Übersetzungen für „überlegte“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Niederländisch)

neer·leg·gen¹ <legde neer, h. neergelegd> [nerlɛɣə(n)] VERB trans

1. neerleggen (op iets leggen):

neerleggen

hinlegen

een bevel naast zich neerleggen übtr

einen Befehl nicht befolgen

de sleutels op tafel neerleggen

die Schlüssel auf den Tisch legen

2. neerleggen (afstand doen van):

neerleggen

niederlegen

zijn ambt neerleggen

sein Amt niederlegen

3. neerleggen (met iets ophouden):

neerleggen

hinlegen

de pen neerleggen

den Stift hinlegen

de wapens neerleggen

die Waffen niederlegen

het werk neerleggen

die Arbeit niederlegen

4. neerleggen (doden):

neerleggen

umlegen

neerleggen jacht

erlegen

een olifant neerleggen

einen Elefanten erlegen

een bankrover neerleggen

einen Bankräuber umlegen

5. neerleggen:

neerleggen (betalen)

hinlegen ugs

neerleggen (biljetten)

hinblättern ugs

ik heb tien euro moeten neerleggen

ich hab zehn Euro hinblättern müssen ugs

6. neerleggen jur.:

neerleggen

hinterlegen

neerleggen (ter inzage)

auflegen

een stuk neerleggen ter griffie

ein Schriftstück in der Kanzlei hinterlegen

7. neerleggen (vastleggen):

neerleggen

schriftlich festlegen

voorwaarden in een aantal artikelen neerleggen

Bedingungen in einer Reihe von Artikeln schriftlich festlegen

ˈover·leg·gen¹ <legde over, h. overgelegd> [ovərlɛɣə(n)] VERB trans

1. overleggen (laten zien):

overleggen

vorlegen

overleggen

vorweisen

overleggen

vorzeigen

stukken overleggen

Unterlagen vorlegen

2. overleggen (terzijde leggen):

overleggen

zurücklegen

weer·leg·gen <weerlegde, h. weerlegd> [werlɛɣə(n)] VERB trans

weerleggen

widerlegen

ver·le·gen <verlegen, verlegener, verlegenst> [vərleɣə(n)] ADJ

1. verlegen (schuchter):

verlegen

verlegen

verlegen

schüchtern

verlegen glimlachen

schüchtern [o. verlegen] lächeln

2. verlegen:

met een situatie verlegen zijn (geen raad ergens mee wetend)

nicht wissen, wie man sich in einer Situation verhalten soll

3. verlegen (behoefte hebbend aan):

verlegen

verlegen um +Akk

ergens om verlegen zijn [o. zitten]

um etw verlegen sein form

ergens om verlegen zijn [o. zitten]

etw brauchen

leeg·te <leegte|s, leegte|n> [lextə] SUBST f

1. leegte:

leegte (inhoudsloosheid)

Leere f

leegte (verlatenheid)

Öde f

de leegte van het bestaan

die Leere des Daseins

2. leegte (leemte):

leegte

Leere f

leegte

Lücke f

hij liet een grote leegte achter

er hinterließ eine schmerzliche Lücke

vroeg·te [vruxtə]

vroegte

Frühe f

in alle vroegte

in aller Frühe

ver·leg·gen <verlegde, h. verlegd> [vərlɛɣə(n)] VERB trans

1. verleggen (anders leggen):

verleggen

anders hinlegen

2. verleggen (elders leggen):

verleggen

woandershin legen

verleggen

verlegen

het accent verleggen

den Schwerpunkt verlagern

de grenzen verleggen

die Grenzen verrücken

een kabel verleggen

ein Kabel umlegen

ge·berg·te <gebergte|n, gebergte|s> [ɣəbɛrxtə] SUBST nt

gebergte

Gebirge nt