Übersetzungen für „bevorteilend“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

be·vor·de·ren <bevorderde, h. bevorderd> [bəvɔrdərə(n)] VERB trans

1. bevorderen:

bevorderen (begunstigen)

fördern

bevorderen (lichaamsfuncties: stimuleren)

anregen

dat bevordert de bloedsomloop

das regt den Kreislauf an

2. bevorderen:

bevorderen (in rang verhogen)

befördern

bevorderen (leerling)

versetzen

be·ve·lend [bəvelənt] ADJ

bevelend

befehlend

bevelend

gebieterisch

be·voor·de·len <bevoordeelde, h. bevoordeeld> [bəvordelə(n)] VERB trans

bevoordelen

begünstigen

iem bevoordelen boven een ander

jdn vor einem anderen bevorzugen

be·vriend [bəvrint] ADJ

bevriend

befreundet

met iem bevriend raken

sich mit jdm befreunden [o. anfreunden]

be·vor·de·ring <bevordering|en> [bəvɔrdərɪŋ] SUBST f

1. bevordering:

bevordering (het vooruithelpen)

Förderung f

bevordering (stimulering)

Anregung f

2. bevordering:

bevordering (verhoging in rang)

Beförderung f

bevordering (leerling)

Versetzung f

be·vor·der·lijk <bevorderlijke, bevorderlijker, meest bevorderlijk> [bəvɔrdərlək] ADJ

bevorderlijk

förderlich +Dat

bevorderlijk

zuträglich form +Dat

bevorderlijk voor de goede zeden

den guten Sitten förderlich

be·voch·ti·gen <bevochtigde, h. bevochtigd> [bəvɔxtəɣə(n)] VERB trans

bevochtigen

befeuchten

bevochtigen

anfeuchten

bevochtigen (lichtjes)

benetzen form

zijn lippen bevochtigen

sich Dat die Lippen befeuchten

be·vui·len <bevuilde, h. bevuild> [bəvœylə(n)] VERB trans

bevuilen

beschmutzen

bevuilen

verunreinigen form

je hebt je hemd bevuild

du hast dir das Hemd beschmutzt

ver·ve·lend <vervelende, vervelender, vervelendst> [vərvelənt] ADJ

1. vervelend (saai):

vervelend

langweilig

2. vervelend (onaangenaam):

vervelend

unangenehm

vervelend

ärgerlich

vervelend

leidig

een vervelende geschiedenis

eine ärgerliche Geschichte

ik vond dat heel vervelend

ich fand das sehr ärgerlich

3. vervelend (onhebbelijk):

vervelend

hässlich

vervelend

eklig ugs

wees nu niet zo vervelend!

sei jetzt nicht so hässlich!

be·vo·len VERB

bevolen volt. deelw. van bevelen

Siehe auch: bevelen

be·ve·len <beval, h. bevolen> [bəvelə(n)] VERB trans

bevelen

befehlen

zij beval hem te zwijgen

sie befahl ihm zu schweigen

be·voor·rech·ten <bevoorrechtte, h. bevoorrecht> [bəvorɛxtə(n)] VERB trans

bevoorrechten

mit Vorrechten versehen

bevoorrechten

privilegieren

een bevoorrechte positie innemen

eine privilegierte [o. bevorzugte] Stellung einnehmen

de bevoorrechte schuldeiser jur.

der Vorzugsgläubiger

be·vor·de·raar <bevorderaar|s> [bəvɔrdərar] SUBST m

bevorderaar

Förderer m

be·voeg·de <bevoegde|n> SUBST m en f

bevoegde (die erover gaat)

zuständige Person f

bevoegde (gemachtigde)

Befugte(r) f(m)

bevoegde (aan de bekwaamheidseisen voldoend)

qualifizierte [o. kompetente] Person f

be·vol·ken <bevolkte, h. bevolkt> [bəvɔlkə(n)] VERB trans

bevolken

bevölkern

bevolken (zich vestigen)

besiedeln

be·vol·king <bevolking|en> [bəvɔlkɪŋ] SUBST f

1. bevolking:

bevolking (populatie)

Bevölkerung f

bevolking (het bevolken vooral)

Besiedlung f

de actieve bevolking

die berufstätige Bevölkerung

de totale bevolking

die Gesamtbevölkerung

2. bevolking (zool):

bevolking

Population f

3. bevolking (bevolkingsbureau):

bevolking

Einwohnermeldeamt nt

be·voog·den <bevoogdde, h. bevoogd> [bəvoɣdə(n)] VERB trans

bevoogden

bevormunden

be·voegd·heid <bevoegd|heden> [bəvuxthɛit] SUBST f

1. bevoegdheid:

bevoegdheid (recht tot uitoefenen: aangewezen werkterrein)

Zuständigkeit f

bevoegdheid (recht tot uitoefenen: aangewezen werkterrein)

Kompetenz f

bevoegdheid (recht tot uitoefenen: persoonlijke machtiging)

Befugnis f

bevoegdheid (recht tot uitoefenen: bekwaamheidseisen)

Befähigung f

de bevoegdheden van de burgemeester

die Zuständigkeiten [o. Kompetenzen] des Bürgermeisters

de bevoegdheid om een motorrijtuig te besturen

die Fahrerlaubnis

ruime bevoegdheden hebben

weitgehende Kompetenzen besitzen

bevoegdheid tot het geven van onderwijs

Lehrbefähigung f

2. bevoegdheid:

bevoegdheid (bekwaamheid)

Kompetenz f

bevoegdheid (deskundigheid)

Sachverstand m

iem van erkende bevoegdheid op dit terrein

jd mit Sachverstand auf diesem Gebiet

be·voor·ra·den <bevoorraadde, h. bevoorraad> [bəvoradə(n)] VERB trans

bevoorraden (leveren aan bijv. winkels)

beliefern

bevoorraden (leveren aan bijv. winkels)

bevorraten form

bevoorraden (een voorraad aanleggen)

mit Vorräten versorgen

bevoorraden (voorraden steeds weer aanvullen)

mit Nachschub versorgen

bevoorraden (met levensmiddelen)

verpflegen

be·voor·oor·deeld [bəvorordelt] ADJ

bevooroordeeld

voreingenommen

bevooroordeeld

befangen

be·pa·lend [bəpalənt] ADJ

bepalend

bestimmend

bepalend

entscheidend

dat was bepalend voor het verdere verloop

das war entscheidend für den weiteren Verlauf