Polnisch » Deutsch

Übersetzungen für „‑czyć“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch (Springe zu Deutsch » Polnisch)

Ergebnis-Übersicht

uczyć: I. Transitives Verb II. Intransitives Verb III. Reflexives Verb
życzyć: Transitives Verb
tyczyć: I. Transitives Verb II. Intransitives Verb III. Reflexives Verb
moczyć: I. Transitives Verb II. Reflexives Verb
baczyć: Intransitives Verb
juczyć: Transitives Verb
leczyć: I. Transitives Verb II. Reflexives Verb
liczyć: I. Transitives Verb II. Intransitives Verb III. Reflexives Verb
łączyć: I. Transitives Verb II. Reflexives Verb
męczyć: I. Transitives Verb II. Reflexives Verb
raczyć: I. Transitives Verb II. Reflexives Verb
ręczyć: Intransitives Verb
sączyć: I. Transitives Verb II. Reflexives Verb
toczyć: I. Transitives Verb II. Reflexives Verb
tuczyć: I. Transitives Verb II. Intransitives Verb III. Reflexives Verb

Meintest du vielleicht: uczyć , tuczyć , toczyć , sączyć , ręczyć , raczyć , męczyć , łączyć , liczyć , leczyć , juczyć , baczyć , moczyć , tyczyć und życzyć

I . uczyć <uczy; Imperf ucz perf na‑> [utʃɨtɕ] VERB trans

uczyć (przekazywać wiedzę):

uczyć kogoś czegoś

jdn etw unterrichten [o. lehren]

Wendungen:

nie ucz ojca dzieci robić

lehre die Nachtigall nicht singen sprichw

bodajbyś cudze dzieci uczył! sprichw

Lehrer m zu sein ist das Allerletzte nt !

jajko kurę uczy sprichw

das Ei nt [o. Kücken nt ] will schlauer sein als die Henne f sprichw

praca tuczy, bieda uczy sprichw

Arbeit f ernährt, Not f lehrt

uczył Marcin Marcina, a sam głupi jak świnia sprichw

große Reden führen, aber selber von nichts eine Ahnung haben

II . uczyć <uczy; Imperf ucz> [utʃɨtɕ] VERB intr

1. uczyć (być nauczycielem):

uczyć chemii/angielskiego

Chemie/Englisch unterrichten

2. uczyć (stanowić doświadczenie):

uczyć kogoś czegoś

uczyć kogoś dobrych manier

jdm [gute] Manieren beibringen

III . uczyć <uczy; Imperf ucz> [utʃɨtɕ] VERB refl

1. uczyć (przyswajać wiedzę):

uczyć się czegoś

uczyć się do egzaminu/na sprawdzian

für eine Prüfung/Klassenarbeit lernen

uczyć się dobrze/źle

gut/schlecht lernen

uczyć się na pamięć

auswendig lernen

ucz się, ucz, a garb ci sam urośnie [lub wyrośnie] sprichw

allzu viel Lernen ist ungesund iron

2. uczyć (być uczniem):

3. uczyć (nabierać doświadczenia):

sich Dat aneignen

uczyć się kulturalnego zachowania

gutes Benehmen lernen

człowiek do śmierci rozumu się uczy sprichw

man lernt nie aus sprichw

życzyć <‑czy; Imperf życz> [ʒɨtʃɨtɕ] VERB trans

1. życzyć (wyrażać pragnienie):

życzę ci zdrowia/szczęśliwej podróży

ich wünsche dir Gesundheit/eine gute Reise

dobrze/źle komuś życzyć

es mit jdm gut/schlecht meinen

dobrze/źle komuś życzyć

jdm wohl/übel wollen

2. życzyć (pragnąć):

nie życzyć sobie czegoś

etw nicht wollen

czego pan/pani sobie życzy?

was wünschen Sie?

