Übersetzungen für „mitrauchen“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

uit·la·chen¹ <lachte uit, i. uitgelachen> [œytlɑxə(n)] VERB intr (ten einde lachen)

uitlachen

auslachen

ze raakte maar niet uitgelachen

sie kam aus dem Lachen gar nicht mehr raus ugs

mi·trail·leur <mitrailleur|s> [mitrajør] SUBST m

mitrailleur

Maschinengewehr nt

uit·ran·ge·ren <rangeerde uit, h. uitgerangeerd> [œytrɑnʒerə(n)] VERB trans

1. uitrangeren (buiten het spoor brengen):

uitrangeren

abstellen

2. uitrangeren:

uitrangeren (uitschakelen: iets)

ausrangieren

uitrangeren (uitschakelen: iem)

aufs tote Gleis [o. Abstellgleis] schieben

uitrangeren (uitschakelen: iem met invloed, bijv. concurrent)

kaltstellen ugs

af·la·chen <lachte af, h. afgelachen> [ɑflɑxə(n)] VERB intr

heel wat aflachen

aus dem Lachen nicht (mehr) herauskommen

brun·chen <brunchte, h. gebruncht> [brʏnʃə(n)] VERB intr

brunchen

brunchen

ge·la·chen VERB

gelachen volt. deelw. van lachen¹, lachen²

Siehe auch: lachen , lachen

la·chen² <lachte, h. gelachen> [lɑxə(n)] VERB trans (door lachen in een toestand komen)

lachen

lachen

het is om je rot te lachen

es ist zum Schießen [o. Schreien]

zich tranen lachen

Tränen lachen

zich een ongeluk lachen

sich Dat einen Ast lachen

zich krom/slap/zich halfdood lachen

sich kranklachen/schieflachen/totlachen

wie het laatst lacht, lacht het best Sprichw

wer zuletzt lacht, lacht am besten

la·chen¹ <lachte, h. gelachen> [lɑxə(n)] VERB intr

1. lachen:

lachen (als uiting van vrolijkheid, opgewektheid)

lachen

lachen (ingetogen, fijntjes)

lächeln

iem aan het lachen maken

jdn zum Lachen bringen

fijntjes lachen

schmunzeln

fijntjes lachen

verschmitzt lächeln

in lachen uitbarsten

laut loslachen

in zijn vuistje lachen

sich Dat (eins) ins Fäustchen lachen

zijn lachen inhouden

sich Dat das Lachen verbeißen [o. verkneifen]

laat mij niet lachen!

dass ich nicht lache!

om [o. over ] iets lachen

über etw Akk lachen

schaterend lachen

schallend [o. laut] lachen

schudden van het lachen

sich vor Lachen wälzen

dubbel liggen van het lachen

sich biegen [o. krümmen] vor Lachen

2. lachen (bespotten, schertsen; leedvermaak hebben):

lachen

lachen

lachen

lächeln

ik lach er niet om

mir ist nicht zum Lachen

er is [o. valt ] niets te lachen

es gibt nichts zu lachen

aan·la·chen <lachte aan, h. aangelachen> [anlɑxə(n)] VERB intr

aanlachen

anlachen +Akk

de fortuin lacht hem aan

das Glück ist ihm hold

de roem lacht hem aan

ihm winkt der Ruhm

toe·la·chen <lachte toe, h. toegelachen> [tulɑxə(n)] VERB trans

1. toelachen (lachend aankijken):

toelachen

zulachen +Dat

toelachen

anlachen +Akk

2. toelachen form (gunstig gestemd zijn):

toelachen

gewogen sein +Dat

glim·la·chen <glimlachte, h. geglimlacht> [ɣlɪmlɑxə(n)] VERB intr

glimlachen

lächeln

glimlachen (fijntjes)

schmunzeln

naar/tegen iem glimlachen

jdn anlächeln/jdm zulächeln

om iets glimlachen

über etw Akk schmunzeln

ku·chen <kuchte, h. gekucht> [kʏxə(n)] VERB intr

kuchen

hüsteln

kuchen

sich räuspern

dou·chen <douchte, h. gedoucht> [duʃə(n)] VERB intr

douchen

(sich) duschen

plu·chen [plyʃən] ADJ

pluchen

Plüsch-

het pluche beest

das Stofftier

la·chen¹ <lachte, h. gelachen> [lɑxə(n)] VERB intr

1. lachen:

lachen (als uiting van vrolijkheid, opgewektheid)

lachen

lachen (ingetogen, fijntjes)

lächeln

iem aan het lachen maken

jdn zum Lachen bringen

fijntjes lachen

schmunzeln

fijntjes lachen

verschmitzt lächeln

in lachen uitbarsten

laut loslachen

in zijn vuistje lachen

sich Dat (eins) ins Fäustchen lachen

zijn lachen inhouden

sich Dat das Lachen verbeißen [o. verkneifen]

laat mij niet lachen!

dass ich nicht lache!

om [o. over ] iets lachen

über etw Akk lachen

schaterend lachen

schallend [o. laut] lachen

schudden van het lachen

sich vor Lachen wälzen

dubbel liggen van het lachen

sich biegen [o. krümmen] vor Lachen

2. lachen (bespotten, schertsen; leedvermaak hebben):

lachen

lachen

lachen

lächeln

ik lach er niet om

mir ist nicht zum Lachen

er is [o. valt ] niets te lachen

es gibt nichts zu lachen

coa·chen <coachte, h. gecoacht> [kotʃə(n)] VERB trans

coachen

trainieren

coachen

betreuen