Übersetzungen für „depict“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Polnisch)

deport <Gen ‑u> SUBST m FIN

deport

Kursabschlag m

depozyt <Gen ‑u, Pl ‑y> [depozɨt] SUBST m JUR

1. depozyt (trezor):

depozyt

Depositorium nt

depozyt

Tresor m

2. depozyt (zdeponowane dobra):

depozyt

Depositum nt

depozyt

Depot nt

oddawać coś do depozytu [lub w depozyt]

etw in Verwahrung geben [o. im Depot hinterlegen]

depozyt sądowy

gerichtliche Verwahrung f

złożenie do depozytu umowy w uwierzytelnionym odpisie

die Hinterlegung f des Vertrages in beglaubigter Abschrift

3. depozyt (umowa):

depozyt terminowy

Termindepositum nt

deputat¹ <Gen ‑u, Pl ‑y> [deputat] SUBST m geschr (część wynagrodzenia w naturze)

deputat

Deputat nt

deputat

Sachleistung f

depilacja <Gen ‑ji, Pl ‑je> [depilatsja] SUBST f

1. depilacja MED (usuwanie owłosienia: nóg):

depilacja

[D]epilation f

depilacja

Enthaarung f

depilacja laserowa

Laserepilation f

2. depilacja kein Pl TECH (skór futerkowych):

depilacja

[D]epilation f

depilacja

Enthaarung f

depilator <Gen ‑a, Pl ‑y> [depilator] SUBST m (urządzenie)

depilator

Epilierer m

depilator

Epiliergerät nt

deptać <‑pcze> [deptatɕ] VERB trans

1. deptać (następować na coś):

deptać coś [lub po czymś]

auf etw Akk treten

„nie deptać trawnika”

„Rasen nicht betreten“

deptać komuś po piętach

jdm auf Schritt und Tritt folgen

2. deptać (chodzić dużo):

deptać szlaki turystyczne

[Touristen]pfade austreten

3. deptać < perf po‑> (brudzić nogami):

deptać dywan

schmutzig machen

deptać dywan

beschmutzen

4. deptać < perf po‑> übtr (naruszać):

deptać godność, prawa

mit Füßen treten übtr

deptak <Gen ‑a [lub ‑u], Pl ‑i> [deptak] SUBST m ugs (promenada)

deptak

Promenade f

I . lepić <‑pi; Imperf lep> [lepitɕ] VERB trans

1. lepić < perf u‑> (kształtować):

lepić

formen

lepić

kneten

lepić zwierzątka z plasteliny

Tiere aus Knetmasse kneten

nie święci garnki lepią sprichw

nichts ist unmöglich

2. lepić < perf z‑> (sklejać):

lepić

[zusammen]kleben

II . lepić <‑pi; Imperf lep> [lepitɕ] VERB refl

1. lepić (być lepkim):

koszula aż lepi się od brudu

das Hemd nt starrt vor Dreck ugs

2. lepić < perf przy‑> (przylegać):

lepić się do czegoś

an etw Dat kleben

lepić się do czegoś

haften

epicko [epitsko] ADV LIT

epicko

episch

opisywać coś epicko

etw episch beschreiben

epicki [epitski] ADJ LIT

epicki

episch

utwór epicki

episches Werk nt