Übersetzungen für „vystrašiť“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

wystroić [vɨstroitɕ]

wystroić perf od stroić

Siehe auch: stroić

I . stroić <‑oi; Imperf ‑rój> [stroitɕ] VERB trans

1. stroić geh (ubierać):

stroić dziecko

[aus]putzen

stroić dziecko

herausputzen ugs

2. stroić geh (ozdabiać):

stroić choinkę

schmücken

3. stroić t. MUS (zmieniać częstotliwość):

stroić radio, instrument

[ab]stimmen

stroić radio, instrument

einstellen

Wendungen:

stroić miny

eine Fratze [o. Grimasse ugs ] schneiden

II . stroić <‑oi; Imperf ‑rój> [stroitɕ] VERB intr geh (być ozdobą)

stroić

schmücken

stroić

für Glanz sorgen

III . stroić <‑oi; Imperf ‑rój> [stroitɕ] VERB refl geh (ubierać się)

stroić

sich Akk [aus]putzen

stroić

sich Akk herausputzen ugs

dystrofia <Gen ‑ii, kein Pl > [dɨstrofja] SUBST f MED

dystrofia

Dystrofie f

I . wystraszać <‑sza; Imperf ‑szaj> [vɨstraʃatɕ], wystraszyć [vɨstraʃɨtɕ] perf VERB trans meist perf

wystraszać

aufschrecken

wystraszać

erschrecken

wystraszać

in Schrecken versetzen

wystraszać

verscheuchen

wystraszać

vertreiben

wystraszać mamę

die Mutti ugs erschrecken

nagły wybuch wystraszył wszystkich

die plötzliche Detonation f schreckte alle auf

wystraszone dzieci

aufgeschreckte Kinder ntpl

pies wystraszył rabusia

der Hund m vertrieb den Räuber

II . wystraszać <‑sza; Imperf ‑szaj> [vɨstraʃatɕ], wystraszyć [vɨstraʃɨtɕ] perf VERB refl meist perf

wystraszyć się czegoś

vor etw erschrecken

wystraszać się psa

[sich Akk ] vor dem Hund erschrecken

dystrofizm <Gen ‑u, loc ‑zmie, kein Pl > [dɨstrofism] SUBST m GEO

dystrofizm

Diastrophismus m

I . wystrzelać [vɨstʃelatɕ] perf, wystrzelić [vɨstʃelitɕ] perf, wystrzeliwać [vɨstʃelivatɕ] <‑wuje> VERB intr

1. wystrzelać (strzelić z broni palnej):

wystrzelać

schießen

wystrzelać

einen Schuss abgeben

2. wystrzelać:

wystrzelać (wznieść się w górę) (iskry)

in die Höhe schießen

wystrzelać (wznieść się w górę) (iskry)

stieben

wystrzelać (wznieść się w górę) (iskry)

sprühen

II . wystrzelać [vɨstʃelatɕ] perf, wystrzelić [vɨstʃelitɕ] perf, wystrzeliwać [vɨstʃelivatɕ] <‑wuje> VERB trans

1. wystrzelać (wyrzucić):

wystrzelać strzałę, pocisk

abschießen

2. wystrzelać (wysłać):

wystrzelać prom kosmiczny, rakietę

starten

3. wystrzelać (zużyć):

wystrzelać amunicję

verschießen

wystrzelać amunicję

verfeuern

wystrzępić [vɨstʃempitɕ]

wystrzępić perf od strzępić

Siehe auch: strzępić

I . strzępić <‑pi> [stʃempitɕ] VERB trans materiał, rękawy

strzępić

ausfransen

Wendungen:

strzępić sobie język

sich Akk den Mund [o. in Fransen] fransig reden

II . strzępić <‑pi> [stʃempitɕ] VERB refl (rękawy)

strzępić

sich Akk ausfransen

strzępić

sich Akk ausfasern