Übersetzungen für „bevatron“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

be·vat·ten <bevatte, h. bevat> [bəvɑtə(n)] VERB trans

1. bevatten (inhouden):

bevatten

enthalten

10 liter kunnen bevatten

10 Liter fassen

2. bevatten:

bevatten (begrijpen)

begreifen

bevatten (doorgronden)

erfassen

be·va·ren <bevoer, h. bevaren> [bəvarə(n)] VERB trans

bevaren

befahren

een druk bevaren route

eine viel [o. stark] befahrene Route

be·val·len <beviel, i. bevallen> [bəvɑlə(n)] VERB intr

1. bevallen:

bevallen (baren: zonder voorzetselvoorwerp)

entbinden

bevallen (baren: met voorzetselvoorwerp)

gebären +Akk

zij is gisteren bevallen

sie hat gestern entbunden

zij is van een dochter bevallen

sie hat eine Tochter geboren

2. bevallen (aanstaan):

bevallen

gefallen +Dat

hoe is het u bevallen?

wie hat es Ihnen gefallen?

be·van·gen <beving, h. bevangen> [bəvɑŋə(n)] VERB trans

bevangen

befallen

bevangen

überkommen

van kou bevangen

von der Kälte benommen

be·va·len VERB

bevalen 3. Pers Pl Imperf van bevelen

Siehe auch: bevelen

be·ve·len <beval, h. bevolen> [bəvelə(n)] VERB trans

bevelen

befehlen

zij beval hem te zwijgen

sie befahl ihm zu schweigen

neu·tron <neutron|en, neutron|s> [nœytrɔn, nøtrɔn] SUBST nt nat.

neutron

Neutron nt

be·val·ling <bevalling|en> [bəvɑlɪŋ] SUBST f

bevalling

Geburt f

bevalling (verlossing)

Entbindung f

een ontijdige bevalling

eine Frühgeburt

be·val·lig <bevallige, bevalliger, bevalligst> [bəvɑləx] ADJ

bevallig

anmutig

be·vaar·baar [bəvarbar] ADJ

bevaarbaar

schiffbar

bevaarbaar

befahrbar

be·val VERB

beval 3. Pers Sg Imperf van bevelen

Siehe auch: bevelen

be·ve·len <beval, h. bevolen> [bəvelə(n)] VERB trans

bevelen

befehlen

zij beval hem te zwijgen

sie befahl ihm zu schweigen

be·ven <beefde, h. gebeefd> [bevə(n)] VERB intr

1. beven:

beven (rillen: zaken)

(er)beben

beven (rillen: levende wezens)

zittern

een ontploffing deed de huizen beven

eine Detonation ließ die Häuser erbeben

zijn handen beefden

seine Hände zitterten

zijn handen beefden form

seine Hände bebten

beven van kou/angst

vor Kälte/Angst zittern

2. beven (bang zijn):

beven

zittern

be·ver <bever|s> [bevər] SUBST m

bever

Biber m

be·ve·len <beval, h. bevolen> [bəvelə(n)] VERB trans

bevelen

befehlen

zij beval hem te zwijgen

sie befahl ihm zu schweigen

be·ve·rig [bevərəx] ADJ

1. beverig (bibberig):

beverig

zittrig

2. beverig (koortsig):

beverig

fiebrig

be·vo·len VERB

bevolen volt. deelw. van bevelen

Siehe auch: bevelen

be·ve·len <beval, h. bevolen> [bəvelə(n)] VERB trans

bevelen

befehlen

zij beval hem te zwijgen

sie befahl ihm zu schweigen

be·vin·den¹ <bevond, h. bevonden> [bəvɪndə(n)] VERB trans (vaststellen, achten)

bevinden

befinden

iem schuldig bevinden

jdn (für) schuldig befinden