Übersetzungen für „rozobratу́“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

rozbrat <Gen ‑u, kein Pl > [rozbrat] SUBST m geh (rozłam)

rozbrat

Trennung f

rozbrat

Bruch m

rozbrat

Spaltung f

rozbrat uczuć z rozumem

Spaltung zwischen den Gefühlen und dem Verstand

Wendungen:

wziąć z czymś rozbrat

sich von etw trennen

rozbratel <Gen ‑tla, Pl ‑tle> [rozbratel] SUBST m

1. rozbratel GASTRO:

rozbratel

Rostbraten m

2. rozbratel:

rozbratel ZOOL, TECH

Hochrippe f

rozebrać [rozebratɕ]

rozebrać perf od rozbierać

Siehe auch: rozbierać

I . rozbierać <‑ra; perf rozebrać> [rozbjeratɕ] VERB trans

1. rozbierać (zdejmować ubranie):

rozbierać

ausziehen

rozbierać

ablegen

być rozebranym do rosołu scherzh

nackig sein

2. rozbierać (rozkładać):

rozbierać silnik

[in Einzelteile] zerlegen

rozbierać silnik

auseinander nehmen

rozbierać budynek

abreißen

rozbierać budynek

niederreißen

3. rozbierać (likwidować coś):

rozbierać

abtragen

rozbierać stare mury

alte Mauern abtragen fpl

4. rozbierać (rozchwytywać coś):

rozbierać

unter sich Dat aufteilen

bilety zostały rozebrane

die Tickets sind vergriffen

II . rozbierać <‑ra; perf rozebrać> [rozbjeratɕ] VERB refl

rozbierać

sich Akk ausziehen

rozbierać

sich Akk entkleiden geh

rozbabrać [rozbabratɕ] perf, rozbabrywać [rozbabrɨvatɕ] <‑ruje; Imperf ‑brz> VERB trans ugs

1. rozbabrać (porozrzucać):

rozbabrać

durcheinanderwerfen

rozbabrać jedzenie na talerzu

das Essen fpl auf dem Teller zermanschen

2. rozbabrać (porzucić niezakończoną pracę):

rozbabrać

durcheinander [o. in Unordnung] bringen

rozbabrany plac budowy

in Unordnung gebrachter Bauplatz m

I . rozbrajać <‑ja; perf rozbroić> [rozbrajatɕ] VERB trans

1. rozbrajać MILIT:

rozbrajać

entwaffnen

rozbrajać minę, niewypał

entschärfen

2. rozbrajać übtr geh (poprawić komuś nastrój):

rozbrajać

besänftigen

rozbrajać

aufheitern

II . rozbrajać <‑ja; perf rozbroić> [rozbrajatɕ] VERB refl MILIT

rozbrajać

Waffen ablegen [o. niederlegen]