Übersetzungen für „gickeln“ im Deutsch » Polnisch-Wörterbuch

I . wịckeln [ˈvɪkəln] VERB trans

1. wickeln (herumbinden):

sich Dat einen Schal um den Hals wickeln

zawiązywać [perf zawiązać] sobie szal na szyi

2. wickeln (einwickeln):

in etw Akk wickeln

zawijać [perf zawinąć] w coś

etw in eine Decke wickeln, eine Decke um etw wickeln

zawinąć coś w kołdrę [lub koc]

3. wickeln (aufwickeln):

auf etw Akk wickeln

nawijać [perf nawinąć] na coś

sein Haar wickeln

nawinąć włosy

4. wickeln (abwickeln):

von etw wickeln

odwijać [perf odwinąć] z czegoś

etw aus einem Papier wickeln

odwinąć coś z papieru

5. wickeln (in Windeln wickeln):

wickeln Baby

przewijać [perf przewinąć]

da bist du schief gewickelt ugs

strasznie się pomyliłeś ugs

II . wịckeln [ˈvɪkəln] VERB refl

sich um etw wickeln (Pflanze, Schlange, Garn)

owijać [perf owinąć] się wokół czegoś

gịpfeln VERB intr

in etw Dat gipfeln

skończyć się czymś

die Forderung gipfelte in einer Drohung

żądanie nt przerodziło się w groźbę

seine Rede gipfelte in der Behauptung, dass ...

kulminacją jego przemówienia było twierdzenie, że ...

nụckeln [ˈnʊkəln] VERB intr ugs

an etw Dat nuckeln

[po]ssać coś

zọckeln [ˈtsɔkəln] VERB intr +sein ugs

zockeln → zuckeln

Siehe auch: zuckeln

zụckeln [ˈtsʊkəln] VERB intr +sein ugs

zuckeln (Karren)

telepać się ugs

zuckeln (Mensch)

wlec się ugs

bụckeln VERB intr ugs

1. buckeln (Katze):

buckeln

robić koci grzbiet

2. buckeln abw (unterwürfig sein):

[vor jdm] buckeln

płaszczyć się [przed kimś] fig

nach oben buckeln und nach unten treten

płaszczyć się przed górą i deptać doły

nach oben buckeln und nach unten treten

mieć „mentalność rowerzysty”

pạckeln [ˈpakəln] VERB intr A abw ugs

packeln

potajemnie [z kimś] pertraktować

zụckeln [ˈtsʊkəln] VERB intr +sein ugs

zuckeln (Karren)

telepać się ugs

zuckeln (Mensch)

wlec się ugs

fạckeln VERB intr ugs

fackeln

wahać się

nicht [lange] fackeln

nie zastanawiać się długo

wạckeln [ˈvakəln] VERB intr

1. wackeln +haben:

wackeln (nicht fest stehen) (Stuhl, Leiter)

chwiać [perf za‑ ][lub chybotać [perf za‑ ]] się

wackeln (Zahn)

ruszać [lub chwiać] się

2. wackeln +haben:

wackeln (sich bewegen) (Haus, Gläser)

trząść [perf za‑] się

3. wackeln +haben ugs (hin und her bewegen):

mit dem Kopf wackeln

kiwać [lub potrząsać] głową

mit den Ohren/Hüften wackeln

ruszać uszami/biodrami

an etw Dat wackeln ugs

potrząsać czymś

4. wackeln +haben ugs:

wackeln (Position, Disziplin)

chwiać się

wackeln (Position, Disziplin)

być niepewnym

wackeln (Firma)

stać u progu bankructwa

5. wackeln +sein ugs (sich schwankend bewegen):

er ist über die Straße gewackelt

on przeszedł chwiejnym krokiem przez ulicę

pịnkeln [ˈpɪŋkəln] VERB intr ugs

pinkeln

sikać ugs

pinkeln

wysikać się ugs