Übersetzungen für „brak“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

brak¹ <brakke, brakker, brakst> [brɑk] ADJ

brak

brackig

het brakke water

das Brackwasser

brak² VERB

brak 3. Pers Sg Imperf van breken¹, breken²

Siehe auch: breken , breken

bre·ken² <brak, h. gebroken> [brekə(n)] VERB trans

1. breken:

breken (in stukken vaneenscheiden, ook lichaamsdeel)

(sich Dat ) brechen

breken (kapotbreken)

zerbrechen

breken (doormidden)

entzweibrechen

zijn been breken

sich Dat das Bein brechen

hij heeft een fles gebroken

er hat eine Flasche zerbrochen

zijn hoofd over iets breken übtr

sich Dat über etw den Kopf zerbrechen

een gebroken ruit

eine zerbrochene Fensterscheibe

iems wil breken

jds Willen brechen

2. breken übtr:

breken (eentonigheid, vakantie)

unterbrechen

breken (spanning)

lösen

zijn val werd gebroken

sein Sturz wurde abgefangen

bakstenen uit de muur breken

Ziegel aus der Wand herausbrechen

bre·ken¹ <brak, i. gebroken> [brekə(n)] VERB intr

1. breken:

breken (stukgaan)

brechen

breken (glas, aardewerk)

zerbrechen

breken (touw)

(zer)reißen

breken (wolken)

aufreißen

breken (wolken)

sich teilen

breken (golven)

sich brechen

breken FILM

reißen

zijn hart brak übtr

ihm brach das Herz

2. breken (een doorgang, scheiding forceren):

breken

brechen

3. breken (een jongensstem):

breken

im Stimmbruch sein

4. breken (stralen):

breken

sich brechen

Beispielsätze für brak

brak water

Brackwasser nt

de zweer brak open

das Geschwür brach (auf)

de oorlog brak uit

der Krieg brach aus

de dijk brak door

der Deich brach (durch)

zijn hart brak übtr

ihm brach das Herz

het angstzweet brak hem uit

der Angstschweiß brach ihm aus

een stuk rots brak los

ein Felsstück brach ab

een hevig onweer brak los

ein heftiges Gewitter brach los

de punt/het gesprek brak af

die Spitze/das Gespräch brach ab