Übersetzungen für „geoormerkt“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Niederländisch)

door·werkt [dorwɛrəkt] ADJ

doorwerkt

durchwirkt

een stof doorwerkt met gouddraad

ein golddurchwirkter Stoff

on·op·ge·merkt [ɔnɔpxəmɛrkt] ADJ

onopgemerkt

unbemerkt

onopgemerkt

unbeachtet

zijn vergissing bleef onopgemerkt

sein Irrtum blieb unbemerkt

ge·oor·loofd [ɣəorloft] ADJ

geoorloofd

erlaubt

on·be·merkt [ɔmbəmɛrkt] ADJ

onbemerkt

unbemerkt

on·ge·merkt [ɔŋɣəmɛrkt] ADJ

1. ongemerkt (heimelijk):

ongemerkt

unbemerkt

ongemerkt

heimlich

ongemerkt

verstohlen

2. ongemerkt:

ongemerkt (onopvallend)

unbemerkt

ongemerkt (onopvallend)

unbeachtet

ongemerkt (zonder dat men het zelf merkt)

unmerklich

ongemerkt vertrekken

unbemerkt [o. heimlich] davonfahren

ongemerkt oud worden

unmerklich alt werden

for·me·ren <formeerde, h. geformeerd> [fɔrmerə(n)] VERB trans

1. formeren:

formeren (vormen, samenstellen)

bilden

formeren (opstellen)

formieren

een kabinet formeren

ein Kabinett bilden

2. formeren (scheppen):

formeren

erschaffen

3. formeren gesch.:

formeren

formieren

nor·me·ren <normeerde, h. genormeerd> [nɔrmerə(n)] VERB trans

normeren

normieren

normeren

standardisieren

her·vor·mer <hervormer|s> [hɛrvɔrmər] SUBST m

hervormer

Reformer m

hervormer

Neuerer m

hervormer rel.

Reformator m

waar·merk <waarmerk|en> [warmɛrk] SUBST nt

waarmerk (stempel)

Stempel m

waarmerk (zegel)

Siegel nt

het waarmerk van echtheid

das Echtheitszeichen

in·for·me·ren¹ <informeerde, h. geïnformeerd> [ɪnfɔrmerə(n)] VERB intr

informeren (inlichtingen inwinnen)

sich informieren

informeren (zich op de hoogte stellen)

sich erkundigen

informeren (zich op de hoogte stellen)

sich unterrichten form

ik heb naar de prijs geïnformeerd

ich habe mich nach dem Preis erkundigt

informeer eens waar je wezen moet

frage einmal nach, wohin du gehen sollst

wa·ter·merk <watermerk|en> [watərmɛrk] SUBST nt

watermerk

Wasserzeichen nt

ge·or·ven VERB ugs

georven → erven²

Siehe auch: erven , erven

er·ven² <erfde, h. geërfd> [ɛrvə(n)] VERB trans

erven

erben

iets (van iem) erven

etw (von jdm) erben

erven van een rijke tante

eine reiche Tante beerben

er·ven¹ [ɛrvə(n)] SUBST Pl

erven

Erben Pl

ge·o·me·trie [ɣejometri] SUBST f geen Pl

geometrie

Geometrie f