Niederländisch » Deutsch

klap·per·tje <klappertje|s> [klɑpərcə] SUBST nt

klap·pe·ren <klapperde, h. geklapperd> [klɑpərə(n)] VERB intr

2. klapperen (beweging: zeilen, vlag):

met zijn oren klapperen übtr ugs

klap·roos <klap|rozen> [klɑpros] SUBST f

klap·raam <klap|ramen> [klɑpram] SUBST nt

klap·pen <klapte, h. geklapt> [klɑpə(n)] VERB intr

1. klappen (klappen met de handen):

2. klappen (ontploffen):

in elkaar klappen übtr

klap·per <klapper|s> [klɑpər] SUBST m

1. klapper (register):

2. klapper (ringband):

3. klapper (iets dat ontploft):

4. klapper (uitschieter):

Reißer m

klap·per·tan·den <klappertandde, h. geklappertand> [klɑpərtɑndə(n)] VERB intr


Seite auf Deutsch | English | Español | Italiano | Polski