I . tyczyć <‑czy; Imperf tycz> [tɨtʃɨtɕ] VERB trans

1. tyczyć (wytyczać):

2. tyczyć (podpierać tyczkami):

an eine Stange binden

tyczyć kwiaty

Blumen an eine Stange binden

II . tyczyć <‑czy; Imperf tycz> [tɨtʃɨtɕ] VERB intr (odnosić się do kogoś, czegoś)

tyczyć kogoś/czegoś

jdn/etw betreffen

telegram tyczył jej

das Telegramm nt betraf sie

III . tyczyć <‑czy; Imperf tycz> [tɨtʃɨtɕ] VERB refl (odnosić się do kogoś, czegoś)

objaśniać szczegóły tyczące się jej zadania

die Einzelheiten der sie betreffenden Aufgaben erklären

co się tyczy...

was ... betrifft [o. anbelangt]

I . moczyć <moczy; Imperf mocz> [motʃɨtɕ] VERB trans

1. moczyć < perf z‑> (zwilżać):

moczyć włosy

2. moczyć < perf na‑> <[lub za‑]>:

moczyć (zanurzać w płynie) bieliznę

moczyć (trzymać coś w płynie) śledzie

moczyć kij scherzh

den Wurm [o. Würmer] baden scherzh ugs

II . moczyć <moczy; Imperf mocz> [motʃɨtɕ] VERB refl

1. moczyć (być moczonym):

bielizna się moczy

die Wäsche f wird eingeweicht

2. moczyć < perf z‑> (bezwiednie oddawać mocz):

das Bett nässen geh

ins Bett machen

baczyć <‑czy; Imperf bacz> [batʃɨtɕ] VERB intr geh

baczyć na kogoś/coś

auf jdn/etw Acht geben

nie bacząc na coś

ungeachtet einer S.

nie bacząc na coś

ohne Rücksicht auf etw

juczyć <juczy; Imperf jucz> [jutʃɨtɕ] VERB trans geh

[schwer] beladen

viel zu tragen geben

juczyć zwierzęta

Tiere schwer beladen

I . leczyć <‑czy; perf wy‑> [letʃɨtɕ] VERB trans

leczyć (lekarz, specjalista)

leczyć (lekarstwo, środek)

leczyć (lekarstwo, środek)

wyleczyć kogoś z kataru

jdn vom Schnupfen heilen

Wendungen:

czas leczy [wszystkie] rany

die Zeit f heilt [alle] Wunden

II . leczyć <‑czy; perf wy‑> [letʃɨtɕ] VERB refl

1. leczyć (poddawać się leczeniu):

sich Akk [ärztlich] behandeln lassen

2. leczyć (być leczonym):

in Behandlung sein

I . liczyć <‑czy; perf licz; Imperf po‑> [litʃɨtɕ] VERB trans

1. liczyć (obliczać):

[zusammen]zählen

liczyć pieniądze

policzyć coś w pamięci

etw im Kopf berechnen

liczyć straty/zyski

Verluste/Gewinne berechnen

2. liczyć (wliczać):

nie licząc kogoś/czegoś

jdn/etw nicht mitrechnen

II . liczyć <‑czy; perf licz; Imperf po‑> [litʃɨtɕ] VERB intr

1. liczyć nur imper (obejmować):

grupa liczy 15 osób

die Gruppe f zählt [o. umfasst] 15 Personen

2. liczyć nur imper (mieć nadzieję):

liczyć na kogoś/coś

auf jdn/etw zählen

III . liczyć <‑czy; perf licz; Imperf po‑> [litʃɨtɕ] VERB refl

1. liczyć nur imper (być cenionym):

liczy się tylko twoje zdrowie

nur deine Gesundheit f zählt

to się nie liczy

das zählt nicht

tylko ty się dla mnie liczysz

nur du zählst für mich

2. liczyć nur imper (szanować):

liczyć się z kimś/czymś

jdn/etw berücksichtigen

liczyć się z kimś/czymś

mit jdm/etw rechnen

liczyć się z czasem

seine Zeit zu schätzen wissen

liczyć się z każdym groszem

jede Mark [o. jeden Pfennig] zweimal umdrehen übtr ugs

licz się ze słowami!

zügele [o. hüte] deine Zunge!

licz się ze słowami!

achte auf deine Worte!

3. liczyć (rozliczać się):

potem się policzymy za całość

danach rechnen wir für die Gesamtheit ab

kochajmy się jak bracia, liczmy się jak Żydzi sprichw

wir sind wohl Brüder mpl , aber unsere Taschen fpl sind nicht Schwestern fpl

I . łączyć <‑czy; perf po‑> [wontʃɨtɕ] VERB trans

1. łączyć (umożliwiać połączenie):

łączyć punkty, miasta, rozmowę

2. łączyć (spajać):

łączyć na rybi ogon TECH

per Fischschwanzverbindung verbinden

łączyć coś na wcisk

per Druckverbindung verbinden

3. łączyć (tworzyć związek):

