Niederländisch » Deutsch

schim·mel <schimmel|s> [sxɪməl] SUBST m

1. schimmel (witachtige uitslag):

2. schimmel plantk. (klasse):

Pilz m

3. schimmel (plantje):

4. schimmel (paard):

be·schim·meld [bəsxɪməlt] ADJ

on·ge·hin·derd [ɔŋɣəhɪndərt] ADJ

ge·he·mel·te <gehemelte|n, gehemelte|s> [ɣəheməltə] SUBST nt

be·schim·me·len <beschimmelde, i. beschimmeld> [bəsxɪmələ(n)] VERB intr


Seite auf Deutsch | English | Español | Italiano | Polski