Übersetzungen für „znayomich“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

znakomicie [znakomitɕe] ADV geh

znakomicie

ausgezeichnet

znakomicie

blendend

znakomicie mówić po francusku

ausgezeichnet [o. hervorragend] Französisch sprechen

znakomity [znakomitɨ] ADJ geh

1. znakomity (wybitny):

znakomity reżyser, książka

hervorragend

znakomity reżyser, książka

großartig

2. znakomity (doskonały):

znakomity wino, kolacja

ausgezeichnet

znakomity wino, kolacja

hervorragend

3. znakomity (znaczny):

znakomity większość

überwältigend

znakomity większość

überwiegend

znamię <Gen ‑ienia, Pl ‑iona> [znamje] SUBST nt

1. znamię (na skórze):

znamię

Muttermal nt

2. znamię (cecha charakterystyczna):

znamię

Kennzeichen nt

znamię

Merkmal nt

3. znamię BOT:

znamię

Narbe f

znajoma [znajoma] SUBST f

znajoma → znajomy

Siehe auch: znajomy , znajomy

znajomy² (-ma) <Gen ‑mego, Pl ‑mi> [znajomɨ] SUBST m (f) adj. Dekl.

znajomy (-ma)

Bekannte(r) mf

pewna moja znajoma

eine meiner Bekannten

znajomy¹ [znajomɨ] ADJ

znajomy

bekannt

znajomy

vertraut

znajomy¹ [znajomɨ] ADJ

znajomy

bekannt

znajomy

vertraut

znajomek <Gen ‑mka, Pl ‑mkowie [lub ‑mki]> [znajomek] SUBST m ugs

znajomek

Bekannte m

pójść na piwo ze znajomkiem

mit einem Bekannten ein Bier trinken gehen

znajomość <Gen ‑ści, Pl ‑ści> [znajomoɕtɕ] SUBST f

1. znajomość (stosunki):

znajomość

Bekanntschaft f

znajomość z kimś

Bekanntschaft mit jdm

mieć znajomości

Beziehungen haben

[załatwić coś] po znajomości

[etw] durch Beziehungen [erledigen]

zawierać z kimś znajomość

mit jdm [eine] Bekanntschaft schließen

zawierać z kimś znajomość

jds Bekanntschaft machen

zawierać z kimś znajomość

jdn kennen lernen

2. znajomość kein Pl (wiedza):

znajomość

Kenntnisse fpl

znajomość

Wissen nt

znajomość matematyki/geografii

Kenntnisse in Mathematik/Erdkunde

ustawowo zakładana/domniemana znajomość JUR

gesetzlich unterstellte/vermutete Kenntnis

znarowić [znarovitɕ]

znarowić perf od narowić

Siehe auch: narowić

I . narowić <narowi; Imperf narów; perf z‑> [narovitɕ] VERB intr

narowić

bocken

II . narowić <narowi; Imperf narów; perf z‑> [narovitɕ] VERB refl

narowić

störrisch [o. bockig] werden

klacz się znarowiła

die Stute f wurde störrisch

znakomitość <Gen ‑ści, Pl ‑ści> [znakomitoɕtɕ] SUBST f geh

1. znakomitość (osoba):

znakomitość

Berühmtheit f

znakomitość

Kapazität f

wystawę odwiedziło mnóstwo znakomitości

zahlreiche Berühmtheiten fpl besuchten die Austellung

2. znakomitość kein Pl (cecha):

znakomitość

Vorzüglichkeit f