Latein » Deutsch

carminō <carmināre> (caro²) vor- u. nachkl.

krempeln [ lanam ]

Arminius <ī> m

Cheruskerfürst, der im J. 9 n. Chr. im Teutoburger Wald den Quintilius Varus schlug u. dadurch Germanien vor der Herrschaft Roms bewahrte [ liberator Germaniae ]

carīna <ae> f

1.

Schiffskiel, Kiel

2. poet meton.

Schiff

3. Plin.

Nussschale

Carmentālis <e> ADJ (Carmentis)

[ porta ]

Carmēlus <ī> m

Karmel, Gebirge in Galiläa (Israel)

Carmentis <is>, Carmenta <ae> f (carmen 4.)

Seherin, Mutter des Euander; urspr. altital. Gottheit der Frauen; Geburts- u. Weissagegöttin

Pergamum <ī> nt, Pergamus <ī> f

1. meist Pl

Pergama -ōrum; nt
Burg v. Troja, übh. Troja

2.

Stadt in Mysien, Hauptstadt des hellenistischen Pergamenischen Reiches, j. Bergama, ber. durch eine große Bibliothek von 200 000 Buchrollen u. das dort erzeugte Pergament (charta pergamena) sowie durch den Zeusaltar aus der Zeit Eumenes’ II. (197–159 v. Chr.), der im Pergamon-Museum in Berlin aufgestellt ist)

germinō <germināre> (germen) poet; nachkl.

keimen, sprießen

terminō <termināre> (terminus)

1.

begrenzen, abgrenzen [ fines imperii; regiones; fana; agrum publicum a privato ];
termino Pass.
an etw. (Abl) stoßen

2. übtr

beschränken, einschränken [ gloriam; spem ]

3.

a.

bestimmen, festsetzen [ modum diuturnitatis ]

b. (alqd re)

etw. nach etw. bemessen [ bona voluptate, mala dolore ]

4.

beenden [ bellum; imperium; orationem; rem iudicio; campos oculis das Ende absehen ]

verminō <vermināre>, verminor <verminārī> (vermis) nachkl.

1.

Würmer haben

2.

kribbeln, jucken

carmen <minis> nt (verw. m. cano)

1.

Lied, Gesang

2.

a.

Gedicht, Dichtung [ epicum; tragicum ]

b. poet

lyrische Dichtung, Ode

c. (als Teil einer größeren Dichtung)

carmen Lucr.
Gesang

d.

Vers (eines Gedichtes)

3. (v. Instrumenten)

Klang, Spiel, Musik [ lyrae; citharae ]

4. poet; nachkl.

Weissagung, Orakelspruch

5.

Zauberspruch

6.

Spruch, Formel, bes. Eides-, Gebets-, Gesetzesformel

7.

poet. Inschrift o. Aufschrift

8. Prop.

Spottgedicht [ obscoena carmina; famosum ]

Terminālia <ium [o. iōrum] > nt

die Terminalien, Fest des Grenzgottes Terminus am 23. Februar, das auch als Jahresende galt (Varro, Ov.)

terminātiō <ōnis> f (termino)

1.

Grenzbestimmung [ agri; regionum ]

2. übtr

Begrenzung, Abgrenzung; Urteil [ aurium nach dem Gehör ]

3. RHET

Schluss einer Periode, rhythmische Klausel

verminātiō <ōnis> f (vermino) nachkl.

juckender Schmerz

Carīnae <ārum> f

Stadtteil in Rom am Westabhang des Esquilin

Möchtest du ein Wort, eine Phrase oder eine Übersetzung hinzufügen?

Schicke es uns - wir freuen uns über dein Feedback!

Seite auf Deutsch | English | Español | Français | Italiano | Polski | Português | Русский | Slovenščina