Übersetzungen für „bedwang“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

I . bedịngt ADJ

bedingt Erlaubnis:

bedingt

warunkowy

bedingter Reflex

odruch m warunkowy

bedingt durch ...

uwarunkowany...

II . bedịngt ADV

1. bedingt (eingeschränkt):

bedingt

z zastrzeżeniem

bedingt

warunkowo

bedingt gültig Norm

częściowo obowiązujący

bedingt gültig Bedingungen, Voraussetzungen

częściowo ważny

bedingt richtig Einwand

częściowo słuszny

das ist nur bedingt richtig

to się tylko w części zgadza

dieses Gerät ist nur bedingt tauglich

to urządzenie nt jest użyteczne po spełnieniu warunków

2. bedingt CH, A JUR:

bedingt

warunkowo

einen Gefangenen bedingt entlassen

zwolnić więźnia warunkowo

Behạng <‑[e]s, Behänge> [bə​ˈhaŋ] SUBST m

1. Behang (Schmuck):

Behang

ozdoba f

2. Behang (Wandbehang):

Behang

draperia f

3. Behang (Baumertrag):

Behang

owoce mpl

4. Behang (Jagd):

Behang

klapy Pl

zwạng [tsvaŋ] VERB trans, refl

zwang Imperf von zwingen

Siehe auch: zwingen

I . zwịngen <zwingt, zwang, gezwungen> [ˈtsvɪŋən] VERB trans

1. zwingen (nötigen):

jdn zwingen [etw zu tun]

zmuszać [perf zmusić] kogoś [do robienia czegoś]

die Lage zwingt zum Handeln

sytuacja f zmusza do działania

ich sehe mich gezwungen zu ...

jestem zmuszony...

ich lasse mich nicht zwingen

nie dam się zmusić

ich zwinge Sie nicht

nie zmuszam [lub przymuszam] pana/pani

man zwang sie an den Verhandlungstisch

zmuszono ich do negocjacji

2. zwingen geh (drängen):

seinen Gegner zu Boden zwingen

powalić swego przeciwnika na ziemię

II . zwịngen <zwingt, zwang, gezwungen> [ˈtsvɪŋən] VERB refl

sich zu einer Arbeit zwingen (sich überwinden)

przemóc się, żeby wykonać jakąś pracę

sich zu einem Lächeln zwingen

zmuszać [perf zmusić] się do uśmiechu

er musste sich dazu zwingen, das zu tun

musiał się przełamać, żeby to zrobić

Zwạng <‑[e]s, Zwänge> [tsvaŋ, pl: ˈtsvɛŋə] SUBST m

1. Zwang:

Zwang (Gewalt)

przymus m

Zwang (Druck)

presja f

Zwang (Druck)

nacisk m

gesellschaftliche Zwänge

nacisk społeczny

gesellschaftliche Zwänge

presja społeczna

sich äußeren Zwängen beugen

ulegać [perf ulec] naciskom zewnętrznym

Zwang auf jdn ausüben

wywierać [perf wywrzeć] presję [lub nacisk] na kogoś

unter Zwang stehen

znajdować [perf znaleźć] się pod presją

2. Zwang (Beschränkung):

Zwang

skrępowanie nt

tu dir keinen Zwang an

nie krępuj się

3. Zwang (starker Drang):

Zwang

silne dążenie nt

einem inneren Zwang folgen

poddawać [perf poddać] się wewnętrznemu przymusowi

4. Zwang (Notwendigkeit):

Zwang

konieczność f

wirtschaftliche Zwänge

presja f gospodarcza

schwạng [ʃvaŋ] VERB trans, intr, refl

schwang Imperf von schwingen

Siehe auch: schwingen

I . schwịngen <schwingt, schwang, geschwungen> [ˈʃvɪŋən] VERB trans

etw schwingen Fähnchen, Hut

wymachiwać czymś

etw schwingen Schwert

wywijać czymś

etw schwingen Axt, Peitsche, Stock

zamierzać [perf zamierzyć] się czymś

sie schwang die Beine über die Sessellehne

zarzuciła nogi na poręcz fotela

das Tanzbein schwingen ugs

wywijać w tańcu ugs

große Reden schwingen ugs

być mocnym w gębie

II . schwịngen <schwingt, schwang, geschwungen> [ˈʃvɪŋən] VERB intr +haben o sein

1. schwingen:

schwingen (vibrieren) (Membran)

drżeć [perf za‑]

schwingen (Brücke, Glocke)

kołysać [perf za‑] się

die Saiten schwingen

struny fpl drżą

2. schwingen (zum Ausdruck kommen):

in ihren Worten schwang Kritik

w jej słowach słychać było krytykę

in seinen Worten schwang Ärger

w jego słowach pobrzmiewał gniew

3. schwingen:

schwingen (Schaukel, Person)

huśtać [lub kołysać] się

schwingen (Pendel)

kołysać [lub wahać] się

schön geschwungene Augenbrauen

pięknie zarysowane brwi fpl

III . schwịngen <schwingt, schwang, geschwungen> [ˈʃvɪŋən] VERB refl (steigen)

sich aufs Motorrad schwingen

wskoczyć na motocykl

sich in die Lüfte schwingen

wzbić się w powietrze

sich über etw schwingen

przebiegać łukiem nad czymś

sich über etw schwingen

rozciągać się nad czymś

die Brücke schwingt sich über das Tal fig

most m biegnie łukiem nad doliną fig

Schwạng [ʃvaŋ] SUBST m

etw ist im Schwange

coś jest w modzie

drạng [draŋ] VERB intr

drang Imperf von dringen

Siehe auch: dringen

drịngen <dringt, drang, gedrungen> [ˈdrɪŋən] VERB intr

1. dringen +sein (stoßen):

durch etw dringen (Person, Tier)

przedostawać [perf przedostać] się przez coś

durch etw dringen (Speer)

przebijać [perf przebić] coś

durch etw dringen (Regen)

wnikać [perf wniknąć] przez coś

durch etw dringen (Licht)

przenikać [perf przeniknąć] przez coś

in etw dringen

wnikać do czegoś

in eine Mauer Akk dringen (Geschoss)

przebijać [perf przebić] mur

aus etw dringen (Flüssigkeit)

wypływać [perf wypłynąć]

aus etw dringen (Gas)

ulatniać [perf ulotnić] się

aus etw dringen (Geräusch)

przedostawać [perf przedostać] się

2. dringen +sein (vordringen):

an die Öffentlichkeit dringen (Nachricht)

przedostać się do wiadomości publicznej

bis zu etw dringen

docierać [perf dotrzeć] do czegoś

das Geschrei drang bis in die hintersten Ecken des Hauses

krzyk m docierał do najodleglejszych zakamarków domu

3. dringen +sein geh (einwirken):

in jdn dringen

naciskać na kogoś

mit Bitten in jdn dringen

zasypywać [perf zasypać] kogoś prośbami

ich fühle mich gedrungen, den Vorfall zu melden alt

czuję się zmuszony poinformować o tym zajściu

4. dringen +haben (fordern):

auf etw Akk dringen

żądać [perf za‑] czegoś

darauf dringen, dass etw getan wird

żądać, by coś zostało zrobione

Belang SUBST

Benutzereintrag

in diesem Belang m

pod tym względem m

Beifang SUBST

Benutzereintrag

Beifang m

przyłów m