Übersetzungen für „brann“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

I . brau̱n [braʊn] ADJ

1. braun:

braun Haar, Haarfarbe

ciemny

braun Pullover

brązowy

braun Augen

piwny

2. braun (dunkelhäutig):

braun Hautfarbe

o ciemnej karnacji

3. braun (sonnengebräunt):

braun Mensch

opalony

braun werden

opalić się

4. braun abw (nationalsozialistisch):

braun

narodowosocjalistyczny

II . brau̱n [braʊn] ADV

braun streichen:

braun

na brązowo

braun [gebrannt]

[opalony] na brązowo

brạnnte [ˈbrantə] VERB trans, intr, refl

brannte Imperf von brennen

Siehe auch: brennen

I . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] VERB intr

1. brennen:

brennen (in Flammen stehen) (Feuer)

płonąć

lichterloh brennen

stać w płomieniach

2. brennen:

brennen (angezündet sein) (Zigarette, Kerze)

palić się

3. brennen (sich entzünden):

nicht brennen

nie być palnym

nicht brennen (Streichholz, Kohle)

zapalić się

dürres Holz brennt gut

suche drewno nt dobrze się pali

das brennt ja wie Zunder

to jest łatwopalne

4. brennen:

brennen (sehr heiß scheinen) (Sonne)

palić

5. brennen (angeschaltet sein):

brennen Licht, Herd

być włączonym

brennen Licht, Herd

palić się ugs

die Lampe brannte die ganze Nacht

lampa f paliła się całą noc

6. brennen (schmerzen):

brennen

piec

die Wunde brennt

rana f piecze

(scharf sein) auf der Zunge brennen (Gewürz)

piec [lub palić] w język

die Seife brennt in den Augen

mydło nt szczypie w oczy

die Brennnessel brennt auf der Haut

pokrzywa f parzy skórę

jdm auf [o. unter] den Nägeln brennen

być pilną sprawą dla kogoś

das Geheimnis brennt mir auf der Zunge

język m mnie świerzbi

7. brennen (inständig sinnen):

darauf brennen etw zu tun

palić się do zrobienia czegoś

auf Rache Akk brennen

knuć zemstę

8. brennen (ungeduldig sein):

vor Neugier brennen

umierać z ciekawości

II . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] VERB trans

1. brennen (rösten):

brennen Mandeln

prażyć

brennen Kaffee

palić

2. brennen (ein Produkt herstellen):

brennen Porzellan, Ziegel

wypalać [perf wypalić]

3. brennen (destillieren):

brennen Schnaps

destylować

schwarz brennen

pędzić bimber

4. brennen (härten):

brennen Ton

hartować

5. brennen (ein-, aufbrennen):

brennen Rind

piętnować

ein Loch in den Teppich brennen

wypalić dziurę w dywanie

einem Tier ein Zeichen auf das Fell brennen

oznakować zwierzę

ein Muster in einen Teller brennen

wypalić wzór na talerzu

6. brennen COMPUT:

brennen

wypalać [perf wypalić ]ugs

brennen

nagrywać [perf nagrać]

eine CD brennen

wypalić płytę

III . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] VERB refl

sich [an etw Dat] brennen

poparzyć się [czymś]

IV . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] VERB unpers

es brennt!

pożar!

es brennt!

pali się!

Wendungen:

wo brennt’s denn? ugs

co się dzieje?

brạnden [ˈbrandən] VERB intr (Wellen)

an [o. gegen] etw branden

rozbijać się o coś

gerạnn [gə​ˈran] VERB intr

gerann Imperf von gerinnen

Siehe auch: gerinnen

gerịnnen <gerinnt, gerann, geronnen> [gə​ˈrɪnən] VERB intr +sein

gerinnen (Blut)

zakrzepnąć

gerinnen (Flüssigkeiten)

skrzepnąć

gerinnen (Flüssigkeiten)

ściąć się

gerinnen (Milch)

zsiąść się

Tyrạnn(in) <‑en, ‑en; ‑, ‑nen> [ty​ˈran] SUBST m(f)

Tyrann(in)

tyran m

Tyrann(in)

despota(-tka) m (f)

I . bra̱ten <brät, briet, gebraten> [ˈbraːtən] VERB trans

etw [in der Pfanne] braten

smażyć [perf u‑] coś [na patelni]

etw [im Backofen] braten

piec [perf u‑] coś [w piekarniku]

II . bra̱ten <brät, briet, gebraten> [ˈbraːtən] VERB intr

braten (gar werden, in der Pfanne)

smażyć [perf u‑] się

braten (im Backofen)

piec [perf u‑] się

brau̱en [ˈbraʊən] VERB trans

1. brauen (Bier herstellen):

brauen

warzyć

2. brauen ugs (zubereiten):

brauen Tee, Kaffee

przyrządzać [perf przyrządzić]

Brạnd² <‑[e]s, kein Pl > [brant] SUBST m

1. Brand MED:

Brand

zgorzel f

2. Brand BOT:

Brand

głownia f

I . bra̱ch [braːx] VERB trans, intr, refl

brach Imperf von brechen

II . bra̱ch [braːx] ADJ

brach

leżący odłogiem

Siehe auch: brechen

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] VERB trans irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [perf z‑]

brechen Brot

przełamywać [perf przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig ugs

sich Dat einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen ugs

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [perf wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [perf dotrzymać]

brechen Recht

łamać [perf z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [perf z‑]

brechen Schweigen

przerywać [perf przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [perf u‑]

brechen Widerstand

tłumić [perf s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen geh (pflücken):

brechen Blume

zrywać [perf zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [perf załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [perf odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] VERB intr irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [perf z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [perf po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce nt mi się kraje

auf Biegen und Brechen ugs

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen ugs

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [perf s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [perf wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś ugs

5. brechen +haben ugs (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [perf z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] VERB refl irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [perf rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [perf załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [perf odbić] się

Brau̱n <‑s, ‑> [braʊn] SUBST nt

Braun

brąz m

bra̱vo! [ˈbraːvo] INTERJ

bravo!

brawo!

brạndig ADJ ADV

1. brandig (brenzlig):

brandig

przypalony

es riecht brandig

czuć spaleniznę [lub spalenizną]

2. brandig MED:

brandig Gewebe

gangrenowaty

brandig Gewebe

zgorzelinowy

3. brandig (von Brand befallen):

brandig Getreide

zaatakowany przez śnieć

brau̱sen [ˈbraʊzən] VERB intr

1. brausen +haben:

brausen (rauschen) (Wind, Wellen)

szumieć

brausender Beifall fig

gromkie oklaski Pl

2. brausen +sein ugs (rasen):

durch die Stadt brausen

pędzić przez miasto

Brandy <‑s, ‑s> [ˈbrɛndi] SUBST m

Brandy

brandy f

Bra̱ten <‑s, ‑> SUBST m

Braten

pieczeń f

kalter Braten

zimna pieczeń

ein fetter Braten fig ugs

tłusty kąsek

Wendungen:

den Braten riechen ugs

przeczuwać [lub zwietrzyć] pismo nosem

ich traue dem Braten nicht ugs

nie dowierzam

ich traue dem Braten nicht ugs

jestem nieufny

einen Braten in der Röhre haben REG scherzh ugs

być w ciąży