Übersetzungen für „Aaronic“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

aronia <Gen ‑ii, Pl ‑ie> [aroɲa] SUBST f BOT

aronia

Apfelbeere f

dżem z aronii

Konfitüre f aus Apfelbeeren

paronim <Gen ‑u, Pl ‑y> [paroɲim] SUBST m LING

paronim

Paronym nt

ronić <roni> [roɲitɕ] VERB trans

1. ronić < perf u‑> łzy:

ronić

vergießen

2. ronić < perf po‑> MED:

ronić

eine Fehlgeburt erleiden

I . bronić <‑ni; Imperf broń> [broɲitɕ] VERB trans

1. bronić (walczyć w obronie):

bronić kogoś/czegoś [przed kimś/czymś]

jdn/etw [vor jdm/etw] schützen

bronić kogoś/czegoś [przed kimś/czymś]

jdn/etw [gegen jdn/etw] verteidigen

bronić czegoś do upadłego

etw bis zum Äußersten verteidigen

bronić tytułu SPORT

den Titel verteidigen

2. bronić (strzec):

bronić

[be]schützen

bronić

[be]hüten

bronić kogoś przed krytyką/niebezpieczeństwem

jdn vor Kritik/einer Gefahr schützen

bronić czegoś przed zniszczeniem

etw vor Zerstörung bewahren

bronić swoich interesów

seine Interessen verteidigen

broń Boże!

Gott behüte [o. bewahre] !

3. bronić (zabraniać):

bronić

verbieten

bronić

verwehren

bronić komuś wstępu

jdn den Zutritt verbieten [o. verwehren]

nikt ci tego nie broni

niemand verbietet dir das

4. bronić (odpierać zarzuty):

bronić swego zdania/stanowiska

seine Meinung/seinen Standpunkt verteidigen [o. behaupten]

bronić pracy magisterskiej/doktorskiej

seine Magister-/Doktorarbeit verteidigen

5. bronić (usprawiedliwiać):

bronić

rechtfertigen

II . bronić <‑ni; Imperf broń> [broɲitɕ] VERB refl

1. bronić (walczyć w swojej obronie):

bronić

sich Akk verteidigen [o. wehren]

2. bronić (strzec się):

bronić się przed kimś/czymś

sich Akk vor jdm/etw hüten [o. gegen jdn/etw wehren]

bronić się przed czymś rękami i nogami ugs

sich mit Händen und Füssen gegen etwas wehren

3. bronić (odpierać zarzuty):

bronić się przed zarzutami

sich Akk gegen Vorwürfe verteidigen [o. zur Wehr setzen]

bronić się przed zarzutami

Vorwürfe zurückweisen

ona broni się w czerwcu (zdaje egzamin)

sie hat im Juni ihre Verteidigung [o. Disputation geh ]

4. bronić (usprawiedliwiać się):

bronić

sich Akk rechtfertigen

uronić [uroɲitɕ]

uronić perf od ronić

Siehe auch: ronić

ronić <roni> [roɲitɕ] VERB trans

1. ronić < perf u‑> łzy:

ronić

vergießen

2. ronić < perf po‑> MED:

ronić

eine Fehlgeburt erleiden

I . chronić <‑ni; Imperf chroń> [xroɲitɕ] VERB trans (zabezpieczać, strzec)

chronić

[be]schützen

chronić kogoś/coś przed kimś/czymś

jdn/etw vor jdm/etw schützen

chronić kogoś/coś od czegoś

jdn/etw gegen etw schützen

obiekt chroniony

bewachtes Objekt nt

II . chronić <‑ni; Imperf chroń> [xroɲitɕ] VERB refl

1. chronić < perf s‑> (kryć się):

chronić się przed kimś/czymś

sich Akk vor jdm/etw verstecken [o. verbergen]

2. chronić (strzec się):

chronić się przed czymś [lub od czegoś]

sich Akk vor [o. gegen] etw schützen

I . obronić <‑ni> [obroɲitɕ] VERB trans perf

1. obronić:

obronić

verteidigen

obronić miasto

eine Stadt verteidigen

teza została obroniona

die These f wurde verteidigt [o. verfochten] geh

2. obronić ugs:

obronić pracę magisterską

eine Magisterarbeit verteidigen

3. obronić SPORT:

obronić

verteidigen

obronić bramkę

das Tor verteidigen

II . obronić <‑ni> [obroɲitɕ] VERB refl perf

1. obronić:

obronić się przed napaścią

sich Akk gegen einen Überfall verteidigen [o. zur Wehr setzen]

2. obronić ugs:

obronić się na jesieni

im Herbst seinen Doktor [o. Magister] machen ugs

poronić [poroɲitɕ]

poronić perf od ronić

Siehe auch: ronić

ronić <roni> [roɲitɕ] VERB trans

1. ronić < perf u‑> łzy:

ronić

vergießen

2. ronić < perf po‑> MED:

ronić

eine Fehlgeburt erleiden

stronić <‑ni> [stroɲitɕ] VERB intr geh

stronić od kogoś/czegoś

jdn/etw meiden

stronić od kogoś/czegoś

sich Akk von jdm/etw fern halten

nagonić [nagonitɕ]

nagonić perf od naganiać

Siehe auch: naganiać

naganiać <‑ia; Imperf ‑aj; perf nagnać [lub nagonić]> [nagaɲatɕ] VERB trans

naganiać (napędzić):

naganiać

antreiben

naganiać zwierzęta

zusammentreiben

naganiać liście, chmury

herbeitreiben

naganiać liście, chmury

heranwehen

Wendungen:

naganiać kogoś do roboty/nauki

jdn zum Arbeiten/Lernen antreiben

zagonić [zagoɲitɕ]

zagonić perf od zaganiać

Siehe auch: zaganiać

zaganiać <‑ia> [zagaɲatɕ] VERB trans ugs

1. zaganiać < perf zagonić> (goniąc doprowadzić do śmierci):

zaganiać

zu Tode hetzen

psy zagoniły zająca na śmierć

die Hunde mpl haben den Hasen zu Tode gehetzt

2. zaganiać < perf zagnać> <[lub zagonić]> (zapędzić kogoś lub coś):

zaganiać

treiben

zaganiać krowy do obory

die Kühe in den Stall hineintreiben

3. zaganiać < perf zagnać> <[lub zagonić]>:

zaganiać

antreiben

zaganiać kogoś do pracy

jdn zur Arbeit antreiben