łączyć naukę z wypoczynkiem

Lernen und Enstpannung verbinden

łączyć przyjemne z pożytecznym

das Angenehme mit dem Nützlichen verbinden

łączyć w sobie

in sich Dat vereinen

kogoś łączy z kimś przyjaźń

jdn verbindet mit jdm Freundschaft f

kogoś łączy z kimś nienawiść do kogoś

jdn verbindet mit jdm Hass m gegen jdn

kogoś z kimś nic nie łączy

jdn verbindet mit jdm nichts

nic nas ze sobą już nie łączy

uns verbindet nichts mehr

naczynia połączone

kommunizierende Gefäße ntpl

zerwać [lub przerwać] więzy łączące kogoś z kimś/czymś

die Bande, die jdn mit jdm/etw verbinden, abbrechen

4. łączyć ugs (umożliwiać rozmowę telefoniczną):

łączyć rozmowę telefoniczną

ein Telephongespräch verbinden

łączyć równolegle

parallel verbinden

5. łączyć nur imper (dołączać):

łączę wyrazy szacunku dla rodziców

[ich zeichne] hochachtungsvolle Grüße an die Eltern

6. łączyć nur imper ZOOL:

II . łączyć <‑czy; perf po‑> [wontʃɨtɕ] VERB refl

1. łączyć RADIO, TV (mieć łączność):

łączymy się z Berlinem

wir schalten nach Berlin um

połączyć się z centralą

mit der Zentrale Verbindung aufnehmen

2. łączyć (podejmować wspólne działanie):

sich Akk verbünden

kraje łączą się we wspólnej walce z terroryzmem

die Staaten mpl verbünden sich im gemeinsamen Kampf gegen den Terror

łączyć się z kimś w bólu

mit jdm sein Leid teilen

3. łączyć (jednoczyć się):

sich Akk vereinen

ręce połączyły się w uścisku

die Hände fpl vereinten sich im gemeinsamen Händedruck

połączyć się węzłem małżeńskim

die Ehe schließen [o. eingehen]

4. łączyć:

łączyć (stanowić całość) (linie, drogi)

5. łączyć nur imper (mieć związek):

z tym łączy się niewygoda

damit ist auch eine Unbequemlichkeit f [o. Beschwerlichkeit f ] verbunden

6. łączyć CHEM:

sich Akk verbinden

eine [chemische] Verbindung eingehen

I . męczyć <‑czy; Imperf męcz> [mentʃɨtɕ] VERB trans

1. męczyć < perf z‑> <[lub u‑]> (powodować zmęczenie):

ten bieg mnie męczy

der Lauf m strengt mich an

2. męczyć < perf z‑> (powodować cierpienie):

męczyć [lub u‑] [lub po‑]

męczyć [lub u‑] [lub po‑]

męczy go kaszel

der Husten m plagt ihn

3. męczyć < perf z‑> <[lub po‑]> (naprzykrzać się):

nerven ugs

nie męcz mnie

nerv mich nicht! ugs

4. męczyć < perf za‑> (znęcać się):

męczyć [lub po‑] [lub u‑]

męczyć [lub po‑] [lub u‑]

męczyć zwierzęta

5. męczyć < perf z‑> <[lub po‑]> ugs (jeść niechętnie):

męczyć obiad

hinunterwürgen

II . męczyć <‑czy; Imperf męcz> [mentʃɨtɕ] VERB refl

1. męczyć < perf z‑> <[lub u‑]> (odczuwać zmęczenie):

ermatten geh

2. męczyć < perf po‑> <[lub u‑]> (cierpieć):

sich Akk quälen

3. męczyć < perf po‑> (trudzić się):

męczyć się nad czymś

sich Akk mit etw plagen [o. herumschlagen ugs ]

I . raczyć <‑czy; Imperf racz> [ratʃɨtɕ] VERB trans

1. raczyć < perf u‑> geh (częstować):

raczyć kogoś czymś

jdn mit etw bewirten

2. raczyć iron (chcieć):

belieben iron

sich Akk bequemen

nawet nie raczyłeś przeczytać

du bequemtest dich nicht einmal, es durchzulesen

Bóg raczy wiedzieć, gdzie...

weiß Gott, wo ...

