Übersetzungen für „Tragbild“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

tragi [tragi] SUBST

tragi Pl < Gen Pl ‑gów> <[lub trag]> przest (nosze):

tragi

Trage f

tragik <Gen ‑a, Pl ‑icy> [tragik] SUBST m

1. tragik LIT (autor tragedii):

tragik

Tragiker(in) m (f)

tragik

Tragödiendichter(in) m (f)

2. tragik THEAT (aktor):

tragik

Tragöde(Tragödin) m (f)

tragizm <Gen ‑u, loc ‑zmie, kein Pl > [tragism] SUBST m t. übtr geh LIT

tragizm

Tragik f

tragizm sytuacji

Tragik der Situation

tragedia <Gen ‑ii, Pl ‑ie> [tragedja] SUBST f

1. tragedia (nieszczęśliwe wydarzenie):

tragedia

Tragödie f

tragedia

Katastrophe f

nie rób z tego tragedii!

mach doch nicht gleich eine Tragödie [o. ein Drama] daraus!

2. tragedia:

tragedia LIT, THEAT

Tragödie f

tragediowy [tragedjovɨ] ADJ

tragediowy LIT, THEAT

Tragödien-

wątek tragediowy

Pechsträhne f

tragarz <Gen ‑a, Pl ‑e> [tragaʃ] SUBST m

tragarz

Gepäckträger(in) m (f)

I . tracić <‑ci; Imperf ‑ać perf s‑> [tratɕitɕ] VERB trans

1. tracić (przestawać mieć):

tracić

verlieren

tracić kontakt z kimś/czymś

den Kontakt zu jdm/etw verlieren

tracić orientację

den Überblick verlieren

tracić ważność

verfallen

tracić kogoś/coś z oczu

jdn/etw aus den Augen verlieren

tracić na wadze

am Gewicht verlieren

tracić na wartości/znaczeniu

an Wert/Bedeutung verlieren

tracić ducha

den Mut verlieren [o. sinken lassen]

tracić rachubę czasu

das Zeitgefühl verlieren

tracić serce do kogoś/czegoś

jdn/etw immer weniger mögen

ktoś traci grunt pod nogami

jd verliert den Boden unter den Füßen

ktoś traci rozum [lub zmysły]

jd verliert den Verstand

2. tracić (marnować):

tracić okazję

versäumen

tracić okazję

verpassen

tracić czas

vergeuden

tracić czas

verschwenden

tracić pieniądze

verschwenden

3. tracić geh (poddawać egzekucji):

tracić skazańca

hinrichten

II . tracić <‑ci; Imperf ‑ać perf s‑> [tratɕitɕ] VERB intr

1. tracić (ponosić stratę):

tracić

einen Verlust erleiden

chytry [lub skąpy] dwa razy traci sprichw

der Geizige m verliert doppelt

jeden traci, drugi się bogaci sprichw

der eine verliert, der andere gewinnt

2. tracić (zmniejszać swoją wartość):

tracić w czyichś oczach

bei jdm an Ansehen verlieren

tracki [tratski] ADJ HIST

tracki

Thrazien-

tracki

thrakisch

I . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] perf VERB trans

trafiać (strzelić):

trafiać

treffen

Wendungen:

trafić w dziesiątkę

ins Schwarze treffen

na chybił trafił

wahllos

na chybił trafił

aufs Geratewohl ugs

trafiony strzałą Amora

von Amors Pfeil getroffen

II . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] perf VERB intr

1. trafiać (nie chybiać):

trafiać do czegoś/w coś

etw/in etw Akk treffen

trafić w dziesiątkę

ins Schwarze treffen übtr

2. trafiać meist perf (dotrzeć gdzieś):

trafić do domu

nach Hause gelangen

trafić do domu

den Weg nach Hause finden

coś trafia komuś do gustu

etw trifft jds Geschmack

coś trafia komuś do przekonania

etw überzeugt jdn

moje argumenty trafiają w próżnię

meine Argumente ntpl gehen ins Leere

trafić po nitce do kłębka

die Wahrheit finden

trafić po nitce do kłębka

etw entwirren

trafić na afisz

auf den Spielplan gelangen

trafić na ławę oskarżonych

auf die Anklagebank geraten

trafić z deszczu pod rynnę

vom Regen in die Traufe kommen

3. trafiać (znaleźć się gdzieś):

trafić do szpitala

ins Krankenhaus geraten [o. eingeliefert werden]

trafić do czyichś rąk

in jds Hände geraten

dobrze/źle trafić

Glück/Pech haben

4. trafiać meist perf (spotkać się z kimś/czymś):

trafić na kogoś

jdm begegnen

trafić na kogoś

jdn [an]treffen

trafić na coś

auf etw Akk stoßen [o. treffen]

trafił akurat na kolację

er kam gerade zum Abendessen

trafić na śnieżycę

in einen Schneesturm geraten

trafić na trop czegoś

jdm auf die Spur kommen

trafił swój na swego sprichw

er hat seinen Meister gefunden sprichw

trafiła kosa na kamień sprichw

er ist an den Rechten gekommen sprichw

5. trafiać (zjawić się w danym momencie):

trafić na moment, w którym...

den Moment erwischen, in dem ... ugs

trafić na moment, w którym...

in dem Moment auftauchen, in dem ...

III . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] perf VERB refl

1. trafiać:

trafiać (przydarzyć się) (gratka, okazja)

sich Akk ereignen

trafiło się jak ślepej kurze ziarnko sprichw

auch ein blindes Huhn nt findet ein Korn

2. trafiać (występować rzadko):

trafiać

gelegentlich vorkommen