Latein » Deutsch

cūnctātiō <ōnis> f (cunctor)

das Zögern, Zaudern, Unentschlossenheit; Zurückhaltung

I . cūnctātor <Gen. ōris> (cunctor) SUBST m

Zauderer
ehrender Beiname des Q. Fabius Maximus

II . cūnctātor <Gen. ōris> (cunctor) ADJ

bedächtig [ Lacedaemoniorum populus ]

cūnctātus <a, um>

P. Adj. zu cunctor Suet.

langsam, vorsichtig

Siehe auch: cūnctor

cūnctor <cūnctārī>, cūnctō (altl.) <-āre>

1.

zögern, zaudern
si cunctor, amitto Cic.
(Enn. über Q. Fabius Maximus Cunctator)
>Part. Perf auch pass. nec cunctatum est apud latera Tac.
auch auf den Flanken zauderte man nicht

2.

verweilen, zurückbleiben

3.

unschlüssig sein, schwanken

cūnctor <cūnctārī>, cūnctō (altl.) <-āre>

1.

zögern, zaudern
si cunctor, amitto Cic.
(Enn. über Q. Fabius Maximus Cunctator)
>Part. Perf auch pass. nec cunctatum est apud latera Tac.
auch auf den Flanken zauderte man nicht

2.

verweilen, zurückbleiben

3.

unschlüssig sein, schwanken

cūnctālis <e> (cunctus) spätlat

allgemein

pancration, pancratium <ī> nt (griech. Fw.) poet; nachkl.

Pankration (Ring- u. Faustkampf), Doppelringen

luctātiō <ōnis> f (luctor)

2. übtr

das Ankämpfen geg. Schwierigkeiten, Kampf

3.

Wortstreit

Möchtest du ein Wort, eine Phrase oder eine Übersetzung hinzufügen?

Schicke es uns - wir freuen uns über dein Feedback!

Seite auf Deutsch | English | Español | Français | Italiano | Polski | Português | Русский | Slovenščina