Bóg raczy wiedzieć, gdzie...

keiner weiß, wo ... ugs

II . raczyć <‑czy; Imperf racz perf u‑> [ratʃɨtɕ] VERB refl (delektować się)

raczyć się czymś

sich Dat an etw gütlich tun

raczyć się czymś

ręczyć <‑czy; Imperf ręcz; perf za‑ [lub po‑]> [rentʃɨtɕ] VERB intr

ręczyć za kogoś/coś

für jdn/etw bürgen [o. einstehen]

nie ręczę za siebie

ich garantiere für nichts

nie ręczę za siebie

ich bin mir meiner selbst nicht sicher

Wendungen:

ręczyć głową za coś/kogoś

für jdn/etw seine Hand ins Feuer legen

I . sączyć <‑czy; Imperf sącz> [sontʃɨtɕ] VERB trans

1. sączyć (pić powoli):

sączyć napój

sączyć napój

2. sączyć (nalewać powoli):

sączyć wino

langsam eingießen [o. einschenken]

3. sączyć (wydzielać):

sączyć płyn

sączyć płyn

4. sączyć (filtrować):

sączyć roztwór

sączyć roztwór

II . sączyć <‑czy; Imperf sącz> [sontʃɨtɕ] VERB refl

sączyć (wypływać, przeciekać) (krew, woda)

I . toczyć <‑czy; Imperf tocz> [totʃɨtɕ] VERB trans

1. toczyć < perf po‑> (turlać):

toczyć beczkę

toczyć kulkę

toczyć kulkę

toczyć wzrokiem

den Blick umherschweifen lassen

2. toczyć (prowadzić):

toczyć rokowania

toczyć wojnę

toczyć spór

einen Streit führen

toczyć bitwę

sich Dat einen Kampf liefern

3. toczyć (nadawać kształt):

toczyć śrubę

toczyć dzban, miskę

toczyć drewno

4. toczyć geh (drążyć):

5. toczyć geh (ściągać):

toczyć wino

rzeka toczy wody

der Fluss m fließt

6. toczyć übtr geh (wyniszczać):

toczyć kogoś

an jdm zehren [o. nagen]

toczy go rak

der Krebs m zehrt an ihm

II . toczyć <‑czy; Imperf tocz> [totʃɨtɕ] VERB refl

1. toczyć < perf po‑>:

toczyć (turlać się) (beczka, koło)

toczyć (piłka)

toczyć (piłka)

fortuna kołem się toczy sprichw

das Glücksrad nt dreht sich sprichw

2. toczyć < perf po‑>:

toczyć (płynąć) (krople, łzy)

toczyć (płynąć) (krople, łzy)

hinunterkullern

3. toczyć < perf po‑> geh:

toczyć (dziać się) (sprawy, wypadki)

sich Akk abspielen

rzecz toczy się o kogoś/coś

es dreht sich um jdn/etw

rzecz toczy się o kogoś/coś

es ist die Rede f von jdm/etw

coś toczy się utartym [lub swoim starym] torem

etw geht seinen gewohnten Gang

coś toczy się utartym [lub swoim starym] torem

etw verläuft wie immer

coś toczy się nowym [lub innym] torem

etw nimmt einen neuen Verlauf

4. toczyć geh:

toczyć (być prowadzonym) (dyskusja, rokowania)

geführt werden

5. toczyć ugs (iść ociężale):

trotteln ugs

latschen ugs

I . tuczyć <‑czy; Imperf tucz perf u‑> [tutʃɨtɕ] VERB trans

1. tuczyć zwierzęta:

pańskie oko konia tuczy sprichw

wie die Pflege f , so die Erträge f

pańskie oko konia tuczy sprichw

wer will, dass es ihm geling, seh’ selber zu seinem Ding sprichw

2. tuczyć scherzh ugs ludzi:

mästen übtr ugs

babcia zawsze tuczyła nas różnymi przysmakami

die Großmutter f mästete uns immer mit ihren Leckereien übtr ugs

II . tuczyć <‑czy; Imperf tucz> [tutʃɨtɕ] VERB intr nur imper

tuczyć (pokarmy):

słodycze tuczą

Süssigkeiten fpl machen dick

Wendungen:

kradzione nie tuczy sprichw

Gestohlenes nt macht nicht fett

III . tuczyć <‑czy; Imperf tucz> [tutʃɨtɕ] VERB refl

1. tuczyć (zwierzęta):

gemästet werden

2. tuczyć scherzh ugs (człowiek):

in sich Akk hineinstopfen

tuczyła się słodyczami

sie stopfte Süssigkeiten in sich hinein

Möchtest du ein Wort, eine Phrase oder eine Übersetzung hinzufügen?

Sende uns gern einen neuen Eintrag.

Linguatec

Wörterbuch durchsuchen

Polnisch

Seite auf Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski