Niederländisch » Deutsch

Übersetzungen für „kapotbreken“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Niederländisch)

Ergebnis-Übersicht

ka·pot·ma·ken: Verb
uit·bre·ken: Verb
ont·bre·ken: Verb
op·bre·ken: Verb
af·bre·ken: Verb
aan·bre·ken: Verb
los·bre·ken: Verb
ˈdoor·bre·ken: Verb
open·bre·ken: Verb
hart·bre·kend: Adjektiv und Adverb
ka·pot·gaan: Verb
ka·pot·slaan: Verb
in·bre·ken: Verb
ver·bre·ken: Verb
hoofd·bre·ken: Nomen
on·der·bre·ken: Verb
af·spre·ken: Verb
ge·stre·ken: Verb

Meintest du vielleicht: kapotmaken , hartbrekend , openbreken , doorbreken , losbreken , aanbreken , afbreken , opbreken , ontbreken , uitbreken , gestreken , afspreken , onderbreken , hoofdbreken , verbreken , inbreken , kapotslaan und kapotgaan

ka·pot·ma·ken <maakte kapot, h. kapotgemaakt> [kapɔtmakə(n)] VERB trans

kapotmaken (stukmaken)

kapotmaken (psychisch)

dit werk maakt hem kapot

diese Arbeit schlaucht ihn

uit·bre·ken¹ <brak uit, h. uitgebroken> [œydbrekə(n)] VERB trans (door breken wegnemen)

(her)ausbrechen

de kamer uitbreken

die Wand rausbrechen

ont·bre·ken <ontbrak, h. ontbroken> [ɔndbrekə(n)] VERB intr

1. ontbreken (niet aanwezig zijn):

het ontbreekt hem aan moed

es fehlt [o. mangelt] ihm an Mut

waar het aan ontbreekt is …

woran es fehlt, ist …

het aan niets laten ontbreken

es an nichts fehlen lassen

het ontbrak onze spelers aan hardheid

die Härte fehlte unseren Spielern

er ontbreekt geld (er is een tekort)

es fehlt [o. mangelt] an Geld

er ontbreekt geld (er is geld verdwenen)

es fehlt das Geld

2. ontbreken (personen):

op·bre·ken¹ <brak op, h./i. opgebroken> [ɔbrekə(n)] VERB intr

1. opbreken (weggaan):

laten we opbreken

lasst uns Akk aufbrechen

2. opbreken (naar boven komen):

dat zal hem zuur opbreken übtr

das wird ihm noch leidtun

3. opbreken (openbarsten):

af·bre·ken¹ <brak af, i. afgebroken> [ɑvbrekə(n)] VERB intr (door breken gescheiden worden)

de punt/het gesprek brak af

die Spitze/das Gespräch brach ab

aan·bre·ken¹ <brak aan, h. aangebroken> [ambrekə(n)] VERB trans

kisten aanbreken

Kisten anbrechen

los·bre·ken¹ <brak los, h. losgebroken> [lɔzbrekə(n)] VERB trans (brekend losmaken, afscheiden)

ˈdoor·bre·ken¹ <brak door, i. doorgebroken> [dorbrekə(n)] VERB intr

1. doorbreken (stuk-, openbreken):

de dijk brak door

der Deich brach (durch)

2. doorbreken (door iets heen breken):

3. doorbreken (opvallend op de voorgrond treden):

den Durchbruch schaffen

open·bre·ken¹ <brak open, h. opengebroken> [opə(n)brekə(n)] VERB trans (met geweld openen)

iem de mond openbreken

jdm den Mund öffnen

de grondwet openbreken

die Verfassung ändern

hart·bre·kend [hɑrdbrekənt] ADJ

hartbrekend

hartbrekend (sterker)

herzzerreißend

ka·pot·gaan <ging kapot, i. kapotgegaan> [kapɔtxan] VERB intr ugs (stukgaan)

het servies ging kapot

das Service ging zu Bruch [o. in die Brüche]

mijn trui is kapotgegaan

mein Pullover ist zerrissen

ka·pot·slaan <sloeg kapot, h. kapotgeslagen> [kapɔtslan] VERB trans (kapotmaken)

kaputt schlagen

entzweischlagen

in·bre·ken <brak in, h. ingebroken> [ɪmbrekə(n)] VERB intr

bij iem inbreken

bei jdm einbrechen

ver·bre·ken <verbrak, h. verbroken> [vərbrekə(n)] VERB trans

1. verbreken (stukbreken):

een zegel verbreken

ein Siegel aufbrechen

2. verbreken:

verbreken (afbreken)

verbreken (afbreken)

verbreken (onderbreken)

de betrekkingen verbreken

die Beziehungen abbrechen

het stilzwijgen verbreken

das Schweigen brechen

de verloving verbreken

die Verlobung lösen

3. verbreken (schenden):

een verdrag verbreken

einen Vertrag brechen

hoofd·bre·ken <hoofdbreken|s> [hoftbrekə(n)] SUBST nt

hoofdbreken

Kopfzerbrechen nt

dat zal mij heel wat hoofdbreken(s) kosten

das wird mir viel Kopfzerbrechen verursachen

on·der·bre·ken <onderbrak, h. onderbroken> [ɔndərbrekə(n)] VERB trans

1. onderbreken (tijdelijk doen ophouden):

onderbreken

de elektrische stroom onderbreken

den elektrischen Strom unterbrechen

2. onderbreken (storen, afbreken):

onderbreken

onderbreken

mag ik u even onderbreken?

darf ich Sie einen Moment unterbrechen?

een zwangerschap onderbreken

eine Schwangerschaft abbrechen

af·spre·ken¹ <sprak af, h. afgesproken> [ɑfsprekə(n)] VERB intr (een afspraak maken)

ge·stre·ken VERB

gestreken volt. deelw. van strijken¹, strijken²

Siehe auch: strijken , strijken

strij·ken² <streek, h./i. gestreken> [strɛikə(n)] VERB intr

1. strijken (zich laten gladmaken):

sich bügeln (lassen)

2. strijken (bespelen):

3. strijken (gaan langs, over):

haar adem streek langs zijn gezicht

ihr Atem streifte sein Gesicht

de zwaluwen strijken over het water

die Schwalben streichen über das Wasser

met de prijs/de eer (gaan) strijken

den Preis davontragen/den Ruhm einstreichen

strij·ken¹ <streek, h. gestreken> [strɛikə(n)] VERB trans

1. strijken (met een strijkende beweging aanraken):

met de hand langs zijn kin strijken

sich Dat mit der Hand übers Kinn streichen

iem over de haren strijken

jdm über die Haare streichen [o. fahren]

2. strijken ((textiel) gladmaken):

3. strijken (met een strijkende beweging verplaatsen, veranderen):

kreukels uit het papier strijken

zerknittertes Papier glätten

mosterd over de kaas strijken

den Käse mit Senf bestreichen

4. strijken:

strijken (laten zakken)

strijken (laten zakken)

strijken (vlag)

strijken (vlag)

de mast/zeilen strijken

den Mast umlegen/die Segel einziehen [o. herunterholen]

5. strijken (dichtsmeren):

voegen strijken

Fugen verschmieren

6. strijken:

strijken (met een strijkijzer: aanbrengen op iets)

strijken (met een strijkijzer: iets verwijderen)

plooien uit een rok strijken

Falten aus einem Rock bügeln

Linguatec

Wörterbuch durchsuchen

Niederländisch

Seite auf Deutsch | English | Español | Italiano | Polski