Übersetzungen für „Zakopaner“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Polnisch)

Zakopane <Gen ‑go, instr ‑m, kein Pl > [zakopane] SUBST nt adj. Dekl.

Zakopane

Zakopane nt

być na wycieczce w Zakopanem

auf einem Ausflug in Zakopane sein

zakochanie <Gen ‑ia, kein Pl > [zakoxaɲe] SUBST nt geh

zakochanie

Verliebtheit f

pierwsze zakochanie

die erste Verliebtheit

zakopcić [zakoptɕitɕ]

zakopcić perf od kopcić

Siehe auch: kopcić

I . kopcić <‑ci; Imperf kopć> [koptɕitɕ] VERB intr

1. kopcić (dymić):

kopcić

rauchen

kopcić

qualmen

2. kopcić < perf na‑> abw ugs (palić papierosy):

kopcić

paffen abw ugs

kopcić

qualmen abw ugs

II . kopcić <‑ci; Imperf kopć> [koptɕitɕ] VERB refl (palić się)

kopcić

qualmen

kopcić

rußen

I . zakopywać <‑puje; perf zakopać> [zakopɨvatɕ] VERB trans

zakopywać

vergraben

zakopywać

eingraben

zakopywać topór wojenny

die Streitaxt [o. das Kriegsbeil] begraben übtr

II . zakopywać <‑puje; perf zakopać> [zakopɨvatɕ] VERB refl

zakopywać

sich Akk vergraben

zakopywać

sich Akk eingraben

zakonnik (-ica) <Gen ‑a, Pl ‑icy> [zakoɲɲik] SUBST m (f)

zakonnik (-ica)

Mönch m

zakonnik (-ica)

Ordensbruder m

zakochana [zakoxana] SUBST f

zakochana → zakochany

Siehe auch: zakochany , zakochany

zakochany² (-na) <Gen ‑nego, Pl ‑ni> [zakoxanɨ] SUBST m (f) adj. Dekl.

zakochany (-na)

Verliebte(r) mf

Wendungen:

zakochany po uszy

bis über beide Ohren verliebt

zakochany po uszy

unsterblich verliebt

zakochany¹ [zakoxanɨ] ADJ

zakochany w kimś/czymś

in jdn/etw verliebt [o. verknallt ugs ]

zakochani [zakoxaɲi] SUBST

zakochani Pl < Gen Pl ‑nych> adj. Dekl.:

zakochani

Verliebte(n) Pl

zakochany¹ [zakoxanɨ] ADJ

zakochany w kimś/czymś

in jdn/etw verliebt [o. verknallt ugs ]

zakołatać [zakowatatɕ]

zakołatać perf od kołatać

Siehe auch: kołatać

I . kołatać <‑acze [lub ‑ta]; Imperf ‑łacz> [kowatatɕ] VERB intr

1. kołatać (stukać):

kołatać czymś o coś

mit etw gegen etw klopfen

kołatać do drzwi

an die Tür klopfen [o. pochen geh ]

2. kołatać übtr:

kołatać (bić) (serce)

klopfen

kołatać (bić) (serce)

pochen geh

3. kołatać (usilnie prosić o coś):

kołatać o pożyczkę

[den Chef] wegen einer Gehaltserhöhung bearbeiten ugs

II . kołatać <‑acze [lub ‑ta]; Imperf ‑łacz> [kowatatɕ] VERB refl

1. kołatać (trząść się na wybojach):

kołatać

durchgerüttelt werden

życie [lub duch] ledwie się w kimś kołacze

es ist kaum noch Leben nt in jdm

2. kołatać übtr (nie opuszczać):

ta myśl ciągle kołatała się mu w głowie

dieser Gedanke m ließ ihn nicht mehr los

po głowie kołatała mu się stara melodyjka

ihm ging eine alte Melodie f im Kopf herum

3. kołatać (włóczyć się):

kołatać

sich Akk herumtreiben