Übersetzungen für „knauser“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

knau·wen <knauwde, h. geknauwd> [knɑuwə(n)] VERB intr (sterk kauwen)

knauwen

herumbeißen

knar·sen <knarste, h. geknarst> [knɑrsə(n)] VERB intr

knarsen (scharnier, slot e.d.)

knarren

knarsen (sneeuw, grind, tanden)

knirschen

knarsen (werktuigen, remmen, wiel)

quietschen

knauw <knauw|en> [knɑu] SUBST m

1. knauw (harde beet):

knauw

Biss m

2. knauw übtr (knak):

knauw

Knacks m

zijn gezondheid heeft een lelijke knauw gekregen

seine Gesundheit ist ganz schön angeknackst

kna·gen <knaagde, h. geknaagd> [knaɣə(n)] VERB intr

1. knagen (bijten):

knagen

nagen

2. knagen (onaangename gewaarwording):

knagen

nagen

knagen

bohren

een knagend geweten

ein nagendes Gewissen

knagende kiespijn

bohrende Zahnschmerzen Pl

knak·ken¹ <knakte, h. geknakt> [knɑkə(n)] VERB trans

1. knakken:

knakken (met een knak breken)

(um)knicken

knakken (met een knak breken)

(ein)knicken

knakken (meervoudig knakken)

zerknicken

2. knakken übtr:

knakken

brechen

knakken (in lichte mate)

anknack(s)en

knap·jes [knɑpjəs] ADV

1. knapjes (bekwaam):

knapjes

geschickt

knapjes

gekonnt

2. knapjes (netjes):

knapjes

gepflegt

3. knapjes (tamelijk):

knapjes

ganz schön

knal·len <knalde, h./i. geknald> [knɑlə(n)] VERB intr

1. knallen:

knallen (een knal geven)

knallen

knallen (uit elkaar knallen)

zerknallen

knallende donderslagen

krachende Donnerschläge

2. knallen (met een knal raken):

knallen

knallen

hij is op een boom geknald

er ist gegen einen Baum geknallt

knap·pen <knapte, h./i. geknapt> [knɑpə(n)] VERB intr

1. knappen:

knappen (korte plofjes laten horen)

knacken

knappen (zachtjes)

knistern

het vuur knapt

das Feuer knistert

2. knappen:

knappen (breken: draad, touw)

(zer)reißen

knappen (breken: glas, aardewerk e.d.)

(zer)springen

knoei·er <knoeier|s> [knujər] SUBST m

1. knoeier (knoeipot):

knoeier

Dreckfink m

knoeier

Schmutzfink m

knoeier

Schmierfink m

2. knoeier (sloddervos):

knoeier

liederliche(r) [o. unordentliche(r)] Kerl m

knoeier

Schludrian m

3. knoeier (onhandige prutser):

knoeier

Stümper m

knoeier

Pfuscher m

4. knoeier (fraudeur):

knoeier

Schwindler m

knok·ker <knokker|s> [knɔkər] SUBST m

1. knokker (vechtersbaas):

knokker

Raufbold m

knokker

Schläger m

2. knokker (doorzetter):

knokker

Kämpfernatur f

knie·zer [knizər]

kniezer → kniesoor

Siehe auch: kniesoor

knies·oor <knies|oren> [knisor] SUBST m

kniesoor

Griesgram m

knij·per <knijper|s> [knɛipər] SUBST m

knijper (wasknijper, paperclip)

Klammer f

knijper (knijpbril)

Kneifer m

knik·ker <knikker|s> [knɪkər] SUBST m

1. knikker (speelballetje):

knikker

Murmel f

2. knikker (hoofd):

knikker

Birne f

knikker

Rübe f

een kale knikker

ein Glatzkopf

kner·sen VERB intr

knersen → knarsen

Siehe auch: knarsen

knar·sen <knarste, h. geknarst> [knɑrsə(n)] VERB intr

knarsen (scharnier, slot e.d.)

knarren

knarsen (sneeuw, grind, tanden)

knirschen

knarsen (werktuigen, remmen, wiel)

quietschen

la·ser <laser|s> [lezər] SUBST m

laser

Laser m

dan·ser <danser|s> [dɑnsər] SUBST m

danser

Tänzer m

las·ser <lasser|s> [lɑsər] SUBST m

lasser

Schweißer m

pas·ser <passer|s> [pɑsər] SUBST m

passer

Zirkel m