Übersetzungen für „klaufen“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Niederländisch)

klau·wen¹ <klauwde, h. geklauwd> [klɑuwə(n)] VERB trans

1. klauwen (stelen):

klauwen

klauen

2. klauwen (krabben):

klauwen

kratzen

kla·gen¹ <klaagde, h. geklaagd> [klaɣə(n)] VERB intr

1. klagen (droefheid, pijn te kennen geven):

klagen

klagen

klagen

(sich) beklagen

klagen

jammern

klagen

wehklagen form

niet mogen klagen euph

nicht klagen können

niet mogen klagen euph

sich nicht beklagen können

klagen over het eten

sich über das Essen beschweren

steen en been klagen

jammern und klagen

2. klagen jur.:

klagen

klagen

tegen zijn werkgever klagen

gegen seinen Arbeitgeber klagen

kla·ren <klaarde, h. geklaard> [klarə(n)] VERB trans

1. klaren (in orde maken):

klaren

klären

klaren ugs

in Ordnung bringen

kan hij dat alleen klaren?

schafft er das alleine?

2. klaren (zuiveren):

klaren

klären

klak·ken <klakte, h. geklakt> [klɑkə(n)] VERB intr

klakken

schnalzen

klap·pen <klapte, h. geklapt> [klɑpə(n)] VERB intr

1. klappen (klappen met de handen):

klappen

klatschen

klappen

applaudieren

2. klappen (ontploffen):

klappen

platzen

in elkaar klappen übtr

zusammenbrechen

3. klappen:

klappen (klappend geluid maken: zweep, deur)

knallen

klappen (klappend geluid maken: zoen)

schmatzen

klappen (klappend geluid maken: zeilen)

flappen

het klappen van de zweep kennen

seine Sache verstehen

uit de school klappen

aus der Schule plaudern

klad·den¹ <kladde, h. geklad> [klɑdə(n)] VERB intr

1. kladden (knoeien):

kladden

klecksen

kladden

schmieren

kladden

sudeln

2. kladden (vlekken geven):

kladden

klecksen

klam·pen <klampte, h. geklampt> [klɑmpə(n)] VERB trans

klampen

klammern

zich aan iets klampen

sich an etw Akk (fest)klammern

blaf·fen <blafte, h. geblaft> [blɑfə(n)] VERB intr

1. blaffen (honden):

blaffen

bellen

blaffen abw

kläffen

2. blaffen (tekeergaan):

blaffen

schnauzen

blaffen

bellen

klauw <klauw|en> [klɑu] SUBST f

1. klauw (nagel van roofdieren):

klauw

Kralle f

2. klauw:

klauw (poot van een roofdier)

Klaue f

klauw (grote roofdieren ook)

Pranke f

klauw (grote roofdieren ook)

Tatze f

3. klauw (hand van een mens):

klauw

Klaue f

klauw

Krallen Pl

iem in zijn klauwen hebben

sich +Dat jdn gekrallt haben

4. klauw (krab, slag):

klauw

Kratzer m

klauw

Schlag m

een klauw van de kat krijgen

einen Kratzer von der Katze abbekommen

kla·re [klarə] SUBST m geen Pl

klare

Korn m

klare

Klare(r) m

kla·ger <klager|s> [klaɣər] SUBST m

1. klager (iem die klaagt):

klager

Klagende(r) m

2. klager jur.:

klager

Kläger m

klas·se <klassen> [klɑsə] SUBST f

1. klasse (groepering van de bevolking):

klasse

Klasse f

de bezittende/de werkende klasse

die besitzende/die arbeitende Klasse

de hogere/lagere klassen

die oberen/unteren Klassen

de hogere/lagere klassen

die Ober-/Unterschicht

2. klasse (categorie):

klasse

Klasse f

klasse

Kategorie f

3. klasse (hoog niveau):

klasse

Klasse f

dat is een klasse apart

das ist Spitzenklasse

klasse hebben

Klasse haben

4. klasse biol.:

klasse

Klasse f

de klasse van de zoogdieren

die Klasse der Säugetiere

in de tweede klasse spelen SPORT

in der zweiten Klasse [o. Liga] spielen

kla·ver <klaver|s> [klavər] SUBST f

1. klaver plantk.:

klaver

Klee m

2. klaver (kaartspel):

klaver

Kreuz nt

klap·per <klapper|s> [klɑpər] SUBST m

1. klapper (register):

klapper

Register nt

2. klapper (ringband):

klapper

Ringbuch nt

3. klapper (iets dat ontploft):

klapper

Knallkörper m

4. klapper (uitschieter):

klapper

≈ Reißer m

klad·der SUBST m

kladder → kladderaar

Siehe auch: kladderaar

klad·de·raar <kladderaar|s> [klɑdərar] SUBST m

kladderaar (knoeier)

Schmierfink m

kladderaar (schilder)

Kleckser m

kla·vier <klavier|en> [klavir] SUBST nt

1. klavier (toetsenbord):

klavier muz.

Klaviatur f

klavier comput.

Tastatur f

2. klavier (piano):

klavier

Klavier nt

bluf·fen <blufte, h. gebluft> [blʏfə(n)] VERB intr

bluffen

bluffen

bluffen (bij kaartspel)

pochen

kle·ren [klerə(n)] SUBST

kleren

Kleider Pl

kleren (kleding vooral)

Kleidung f

kleren (kleding vooral)

Klamotten Pl ugs

kleren (kleding vooral)

Sachen Pl ugs

dat gaat iem niet in zijn koude kleren zitten übtr

das geht jdm ganz schön unter die Haut

met kleren en al

in voller Bekleidung

kleren maken de man Sprichw

Kleider machen Leute

kle·ven² <kleefde, h. gekleefd> [klevə(n)] VERB trans

kleven

kleben

klo·ten <klootte, h. gekloot> [klotə(n)] VERB intr (prutsen)

kloten

(herum)pfuschen

kloten

(herum)murksen