Übersetzungen für „unschuldier“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

I . ụnschuldig ADJ

1. unschuldig a. JUR (nicht schuldig):

unschuldig Person

niewinny

an etw Dat unschuldig sein

nie być winnym czegoś

für unschuldig erklären

uznawać [perf uznać] za niewinnego

ein unschuldiges Gesicht machen

robić [perf z‑] niewinną minę

2. unschuldig (sittlich rein):

ein unschuldiges Vergnügen

niewinna przyjemność f

3. unschuldig (jungfräulich):

unschuldig

niewinny

II . ụnschuldig ADV

1. unschuldig (ohne Hintergedanken):

unschuldig fragen

niewinnie

2. unschuldig (arglos):

unschuldig

beztrosko

3. unschuldig (ohne Schuld):

unschuldig

niewinnie

unschuldig im Gefängnis sitzen

niewinnie siedzieć w więzieniu

unschuldig tun

udawać [perf udać] niewinnego

tue nicht so unschuldig!

nie udawaj niewiniątka!

ạn|schuldigen [ˈanʃʊldɪgən] VERB trans geh

jdn einer Sache Gen [o. wegen einer Sache] anschuldigen

oskarżać [perf oskarżyć] kogoś [o coś]

Ụnschuldige(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> SUBST mf dekl wie Adj

Unschuldige

niewinny(-a) m (f)

beschụldigen* [bə​ˈʃʊldɪgən] VERB trans a. JUR

jdn [einer Sache Gen] beschuldigen

obwiniać [perf obwinić] kogoś [o coś]

jdn des Diebstahls beschuldigen

obwiniać kogoś o kradzież

man hat ihn beschuldigt Geld gestohlen zu haben

obwiniono go o kradzież pieniędzy

Ụnschuldsmiene <‑, ‑n> SUBST f

Unschuldsmiene

niewinna mina f

mit Unschuldsmiene

z niewinną miną

eine Unschuldsmiene aufsetzen

robić [perf z‑] niewinną minę

Ụnschuld <‑, kein Pl > SUBST f

1. Unschuld (Schuldlosigkeit):

Unschuld

niewinność f

jds Unschuld beweisen

dowieść czyjejś niewinności

seine Hände in Unschuld waschen

umywać [perf umyć] ręce

2. Unschuld (Naivität):

Unschuld

naiwność f

in aller Unschuld etw sagen

powiedzieć coś zupełnie niewinnie

die Unschuld vom Lande sein

być wcieleniem niewinności

3. Unschuld (Jungfräulichkeit):

Unschuld

dziewictwo nt

seine Unschuld verlieren

tracić [perf s‑] dziewictwo

ụnschwer ADV

unschwer

nietrudno

daran kann man unschwer erkennen, dass ...

po tym można nietrudno poznać, że...

I . schụldig [ˈʃʊldɪç] ADJ

1. schuldig a. JUR (die Schuld tragend):

schuldig

winny

wer ist daran schuldig?

kto jest temu winien?

jdn für schuldig befinden

uznać kogoś za winnego

2. schuldig (verpflichtet):

jdm etw schuldig sein

być komuś coś dłużnym

wie viel bin ich schuldig?

ile jestem winny [lub dłużny] ?

jdm Geld schuldig sein

być winnym komuś pieniądze

jdm Dank schuldig sein fig

być winnym komuś podziękowanie

die Antwort schuldig bleiben fig

być winnym odpowiedzi

jdm nichts schuldig bleiben fig

nie pozostawać komuś dłużnym fig

II . schụldig [ˈʃʊldɪç] ADV a. JUR

sich einer Tat schuldig machen

być winnym jakiegoś czynu

sich schuldig bekennen

przyznawać [perf przyznać] się do winy

jdn schuldig sprechen

uznawać [perf uznać] kogoś winnym

schuldig geschieden werden

uzyskać rozwód z własnej winy