Übersetzungen für „bommengooier“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

bom·men·wer·per <bommenwerper|s> [bɔmə(n)wɛrpər] SUBST m

1. bommenwerper (vliegtuig):

bommenwerper

Bombenflugzeug nt

bommenwerper

Bomber m ugs

2. bommenwerper (geschut):

bommenwerper

Bombenwerfer m

over·gooi·er <overgooier|s> [ovərɣojər] SUBST m

overgooier

Trägerkleid nt

om·ver·gooi·en <gooide omver, h. omvergegooid> [ɔmvɛrɣojə(n)] VERB trans

omvergooien

umwerfen

omvergooien

umstoßen

omvergooien

umschmeißen ugs

om·gooi·en <gooide om, h. omgegooid> [ɔmɣojə(n)] VERB trans

1. omgooien (omverwerpen):

omgooien

umwerfen

omgooien

umkippen

2. omgooien (vlug omwenden):

omgooien

umwenden

omgooien

herumwerfen

3. omgooien ugs (kleding):

omgooien

umwerfen

een stola omgooien

sich Dat eine Stola umwerfen

4. omgooien ugs (veranderen):

omgooien

umwerfen

de plannen omgooien

die Pläne umwerfen

over·gooi·en <gooide over, h. overgegooid> [ovərɣojə(n)] VERB trans

overgooien

werfen über +Akk

ei·er·dooi·er <eierdooier|s> [ɛiərdojər] SUBST m

eierdooier

Eidotter nt nt m

zout·strooi·er <zoutstrooier|s> [zɑutstrojər] SUBST m

1. zoutstrooier (voor tafelzout):

zoutstrooier

Salzstreuer m

2. zoutstrooier (strooiauto):

zoutstrooier

Streuwagen m

in·gooi·en² <gooide in, h. ingegooid> [ɪŋɣojə(n)] VERB trans

1. ingooien (gooiend binnen doen komen):

ingooien

hineinwerfen

ingooien

hereinwerfen

ingooien

werfen in +Akk

2. ingooien (door een worp breken):

ingooien

einwerfen

de ruiten (bij iem) ingooien

(jdm) die Fensterscheiben einwerfen

bom·men <bomde, h. gebomd> [bɔmə(n)] VERB intr

het kan me niet bommen! ugs

das ist mir wurscht!

op·gooi·en <gooide op, h. opgegooid> [ɔpxojə(n)] VERB trans (omhooggooien)

opgooien

aufwerfen

opgooien

hochwerfen

een aas opgooien SPORT

ein Ass ausspielen

los·gooi·en <gooide los, h. losgegooid> [lɔsxojə(n)] VERB trans

losgooien

loswerfen

alle remmen losgooien übtr

alle Hemmungen über Bord werfen

mis·gooi·en <gooide mis, h. misgegooid> [mɪsxojə(n)] VERB trans

misgooien

danebenwerfen

misgooien

nicht treffen

ver·gooi·en <vergooide, h. vergooid> [vərɣojə(n)] VERB trans

vergooien (verloren doen gaan)

wegwerfen

vergooien (verkwisten)

vergeuden

zijn eer vergooien

seine Ehre verscherzen

zich vergooien

sich an jdn wegwerfen

weg·gooi·en <gooide weg, h. weggegooid> [wɛxojə(n)] VERB trans

1. weggooien:

weggooien (wegwerpen)

wegwerfen

weggooien (vloeistof)

wegschütten

dat is weggegooid geld

das ist rausgeschmissenes Geld ugs

geld (aan iets) weggooien

Geld (für etw) rauswerfen ugs

2. weggooien (afwijzen):

weggooien

verwerfen

een suggestie weggooien

einen Vorschlag verwerfen

dood·gooi·en <gooide dood, h. doodgegooid> [dotxojə(n)] VERB trans

1. doodgooien (doden):

doodgooien

zu Tode werfen

2. doodgooien übtr (overstelpen):

doodgooien

überschwemmen

je wordt ermee doodgegooid

damit kann kann man die Straße pflastern

neer·gooi·en <gooide neer, h. neergegooid> [nerɣojə(n)] VERB trans

1. neergooien (naar beneden gooien):

neergooien

hinunterwerfen

neergooien

herunterwerfen

2. neergooien:

neergooien (op de grond gooien: zonder voorzetsel)

hinwerfen

neergooien (op de grond gooien: met voorzetsel)

werfen

zijn boeken overal neergooien

seine Bücher überall hinwerfen

3. neergooien (ophouden):

neergooien

hinwerfen

neergooien

niederlegen

het werk neergooien

die Arbeit niederlegen