Übersetzungen für „hineinstrecken“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

in·een·stren·ge·len [ɪnenstrɛŋələ(n)] VERB trans

ineenstrengelen

verschlingen

in·ste·ken <stak in, h. ingestoken> [ɪnstekə(n)] VERB trans

1. insteken (ergens in steken):

insteken

(hin)einstecken

een draad insteken

einen Faden einfädeln

hij steekt overal zijn neus in übtr

er steckt überall seine Nase hinein

2. insteken (met iets scherps):

insteken

einstechen

ge·stre·ken VERB

gestreken volt. deelw. van strijken¹, strijken²

Siehe auch: strijken , strijken

strij·ken² <streek, h./i. gestreken> [strɛikə(n)] VERB intr

1. strijken (zich laten gladmaken):

strijken

sich bügeln (lassen)

2. strijken (bespelen):

strijken

streichen

3. strijken (gaan langs, over):

strijken

streichen

strijken

streifen

haar adem streek langs zijn gezicht

ihr Atem streifte sein Gesicht

de zwaluwen strijken over het water

die Schwalben streichen über das Wasser

met de prijs/de eer (gaan) strijken

den Preis davontragen/den Ruhm einstreichen

strij·ken¹ <streek, h. gestreken> [strɛikə(n)] VERB trans

1. strijken (met een strijkende beweging aanraken):

strijken

streichen

strijken

anstreifen

strijken

entlangfahren

met de hand langs zijn kin strijken

sich Dat mit der Hand übers Kinn streichen

iem over de haren strijken

jdm über die Haare streichen [o. fahren]

2. strijken ((textiel) gladmaken):

strijken

bügeln

3. strijken (met een strijkende beweging verplaatsen, veranderen):

strijken

streichen

kreukels uit het papier strijken

zerknittertes Papier glätten

mosterd over de kaas strijken

den Käse mit Senf bestreichen

4. strijken:

strijken (laten zakken)

herunterholen

strijken (laten zakken)

niederholen

strijken (vlag)

streichen

strijken (vlag)

einholen

de mast/zeilen strijken

den Mast umlegen/die Segel einziehen [o. herunterholen]

5. strijken (dichtsmeren):

strijken

verstreichen

strijken

verschmieren

voegen strijken

Fugen verschmieren

6. strijken:

strijken (met een strijkijzer: aanbrengen op iets)

(auf)bügeln

strijken (met een strijkijzer: iets verwijderen)

ausbügeln

plooien uit een rok strijken

Falten aus einem Rock bügeln

uit·strek·ken¹ <strekte uit, h. uitgestrekt> [œytstrɛkə(n)] VERB trans

1. uitstrekken:

uitstrekken (zo ver mogelijk strekken)

ausstrecken

uitstrekken (naar iem)

entgegenstrecken

zijn armen naar iem uitstrekken

jdm die Arme entgegenstrecken

zich op de grond uitstrekken (gaan liggen)

sich auf den/dem Boden hinstrecken

2. uitstrekken (doen reiken):

uitstrekken

ausweiten

zijn macht verder uitstrekken

seine Macht ausweiten

ver·strek·ken <verstrekte, h. verstrekt> [vərstrɛkə(n)] VERB trans

verstrekken

verschaffen

verstrekken (eten, drinken, medicamenten)

verabreichen

gegevens verstrekken voor een statistiek

Daten für eine Statistik beschaffen

inlichtingen verstrekken

Auskunft erteilen

min·streel <min|strelen> [mɪnstrel] SUBST m

minstreel

Minstrel m

minstreel

Spielmann m

hin·ni·ken <hinnikte, h. gehinnikt> [hɪnəkə(n)] VERB intr

hinniken

wiehern

in·stin·ken <stonk in, i. ingestonken> [ɪnstɪŋkə(n)] VERB intr

instinken

hereinfallen auf +Akk

strek·ken¹ <strekte, h. gestrekt> [strɛkə(n)] VERB trans (in lengterichting brengen)

strekken

strecken

zijn armen strekken

die Arme strecken

even de benen strekken

sich Dat mal die Beine vertreten

zich strekken

sich hinstrecken [o. ausstrecken]

om·stre·ken [ɔmstrekə(n)] SUBST Pl

omstreken

Umgebung f

Utrecht en omstreken

der Raum Utrecht

los·trek·ken <trok los, h. losgetrokken> [lɔstrɛkə(n)] VERB trans

1. lostrekken (losmaken):

lostrekken

herausziehen

de dekens lostrekken

die Decken herausziehen

2. lostrekken (openen):

lostrekken

aufziehen

aan·strij·ken <streek aan, h. aangestreken> [anstrɛikə(n)] VERB trans

1. aanstrijken:

aanstrijken (door strijken bedekken)

bestreichen

aanstrijken (met verf)

anstreichen

2. aanstrijken (door strijken doen ontbranden):

aanstrijken

anstreichen

in·stru·e·ren <instrueerde, h. geïnstrueerd> [ɪnstrywerə(n)] VERB trans

1. instrueren:

instrueren (onderrichten)

instruieren

instrueren (bij praktische vaardigheid, lichamelijk werk)

anleiten

2. instrueren (instructie(s) geven):

instrueren

instruieren

instrueren

anweisen

aan·stre·pen <streepte aan, h. aangestreept> [anstrepə(n)] VERB trans

aanstrepen

anstreichen

mijn·streek <mijn|streken> [mɛinstrek] SUBST f

mijnstreek

Bergbaurevier nt