

Wurzel f

2. korzeń (dolna część organu):

korzeń włosa/zęba

Haar-/Zahnwurzel f

wyrwać coś z korzeniami

etw mit Stumpf und Stiel beseitigen

wyrwać coś z korzeniami

etw mit der Wurzel ausrotten

zapuścić korzenie

Wurzeln schlagen

zapuścić korzenie

Fuß fassen

3. korzeń (przyprawy):

korzeń

Gewürze ntpl

4. korzeń übtr (podstawa):

korzeń

Wurzel f

korzeń

Ursprung m

skorzonera <Gen ‑ry, Pl ‑ry> [skorzonera] SUBST f BOT

skorzonera

Schwarzwurzel f

zamierzony [zamjeʒonɨ] ADJ geh

zamierzony skutek, efekt

beabsichtigt

zamierzony atak

absichtlich

kontruderzenie <Gen ‑ia, Pl ‑ia> [kontrudeʒeɲe] SUBST nt MILIT

kontruderzenie

Gegenangriff m

kontruderzenie

Gegenstoß m

oburzony [obuʒonɨ] ADJ

oburzony na kogoś/coś

über jdn/etw empört [o. entrüstet]

wkurzony [fkuʒonɨ] ADJ ugs

wkurzony

[total] verärgert

wkurzony

wütend

wkurzony

genervt ugs

zwarzony [zvaʒonɨ] ADJ geh (niezadowolony)

zwarzony

niedergeschlagen

cały dzień chodziła zwarzona

den ganzen Tag war sie niedergeschlagen