Niederländisch » Deutsch

ha·ken2 <haakte, h. gehaakt> [hakə(n)] VERB intr

1. haken (met een haak grijpen, blijven vastzitten):

hak·je <hakje|s> [hɑkjə] SUBST nt

kim <kim|men> [kɪm] SUBST f

hak1 <hak|ken> [hɑk] SUBST m

1. hak (door hakken ontstane kerf):

hak
Kerbe f

fa·kir <fakir|s> [fakir] SUBST m

hak·bijl <hakbijl|en> [hɑɡbɛil] SUBST f

hak·ken1 <hakte, h. gehakt> [hɑkə(n)] VERB intr

2. hakken (onbesuisd inhakken):

dat hakt erin übtr

3. hakken (negatieve kritiek leveren):

einhacken übtr ugs

hak·mes <hakmes|sen> [hɑkmɛs] SUBST nt

1. hakmes (kapmes):

2. hakmes (slagersmes):

3. hakmes (keukengereedschap):

hak·ke·lig [hɑkələx] ADJ

haak·je <haakje|s> [hakjə] SUBST nt

2. haakje (kleine haak):

Es·ki·mo <Eskimo|'s> [ɛskimo] SUBST m

es·ki·mo [ɛskimo] SUBST nt geen Pl

pak·ijs [pɑkɛis] SUBST nt geen Pl


Seite auf Deutsch | English | Español | Italiano | Polski