Niederländisch » Deutsch

Übersetzungen für „ontboden“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch (Springe zu Deutsch » Niederländisch)

Ergebnis-Übersicht

ont·bos·sen: Verb
ont·bie·den: Verb
ont·bin·den: Verb
ont·blo·ten: Verb
ont·hou·den: Verb
ont·be·ren: Verb
ont·la·den: Verb
ont·ra·den: Verb
ont·le·den: Verb
ont·bran·den: Verb
ont·hoof·den: Verb
ont·bij·ten: Verb
ont·bre·ken: Verb
ont·aar·den: Verb
ont·gel·den: Verb
ont·kle·den: Verb
ver·bo·den: Verb
post·bo·de: Nomen
ont·bin·ding: Nomen
on·te·vre·den: Adjektiv und Adverb

Meintest du vielleicht: onthouden , ontbloten , ontbinden , ontbieden , ontbossen , ontleden , ontraden , ontladen , ontberen , onthoofden , ontbranden , ontkleden , ontgelden , ontaarden , ontbreken , ontbijten , postbode , verboden , ontevreden , ontbinding und ontboezeming

ont·bos·sen <ontboste, h. ontbost> [ɔndbɔsə(n)] VERB trans

ontbossen (kaalslaan)

ont·bie·den <ontbood, h. ontboden> [ɔndbidə(n)] VERB trans

bescheiden form

een arts ontbieden

einen Arzt herbeirufen [o. kommen lassen]

iem bij zich ontbieden

jdn zu sich bestellen [o. bescheiden]

ont·bin·den <ontbond, h. ontbonden> [ɔndbɪndə(n)] VERB trans

1. ontbinden:

ontbinden (opheffen: huwelijk, parlement, vennootschap e.d.)

ontbinden (opheffen: contract)

rückgängig machen

ontbinden (opheffen: contract)

ontbinden (opheffen: huwelijk ook)

iem van zijn schuld ontbinden

jdn von seiner Schuld lossprechen [o. befreien]

een ontbindende voorwaarde jur.

eine auflösende [o. resolutive] Bedingung

2. ontbinden:

ontbinden wisk., nat.

in factoren ontbinden

in Faktoren zerlegen

3. ontbinden scheik.:

ontbindende krachten

zersetzende Kräfte Pl

ont·blo·ten <ontblootte, h. ontbloot> [ɔndblotə(n)] VERB trans

ont·hou·den¹ <onthield, h. onthouden> [ɔnthɑudə(n)] VERB trans

1. onthouden (niet vergeten):

sich Dat merken

dat is gemakkelijk te onthouden

das kann man sich leicht merken

getallen onthouden

Zahlen behalten

goed gezichten kunnen onthouden

sich gut Gesichter merken können

2. onthouden (niet geven):

iem het loon onthouden

jdm den Lohn vorenthalten

ont·be·ren <ontbeerde, h. ontbeerd> [ɔndberə(n)] VERB trans

iets moeten ontberen

auf etw Akk verzichten müssen

ont·la·den¹ <ontlaadde zich, h. zich ontladen> [ɔntladə(n)] VERB wk ww

ontladen zich ontladen (zich bevrijden):

ont·ra·den <ontraadde/ontried, h. ontraden> [ɔntradə(n)] VERB trans

iem iets ontraden

jdm von etw abraten

ont·le·den <ontleedde, h. ontleed> [ɔntledə(n)] VERB trans

1. ontleden:

ontleden (in delen scheiden)

ontleden (dier, lijk)

ontleden med.

een bloem ontleden

eine Blume zergliedern

2. ontleden (de afzonderlijke delen beschouwen):

ontleden taalk.

een gedicht ontleden

ein Gedicht analysieren

3. ontleden (analyseren):

iems karakter ontleden

jds Charakter analysieren

ont·bran·den <ontbrandde, i. ontbrand> [ɔndbrɑndə(n)] VERB intr

1. ontbranden (in brand vliegen):

sich entzünden

in Brand geraten

ontbranden übtr

er ontbrandde een felle discussie

es entbrannte eine heftige Diskussion

2. ontbranden (hartstochten):

in liefde voor iem ontbranden

in Liebe zu jdn entbrennen

ont·hoof·den <onthoofdde, h. onthoofd> [ɔnthovdə(n)] VERB trans

ont·bij·ten <ontbeet, h. ontbeten> [ɔndbɛitə(n)] VERB intr

ont·bre·ken <ontbrak, h. ontbroken> [ɔndbrekə(n)] VERB intr

1. ontbreken (niet aanwezig zijn):

het ontbreekt hem aan moed

es fehlt [o. mangelt] ihm an Mut

waar het aan ontbreekt is …

woran es fehlt, ist …

het aan niets laten ontbreken

es an nichts fehlen lassen

het ontbrak onze spelers aan hardheid

die Härte fehlte unseren Spielern

er ontbreekt geld (er is een tekort)

es fehlt [o. mangelt] an Geld

er ontbreekt geld (er is geld verdwenen)

es fehlt das Geld

2. ontbreken (personen):

ont·aar·den <ontaardde, i. ontaard> [ɔntardə(n)] VERB intr

1. ontaarden (personen):

aus der Art schlagen

2. ontaarden (zaken):

de twist ontaardde in een vechtpartij

der Streit artete in eine Schlägerei aus [o. zu einer Schlägerei aus]

ont·gel·den [ɔntxɛldə(n)] VERB alleen inf.

hij heeft het moeten ontgelden

er hat die Rechnung [o. Zeche] bezahlen müssen

ont·kle·den <ontkleedde, h. ontkleed> [ɔntkledə(n)] VERB trans

entkleiden form

ver·bo·den VERB

1. verboden 3. Pers Pl Imperf van verbieden

2. verboden volt. deelw. van verbieden

Siehe auch: verbieden

ver·bie·den <verbood, h. verboden> [vərbidə(n)] VERB trans

verbieden (niet toestaan)

de handel verbieden

den Handel sperren

iem het roken verbieden

jdm das Rauchen verbieten [o. untersagen]

iem de toegang verbieden

jdm den Zutritt verwehren

post·bo·de <postbode|n, postbode|s> [pɔstbodə] SUBST m

ont·bin·ding <ontbinding|en> [ɔndbɪndɪŋ] SUBST f

1. ontbinding:

ontbinding (opheffing: huwelijk, parlement, vennootschap e.d.)

ontbinding (opheffing: contract)

Lösung f

de ontbinding van de Tweede Kamer

die Auflösung der Zweiten Kammer

2. ontbinding:

ontbinding wisk., nat.

3. ontbinding:

ontbinding ook übtr (bederf)

ontbinding (verrotting)

ontbinding scheik.

ontbinding übtr

Zerfall m

in staat van ontbinding

in Verwesung übergegangen

in staat van ontbinding

in Auflösung begriffen

on·te·vre·den [ɔntəvredə(n)] ADJ

over iets/iem ontevreden zijn

mit etw/jdm unzufrieden sein

Linguatec

Wörterbuch durchsuchen

Niederländisch

Seite auf Deutsch | English | Español | Italiano | Polski