Übersetzungen für „scheibig“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

I . sche̱i̱nbar ADJ

scheinbar Gegensatz, Wiederspruch:

scheinbar

pozorny

der Widerspruch besteht nur scheinbar

istnieje tylko pozorna sprzeczność f

II . sche̱i̱nbar ADV ugs

scheinbar klar, einfach:

scheinbar

pozornie

er hörte scheinbar interessiert zu

[on] słuchał z udawanym zainteresowaniem

ist er schon weg? – scheinbar

już go nie ma? – najwidoczniej

I . sche̱i̱den <scheidet, schied, geschieden> [ˈʃaɪdən] VERB trans

1. scheiden Ehe:

scheiden

rozwodzić [perf rozwieść]

scheiden

udzielać [perf udzielić] [komuś] rozwodu

eine geschiedene Frau

rozwiedziona kobieta f

ihr geschiedener Mann

jej były mąż m

2. scheiden:

scheiden (trennen, teilen) (Grenze, Erziehung, Herkunft)

rozdzielać [perf rozdzielić]

scheiden (trennen, teilen) (Grenze, Erziehung, Herkunft)

dzielić [perf po‑]

sie sind durch gegensätzliche Ansichten geschieden

podzieliły ich przeciwstawne poglądy mpl

wir sind geschiedene Leute

koniec z nami

von dem Moment an waren wir geschiedene Leute ugs

od tamtego momentu nasze drogi fpl się rozeszły

II . sche̱i̱den <scheidet, schied, geschieden> [ˈʃaɪdən] VERB intr +sein

1. scheiden geh (aufgeben):

aus einem Amt scheiden

składać [perf złożyć] urząd form

aus dem Berufsleben scheiden

zakończyć karierę zawodową

2. scheiden (sich trennen, auseinandergehen):

scheiden

rozchodzić [perf rozejść] się

scheiden

rozstawać [perf rozstać] się

als Freunde scheiden

rozstawać [perf rozstać] się w przyjaźni

sie schieden voneinander

[oni] rozstali się ze sobą

Scheiden tut weh

rozstanie nt jest bolesne [lub boli]

III . sche̱i̱den <scheidet, schied, geschieden> [ˈʃaɪdən] VERB refl

1. scheiden:

sich [von jdm] scheiden lassen

rozwodzić [perf rozwieść] się [z kimś]

sich [von jdm] scheiden lassen

brać [perf wziąć] [z kimś] rozwód

2. scheiden geh (Wege):

scheiden

rozchodzić [perf rozejść] się

in diesem Punkt scheiden sich die Meinungen

w tym punkcie opinie fpl są rozbieżne

hier scheiden sich die Geister

w tej kwestii zdania ntpl są podzielone

I . sche̱i̱nen <scheint, schien, geschienen> [ˈʃaɪnən] VERB intr

1. scheinen:

scheinen (Licht leuchten lassen) (Mond, Sterne)

świecić [perf za‑]

morgen scheint die Sonne

jutro zaświeci słońce nt

uns schien die Sonne ins Gesicht

słońce świeciło nam prosto w oczy

die Lampe scheint nur schwach

lampa f słabo świeci

der Mond scheint hell

księżyc m świeci jasno

2. scheinen (den Anschein haben):

scheinen

zdawać [lub wydawać] się

er/sie scheint zu schlafen

[on/ona] wydaje się spać

das scheint schwierig zu sein

to wydaje się [być] trudne

er scheint keine Lust zu haben

on zdaje się nie mieć ochoty

mir scheint, dass ...

wydaje mi się, że...

