Übersetzungen für „nastěhovat“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

nastawka <Gen ‑ki, Pl ‑ki> [nastafka] SUBST f TECH

nastawka

Regler m

I . nastawać <‑taje; Imperf ‑aj perf nastać> [nastavatɕ] VERB intr

nastawać (nadejść) (pora, czasy)

kommen

nastawać (nadejść) (pora, czasy)

anbrechen geh

nastawać (cisza)

eintreten

II . nastawać <‑taje; Imperf ‑aj> [nastavatɕ] VERB intr perf

1. nastawać ugs (domagać się usilnie):

nastawać na kogoś, by coś zrobił

auf jdn dringen [o. jdn drängen] , damit er etw tut

2. nastawać (zagrażać):

nastawać na czyjeś życie

jdm nach dem Leben trachten

III . nastawać <‑taje; Imperf ‑aj> [nastavatɕ] VERB intr, unpers perf (zatrzymać się gdzieś w dużej liczbie)

nastawać

sich ansammeln

następca (-czyni) <Gen ‑cy, Pl ‑cy> [nastemptsa] SUBST m (f) dekl jak f w lp

następca (-czyni)

Nachfolger(in) m (f)

następca tronu

Thronfolger(in) m (f)

nastroić [nastroitɕ]

nastroić perf od nastrajać, stroić

Siehe auch: stroić , nastrajać

I . stroić <‑oi; Imperf ‑rój> [stroitɕ] VERB trans

1. stroić geh (ubierać):

stroić dziecko

[aus]putzen

stroić dziecko

herausputzen ugs

2. stroić geh (ozdabiać):

stroić choinkę

schmücken

3. stroić t. MUS (zmieniać częstotliwość):

stroić radio, instrument

[ab]stimmen

stroić radio, instrument

einstellen

Wendungen:

stroić miny

eine Fratze [o. Grimasse ugs ] schneiden

II . stroić <‑oi; Imperf ‑rój> [stroitɕ] VERB intr geh (być ozdobą)

stroić

schmücken

stroić

für Glanz sorgen

III . stroić <‑oi; Imperf ‑rój> [stroitɕ] VERB refl geh (ubierać się)

stroić

sich Akk [aus]putzen

stroić

sich Akk herausputzen ugs

I . nastrajać <‑ja; perf nastroić> [nastrajatɕ] VERB trans

1. nastrajać (nadawać właściwy ton):

nastrajać głos, instrument

stimmen

2. nastrajać (usposabiać):

nastrajać

stimmen

nastrajać kogoś nieprzyjaźnie do kogoś

jdn gegen jdn feindlich stimmen

3. nastrajać (wprowadzać w pewien nastrój):

nastrajać

stimmen

nastrajać

in eine bestimmte Stimmung versetzen

nastrajać kogoś pogodnie

jdn fröhlich stimmen

nastrajać kogoś pogodnie

jdn in fröhliche Stimmung versetzen

II . nastrajać <‑ja; perf nastroić> [nastrajatɕ] VERB refl (usposabiać się)

nastrajać

sich Akk einstimmen

nastrajać się przychylnie do czegoś (człowiek)

sich Akk gegenüber etw Dat freundlich einstimmen [o. einstellen]

nastrosz <Gen ‑a, Pl ‑e> [nastroʃ] SUBST m

1. nastrosz BOT:

nastrosz

Australheide f

2. nastrosz ZOOL:

nastrosz pawik

Abendpfauenauge nt

I . nastawiać <‑ia; Imperf ‑aj> [nastavjatɕ], nastawić [nastavitɕ] perf VERB trans

1. nastawiać (wysunąć):

nastawiać kołnierz

aufstellen

2. nastawiać (rozpocząć gotowanie):

nastawiać kawę, obiad

aufsetzen

3. nastawiać (wyregulować):

nastawiać budzik, radio, zegar

einstellen

nastawiać płytę

auflegen

nastawić ostrość aparatu fotograficznego

Bildschärfe der Fotokamera einstellen

nastawić odbiornik na stację

den Empfänger auf einen Sender einstellen

4. nastawiać (naprowadzić na właściwe miejsce):

nastawiać kość, ramię

einrenken

5. nastawiać (usposobić):

nastawić kogoś nieprzychylnie do kogoś

jdn gegen jdn negativ einstellen

6. nastawiać (przygotować):

nastawić coś pod kątem produkcji czegoś

etw auf Produktion von etw orientieren [o. ausrichten]

