Übersetzungen für „wykożystać“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

wykorzystać [vɨkoʒɨstatɕ] perf, wykorzystywać [vɨkoʒɨstɨvatɕ] <‑tuje> VERB trans

1. wykorzystać (pożytkować):

wykorzystać możliwości, zdolności

ausnutzen

wykorzystać możliwości, zdolności

sich Dat zunutze [o. zu Nutze] machen

wykorzystać okazję

eine Gelegenheit wahrnehmen [o. nutzen]

2. wykorzystać (korzystać z czegoś):

wykorzystać

ausnutzen

wykorzystać

benutzen

3. wykorzystać (wyzyskiwać):

wykorzystać

ausnutzen

wykorzystać

ausbeuten

4. wykorzystać (nadużywać):

wykorzystać cierpliwość

ausnutzen

wykorzystać cierpliwość

missbrauchen

korzystać <‑ta; perf s‑> [koʒɨstatɕ] VERB intr

1. korzystać (osiągać korzyści):

korzystać

aus etw Dat Nutzen [o. Vorteile] ziehen

korzystać

von etw profitieren

korzystać z praw

[seine] Rechte in Anspruch nehmen

korzystać z praw

von [seinen] Rechten Gebrauch machen

korzystać ze sposobności

die Gelegenheit beim Schopfe fassen [o. packen] übtr

korzystać ze sposobności

die Gelegenheit [aus]nutzen

gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta sprichw

wenn zwei sich Akk streiten, freut sich der Dritte m sprichw

2. korzystać (używać):

korzystać z telefonu/łazienki

das Telefon/das Bad benutzen

skorzystać [skoʒɨstatɕ]

skorzystać perf od korzystać

Siehe auch: korzystać

korzystać <‑ta; perf s‑> [koʒɨstatɕ] VERB intr

1. korzystać (osiągać korzyści):

korzystać

aus etw Dat Nutzen [o. Vorteile] ziehen

korzystać

von etw profitieren

korzystać z praw

[seine] Rechte in Anspruch nehmen

korzystać z praw

von [seinen] Rechten Gebrauch machen

korzystać ze sposobności

die Gelegenheit beim Schopfe fassen [o. packen] übtr

korzystać ze sposobności

die Gelegenheit [aus]nutzen

gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta sprichw

wenn zwei sich Akk streiten, freut sich der Dritte m sprichw

2. korzystać (używać):

korzystać z telefonu/łazienki

das Telefon/das Bad benutzen

wykonywać <‑nuje; perf wykonać> [vɨkonɨvatɕ] VERB trans

1. wykonywać (urzeczywistniać):

wykonywać obowiązki, plan

ausführen

wykonywać obowiązki, plan

erfüllen

wykonywać polecenie

ausfüllen

wykonywać operację, eksperyment

durchführen

wykonywać robotę, ćwiczenie

ausführen

wykonywać robotę, ćwiczenie

erledigen

wykonywany zawód

ausgeübter Beruf m

wykonać wyrok

ein Urteil vollstrecken

2. wykonywać (produkować):

wykonywać odlew, otwór, obrót

ausführen

wykonywać odlew, otwór, obrót

fertig stellen

wykonany z czegoś

aus etw hergestellt

3. wykonywać (odtwarzać):

wykonywać koncert, taniec, utwór

aufführen

I . wykopywać <‑puje; perf wykopać> [vɨkopɨvatɕ] VERB trans

1. wykopywać (tworzyć):

wykopywać dół, rów

graben

wykopywać dół, rów

ausheben

2. wykopywać (wydobywać):

wykopywać ziemniaki

roden

II . wykopywać <‑puje; perf wykopać> [vɨkopɨvatɕ] VERB refl (wydostawać się)

wykopywać

sich Akk herausgraben

wykonawstwo <Gen ‑wa, kein Pl > [vɨkonafstfo] SUBST nt geh

wykonawstwo

Ausführung f

wykonawstwo

Realisierung f

I . przystać <‑anie> [pʃɨstatɕ]

przystać perf od przystawać

II . przystać <‑anie> [pʃɨstatɕ] VERB intr perf (być stosownym)

takie zachowanie ci nie przystoi

sich so zu benehmen ziemt dir nicht

takie zachowanie ci nie przystoi

solch ein Benehmen nt gehört sich nicht für dich

jak przystało na rzetelną firmę ubezpieczeniową

wie es sich für eine solide Versicherungsfirma gehört

Siehe auch: przystawać

przystawać <‑taje> [pʃɨstavatɕ] VERB intr

1. przystawać < perf przystanąć> (zatrzymywać się):

przystawać

anhalten

przystawać

stehen bleiben

2. przystawać (być dopasowanym):

przystawać do czegoś

zu etwas passen

przystawać do czegoś

mit etw zusammenpassen

deski w boazerii nie przystają do siebie

die Bretter ntpl der Holztäfelung passen nicht zusammen

3. przystawać < perf przystać> (godzić się):

przystawać na coś

etw Dat zustimmen

I . wykoleić [vɨkoleitɕ] perf, wykolejać [vɨkolejatɕ] <‑ja> VERB trans

1. wykoleić (powodować wypadnięcie z szyn):

wykoleić pociąg

zum Entgleisen bringen

2. wykoleić übtr (sprowadzać na złą drogę):

wykoleić człowieka

auf die schiefe Bahn bringen übtr

II . wykoleić [vɨkoleitɕ] perf, wykolejać [vɨkolejatɕ] <‑ja> VERB refl

1. wykoleić:

wykoleić (wypaść z szyn) (pociąg)

entgleisen

2. wykoleić übtr:

wykoleić (stoczyć się) (człowiek)

auf die schiefe Bahn geraten übtr

wykoleić (stoczyć się) (człowiek)

herunterkommen ugs

wykołować [vɨkowovatɕ] perf, wykołowywać [vɨkowovɨvatɕ] <‑owuje> VERB trans ugs

wykołować

verschaukeln ugs

wykołować

[he]reinlegen ugs

wykonawca <Gen ‑cy, Pl ‑cy> [vɨkonaftsa] SUBST m dekl jak f w lp geh

1. wykonawca:

wykonawca (realizator: robót, projektu, zlecenia)

Ausführende(r) mf

wykonawca (realizator: robót, projektu, zlecenia)

Auftragnehmer(in) m (f)

wykonawca (testamentu, wyroku)

Vollstrecker(in) m (f)

2. wykonawca (odtwórca: roli, utworu):

wykonawca

Darsteller(in) m (f)

wykonawca

Ausführende(r) mf

wykorkować <‑kuje> [vɨkorkovatɕ] VERB intr perf ugs

wykorkować

abkratzen ugs

wykorkować

den Löffel abgeben übtr ugs