Übersetzungen für „feindlichen“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

kind·lief [kɪntlif] SUBST nt geen Pl

kindlief

liebe(s) Kind nt

maar kindlief

aber liebes Kind

ge·la·chen VERB

gelachen volt. deelw. van lachen¹, lachen²

Siehe auch: lachen , lachen

la·chen² <lachte, h. gelachen> [lɑxə(n)] VERB trans (door lachen in een toestand komen)

lachen

lachen

het is om je rot te lachen

es ist zum Schießen [o. Schreien]

zich tranen lachen

Tränen lachen

zich een ongeluk lachen

sich Dat einen Ast lachen

zich krom/slap/zich halfdood lachen

sich kranklachen/schieflachen/totlachen

wie het laatst lacht, lacht het best Sprichw

wer zuletzt lacht, lacht am besten

la·chen¹ <lachte, h. gelachen> [lɑxə(n)] VERB intr

1. lachen:

lachen (als uiting van vrolijkheid, opgewektheid)

lachen

lachen (ingetogen, fijntjes)

lächeln

iem aan het lachen maken

jdn zum Lachen bringen

fijntjes lachen

schmunzeln

fijntjes lachen

verschmitzt lächeln

in lachen uitbarsten

laut loslachen

in zijn vuistje lachen

sich Dat (eins) ins Fäustchen lachen

zijn lachen inhouden

sich Dat das Lachen verbeißen [o. verkneifen]

laat mij niet lachen!

dass ich nicht lache!

om [o. over ] iets lachen

über etw Akk lachen

schaterend lachen

schallend [o. laut] lachen

schudden van het lachen

sich vor Lachen wälzen

dubbel liggen van het lachen

sich biegen [o. krümmen] vor Lachen

2. lachen (bespotten, schertsen; leedvermaak hebben):

lachen

lachen

lachen

lächeln

ik lach er niet om

mir ist nicht zum Lachen

er is [o. valt ] niets te lachen

es gibt nichts zu lachen

uit·la·chen² <lachte uit, h. uitgelachen> [œytlɑxə(n)] VERB trans (bespotten)

uitlachen

auslachen

iem in zijn gezicht uitlachen

jdm ins Gesicht lachen

aan·la·chen <lachte aan, h. aangelachen> [anlɑxə(n)] VERB intr

aanlachen

anlachen +Akk

de fortuin lacht hem aan

das Glück ist ihm hold

de roem lacht hem aan

ihm winkt der Ruhm

dood·la·chen <lachte zich dood, h. zich doodgelachen> [dotlɑxə(n)] VERB wk ww

doodlachen zich doodlachen:

doodlachen

sich totlachen

om je dood te lachen

zum Totlachen

glim·la·chen <glimlachte, h. geglimlacht> [ɣlɪmlɑxə(n)] VERB intr

glimlachen

lächeln

glimlachen (fijntjes)

schmunzeln

naar/tegen iem glimlachen

jdn anlächeln/jdm zulächeln

om iets glimlachen

über etw Akk schmunzeln