II . nastawiać <‑ia; Imperf ‑aj> [nastavjatɕ], nastawić [nastavitɕ] perf VERB refl

nastawiać się na coś

sich Akk auf etw Akk einstellen [o. ausrichten]

nastawnia <Gen ‑ni, Pl ‑ie> [nastavɲa] SUBST f TECH

nastawnia

Stellwerk[sgebäude] nt

I . nastrajać <‑ja; perf nastroić> [nastrajatɕ] VERB trans

1. nastrajać (nadawać właściwy ton):

nastrajać głos, instrument

stimmen

2. nastrajać (usposabiać):

nastrajać

stimmen

nastrajać kogoś nieprzyjaźnie do kogoś

jdn gegen jdn feindlich stimmen

3. nastrajać (wprowadzać w pewien nastrój):

nastrajać

stimmen

nastrajać

in eine bestimmte Stimmung versetzen

nastrajać kogoś pogodnie

jdn fröhlich stimmen

nastrajać kogoś pogodnie

jdn in fröhliche Stimmung versetzen

II . nastrajać <‑ja; perf nastroić> [nastrajatɕ] VERB refl (usposabiać się)

nastrajać

sich Akk einstimmen

nastrajać się przychylnie do czegoś (człowiek)

sich Akk gegenüber etw Dat freundlich einstimmen [o. einstellen]

nasturcja <Gen ‑ji, Pl ‑je> [nasturtsja] SUBST f BOT

nasturcja

Kapuzinerkresse f

nastarczać <‑cza> [nastartʃatɕ], nastarczyć [nastartʃɨtɕ] VERB intr perf ugs (nadążać)

nastarczać

nachkommen

nastarczać

ausreichen

nie mogę nastarczać z pieniędzmi na edukację dzieci

ich komme mit dem Geld für die Ausbildung der Kinder nicht nach

nastolatki [nastolatki] SUBST

nastolatki Pl < Gen Pl ‑ków> ugs:

nastolatki

Jugendliche Pl

nastolatki

Teenager mpl

obóz dla nastolatków

Teenagerlager nt

obóz dla nastolatków

Teenagercamp nt

nastręczać <‑cza; Imperf ‑aj> [nastrentʃatɕ], nastręczyć [nastrentʃɨtɕ] VERB intr perf

nastręczać

bereiten

nastręczać komuś kłopotów

jdm Schwierigkeiten bereiten

nastręczać komuś kłopotów przest (polecić komuś kogoś/coś)

jdm jdn/etw empfehlen

nastrzelać [nastʃelatɕ]

nastrzelać perf od strzelać

Siehe auch: strzelać

I . strzelać <‑la perf strzelić> [stʃelatɕ] VERB trans SPORT

strzelać

schießen

strzelić trzecią bramkę

drittes Tor schießen

II . strzelać <‑la perf strzelić> [stʃelatɕ] VERB intr

1. strzelać (oddawać strzał):

strzelać do kogoś

auf jdn schießen [o. feuern]

strzelać sobie w łeb ugs

sich eine Kugel geben

człowiek strzela, Bóg kule nosi sprichw

der Mensch denkt und Gott lenkt

2. strzelać meist impf (polować na):

strzelać

jagen

3. strzelać meist impf (pstrykać palcami):

strzelać

knipsen ugs

strzelać

schnipsen

4. strzelać meist impf:

strzelać (skwierczeć) (tłuszcz)

zischen

strzelać (skwierczeć) (tłuszcz)

brutzeln

5. strzelać (sięgać wysoko):

strzelać w górę (iskry, ogień)

[in die Höhe] schießen

strzelać w górę (iskry, ogień)

hochschießen

strzelać w górę (korek)

knallen

strzelać w górę (fontanna)

Wasser hoch steigen lassen

6. strzelać SPORT:

strzelać do bramki

ins Tor schießen

strzelać gola

ein Tor schießen

7. strzelać meist perf ugs (wypalić):

strzelić coś bez namysłu

etw unüberlegt sagen

strzelić coś bez namysłu

mit etw herausplatzen ugs

co ci strzeliło do głowy?

was ist [denn] in dich gefahren?

strzelić gafę

[bei jdm] ins Fettnäpfchen treten

8. strzelać ugs (uderzyć kogoś):

strzelać

hauen

III . strzelać <‑la> [stʃelatɕ] VERB refl nur imper przest (pojedynkować się)

strzelać

sich Akk duellieren