Übersetzungen für „ausgebogen“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

ge·bo·gen¹ [ɣəboɣə(n)] ADJ

1. gebogen (krom):

gebogen

gebogen

gebogen

krumm

gebogen

gekrümmt

door ouderdom gebogen

vom Alter gebeugt

met gebogen hoofd

mit gesenktem Kopf

gebogen lopen

krumm [o. gebückt] gehen

2. gebogen wisk.:

gebogen

gekrümmt

gebogen

krumm

een gebogen lijn

eine gekrümmte Linie

ar·gus·ogen [ɑrɣʏsoɣə(n)] SUBST Pl

iets met argusogen bekijken

etw mit Argusaugen beobachten

in·ge·to·gen <ingetogen, ingetogener, ingetogenst> [ɪŋɣətoɣə(n)] ADJ

ingetogen

besinnlich

ingetogen

beschaulich

ingetogen (kuis)

sittsam

een ingetogen leven leiden

ein besinnliches Leben führen

op·ge·to·gen <opgetogen, opgetogener, opgetogenst> [ɔpxətoɣə(n)] ADJ

opgetogen

entzückt

opgetogen

begeistert

opgetogen van blijdschap

entzückt vor Freude

opgetogen zijn over

entzückt sein über +Akk

on·ge·lo·gen [ɔŋɣəloɣə(n)] ADJ

1. ongelogen (de waarheid behelzend):

ongelogen

nicht gelogen

2. ongelogen (zonder twijfel):

ongelogen

wirklich

ongelogen

(ganz) bestimmt

ongelogen

ungelogen

af·dro·gen <droogde af, h. afgedroogd> [ɑvdroɣə(n)] VERB trans

1. afdrogen (het vocht wegnemen van):

afdrogen

abtrocknen

zijn handen afdrogen

sich Dat die Hände abtrocknen

2. afdrogen (afranselen):

afdrogen

durchprügeln

3. afdrogen (met groot verschil winnen van):

afdrogen

abservieren

ge·vlo·gen¹ [ɣəvloɣə(n)] ADJ

de vogel is gevlogen

der Vogel ist ausgeflogen ugs

on·be·wo·gen [ɔmbəwoɣə(n)] ADJ

1. onbewogen:

onbewogen (roerloos: stil, kalm, effen)

unbewegt

onbewogen (roerloos: onwrikbaar)

unerschütterlich

2. onbewogen:

onbewogen (onaangedaan)

unbewegt

onbewogen (onaangedaan)

unberührt

onbewogen (onaangedaan)

ungerührt

onbewogen (zonder belangstelling)

unbeteiligt

onbewogen (zonder belangstelling)

teilnahmslos

met een onbewogen gezicht

mit unbewegter [o. ungerührter] Miene

me·de·do·gen [medədoɣə(n)] SUBST nt geen Pl

mededogen

Mitleid nt

mededogen

Erbarmen nt

mededogen hebben met iem

Mitleid mit jdm haben

uit·dro·gen <droogde uit, i. uitgedroogd> [œydroɣə(n)] VERB trans

uitdrogen

austrocknen

koei·en·ogen [kujə(n)oɣə(n)] SUBST Pl

koeienogen

Kuhaugen Pl

laad·ver·mo·gen [latfərmoɣə(n)] SUBST nt geen Pl

laadvermogen

Ladefähigkeit f