Übersetzungen für „stukje“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

I . stukać <‑ka perf stuknąć> [stukatɕ] VERB intr

stukać (pukać, uderzać):

stukać do drzwi

an die Tür klopfen

stukać czymś o coś

mit etw an etw Akk klopfen

Wendungen:

stuknąć w kalendarz

ins Gras beißen ugs

stuknęła mu czterdziestka

er ist vierzig [Jahre alt] geworden

II . stukać <‑ka perf stuknąć> [stukatɕ] VERB refl

1. stukać meist impf (uderzyć się wzajemnie):

stukać

sich Akk gegenseitig stoßen

2. stukać (wznosić toast):

stukać się kieliszkami

[mit den Gläsern] anstoßen

3. stukać (uderzyć się):

stukać się w łokieć

sich Akk den Ell[en]bogen [an]stoßen

stuknij się [w czoło/głowę]! ugs

du bist wohl nicht ganz [o. recht] bei Verstand [o. Trost] !

stukot <Gen ‑u, Pl ‑y> [stukot] SUBST m (pociągu, obcasów)

stukot

Klopfen nt

stukot maszyny do pisania

Klappern nt

stukot maszyny do pisania

Geklapper nt

I . stuk <Gen ‑u, Pl ‑i> [stuk] SUBST m

stuk

Klopfen nt

stuk

Pochen nt

II . stuk [stuk] INTERJ

stuk-puk!

klopf! klopf!

stukanie <Gen ‑ia, Pl ‑ia> SUBST nt (odgłos)

stukanie

Klopfen nt

stukanie

Pochen nt

za ścianą rozległo się ciche stukanie

hinter der Wand ertönte ein leises Klopfen

I . stuknąć <‑nie; Imperf ‑nij> [stuknoɲtɕ]

stuknąć perf od stukać

II . stuknąć <‑nie; Imperf ‑nij> [stuknoɲtɕ] VERB intr perf ugs

stuknąć (walnąć) (samochód)

rammen

III . stuknąć <‑nie; Imperf ‑nij> [stuknoɲtɕ] VERB refl perf ugs

stuknąć (zderzyć się) (samochody)

zusammenstoßen [o. einen Zusammenstoß haben] ksi¹¿k

stuknąć (zderzyć się) (samochody)

zusammenkrachen ugs

Siehe auch: stukać

I . stukać <‑ka perf stuknąć> [stukatɕ] VERB intr

stukać (pukać, uderzać):

stukać do drzwi

an die Tür klopfen

stukać czymś o coś

mit etw an etw Akk klopfen

Wendungen:

stuknąć w kalendarz

ins Gras beißen ugs

stuknęła mu czterdziestka

er ist vierzig [Jahre alt] geworden

II . stukać <‑ka perf stuknąć> [stukatɕ] VERB refl

1. stukać meist impf (uderzyć się wzajemnie):

stukać

sich Akk gegenseitig stoßen

2. stukać (wznosić toast):

stukać się kieliszkami

[mit den Gläsern] anstoßen

3. stukać (uderzyć się):

stukać się w łokieć

sich Akk den Ell[en]bogen [an]stoßen

stuknij się [w czoło/głowę]! ugs

du bist wohl nicht ganz [o. recht] bei Verstand [o. Trost] !

ostukać [ostukatɕ] perf, ostukiwać [ostukivatɕ] <‑kuje; Imperf ‑kuj> VERB trans

1. ostukać (opukać):

ostukać

abklopfen

ostukać

beklopfen

sprawdzał drewno, delikatnie je ostukując

er prüfte das Holz, indem er es vorsichtig abklopfte

2. ostukać MED:

ostukać

abklopfen

stryjek [strɨjek] SUBST m

stryjek → stryj

Siehe auch: stryj

stryj <Gen ‑a, Pl ‑owie> [strɨj] SUBST m

stryj

Onkel m [väterlicherseits]