Übersetzungen für „Dokuments“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Polnisch)

dokument <Gen ‑u, Pl ‑y> [dokument] SUBST m

1. dokument (akt):

dokument

Urkunde f

dokument

Dokument nt

dokument oryginalny

Originaldokument nt

dokument ratyfikacyjny

Ratifikationsurkunde f

dokument protestu FIN

Protesturkunde f

dokument wprowadzający zmiany

Abänderungsurkunde f

dokument stwierdzający pochodzenie

Abstammungsurkunde f

dokumenty

Unterlagen fpl

podpisać/sporządzić/przedłożyć dokument

eine Urkunde unterzeichnen/aufsetzen/vorlegen

2. dokument (dowód):

dokument

Beweis m

dokument

Nachweis m

3. dokument:

dokument (dowód tożsamości)

Identitätsnachweis m

dokument (dowód osobisty)

Personalausweis m

dokumenty

Papiere ntpl

dokument kwalifikacji zawodowych

Qualifikationsnachweis m

bezprawne wykorzystanie cudzego dokumentu tożsamości JUR

Ausweismissbrauch m

dokumenty uprawniające do pobytu

Aufenthaltspapiere ntpl

okazać dokumenty

die Papiere vorzeigen

załatwienie fałszywych dokumentów zezwalających na pobyt

die Verschaffung f von falschen Aufenthaltspapieren

4. dokument COMPUT:

dokument

Dokument nt

dokument HTML

HTML-Dokument nt

dokument tekstowy

Textdokument nt

dokument docelowy

Zieldokument nt

dokumentny [dokumentnɨ] ADJ

dokumentny

tief

dokumentny

bodenlos

dokumentnie [dokumentɲe] ADV

dokumentnie

gründlich

dokumentnie

sorgfältig

dokumentowy [dokumentovɨ] ADJ

dokumentowy

Urkunden-

dokumentowy

Dokumenten-

atrament dokumentowy

Dokumententinte f

dokumentacja <Gen ‑ji, Pl ‑je> [dokumentatsja] SUBST f

1. dokumentacja (zbiór dokumentów):

dokumentacja

Dokumentation f

2. dokumentacja (udowodnienie: faktu):

dokumentacja

Dokumentierung f

dokumentacja

Nachweis m

dokumentarny [dokumentarnɨ] ADJ

dokumentarny → dokumentalny

Siehe auch: dokumentalny

dokumentalny [dokumentalnɨ] ADJ

dokumentalny

Dokumentar-

film dokumentalny

Dokumentarfilm m

dokumentalny [dokumentalnɨ] ADJ

dokumentalny

Dokumentar-

film dokumentalny

Dokumentarfilm m

dokumentować <‑tuje; Imperf ‑tuj> [dokumentovatɕ] VERB trans geh

1. dokumentować (stwierdzać fakty, uzasadniać):

dokumentować

beurkunden

dokumentować

urkundlich bestätigen

dokumentować

durch Dokumente belegen

dokumentować

dokumentieren geh

adwokat dokumentował podczas rozprawy niewinność oskarżonego

der Anwalt m hat während der Verhandlung die Unschuld des Angeklagten durch Dokumente belegt

2. dokumentować (zaświadczać):

dokumentować

belegen

dokumentować

bezeugen

swoją postawą dokumentowała swoje przekonania

sie belegte ihre Überzeugungen durch ihr Verhalten