II . sche̱i̱nen <scheint, schien, geschienen> [ˈʃaɪnən] VERB unpers

es scheint, dass/als ob ...

zdaje [lub wydaje] się, że/jak gdyby...

wie es scheint

jak się zdaje [lub wydaje]

es scheint nur so

to się tak tylko zdaje [lub wydaje]

sche̱i̱ßen <scheißt, schiss, geschissen> VERB intr vulg

1. scheißen (den Darm entleeren):

scheißen

srać vulg

2. scheißen (gleichgültig sein):

auf etw scheißen

olewać [perf olać] coś ugs

auf etw scheißen

mieć coś w dupie vulg

ich scheiß’ auf deine guten Ratschläge

mam gdzieś [lub w dupie vulg ] twoje dobre rady ugs

[ich] scheiß drauf!

mam to gdzieś [lub w dupie vulg ] ! ugs

[ich] scheiß drauf!

olewam to! ugs

dịckleibig ADJ

1. dickleibig a. MED (Mensch):

dickleibig

otyły

2. dickleibig fig (Buch):

dickleibig

gruby

Sche̱i̱dung <‑, ‑en> SUBST f

Scheidung

rozwód m

die Scheidung einreichen

wnieść pozew o rozwód

sche̱i̱ntot ADJ

1. scheintot MED:

scheintot sein

być w letargu

2. scheintot a. scherzh ugs (uralt):

scheintot Mensch

bardzo stary

scheintot Mensch

jedną nogą w grobie ugs

sche̱i̱teln [ˈʃaɪtəln] VERB trans

sich Dat die Haare scheiteln

czesać włosy z przedziałkiem

das Haar scheiteln

zrobić przedziałek we włosach

gescheitelt

[zaczesany] z przedziałkiem

sche̱i̱tern [ˈʃaɪtɐn] VERB intr +sein

scheitern (Person)

ponosić [perf ponieść] klęskę

scheitern (Person)

doznawać [perf doznać] porażki

scheitern (Verhandlung, Plan)

nie powieść się

[an jdm/etw] scheitern

doznać [przez kogoś/coś] porażki

er scheiterte mit seinem Plan

jego plan m nie powiódł się

wir sind mit unserer Initiative gescheitert

nasza inicjatywa f spełzła na niczym

die Sache war von vornherein zum Scheitern verurteilt

sprawa f była z góry skazana na niepowodzenie

eine gescheiterte Existenz

nieudana egzystencja f

etw zum Scheitern bringen

udaremniać [perf udaremnić] coś

etw zum Scheitern bringen

zniweczyć [lub popsuć] coś

sche̱i̱benweise ADV GASTRO

scheibenweise

w plasterkach

der Käse wird scheibenweise verkauft

ser m jest sprzedawany w plasterkach

fẹttleibig [ˈfɛtlaɪbɪç] ADJ geh

fettleibig Mensch:

fettleibig

otyły

hạrtleibig ADJ

1. hartleibig alt (an Verstopfung leidend):

hartleibig

cierpiący na zatwardzenie [lub obstrukcję]

2. hartleibig (unnachgiebig, stur):

hartleibig Mensch

nieugięty

hartleibig Mensch

uparty

Sche̱i̱ßweib <‑[e]s, ‑er> SUBST nt abw vulg

Scheißweib

gówniara f vulg abw

Sche̱i̱ßer(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SUBST m(f) abw vulg

1. Scheißer (unangenehmer Mensch):

Scheißer(in)

gnój m abw vulg

Scheißer(in)

zasraniec m abw vulg

2. Scheißer (jd, der nichts gilt):

Scheißer(in)

gówniarz(-ra) m (f) abw vulg

Scheißer(in)

gnojek m abw ugs

hau ab, du blöder Scheißer!

spadaj ty głupi gówniarzu! abw vulg

Sche̱i̱tel <‑s, ‑> [ˈʃaɪtəl] SUBST m

1. Scheitel (Mittelscheitel, Seitenscheitel):

Scheitel

przedziałek m

2. Scheitel MED:

Scheitel

ciemię nt

3. Scheitel (Spitze):

Scheitel

wierzchołek m

Scheitel

szczyt m

vom Scheitel bis zur Sohle

od stóp do głów

4. Scheitel MATH:

Scheitel

wierzchołek m