Übersetzungen für „valen“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

val·len¹ <viel, i. gevallen> [vɑlə(n)] VERB intr

1. vallen (neervallen):

vallen

fallen

het doek valt

der Vorhang fällt

het doek valt übtr

≈ das Spiel ist aus

komen te vallen

zu Fall kommen

een opmerking laten vallen

eine Bemerkung fallen lassen

2. vallen (omvallen):

vallen

(hin)fallen

vallen

(hin)stürzen

aan stukken vallen

auseinanderfallen

een gat in zijn knie vallen

sich Dat das Knie aufschlagen

zich laten vallen

sich hinfallen lassen

naar beneden vallen

herunterfallen

naar beneden vallen

hinunterfallen

op z'n bek vallen übtr

auf die Schnauze fallen

met vallen en opstaan übtr

≈ mit vielen Rückschlägen

over een woord vallen übtr

sich über ein Wort ärgern

van de trap af vallen

die Treppe herunterfallen

van zijn stoel vallen van verbazing übtr

vor Staunen fast vom Stuhl fallen

3. vallen (terechtkomen):

vallen

fallen

een blik laten vallen op

einen Blick auf etw Akk fallen lassen

de keuze/de verdenking viel op haar

die Wahl/der Verdacht fiel auf sie

de klemtoon valt op de eerste lettergreep

der Akzent liegt auf der ersten Silbe

4. vallen (plaatshebben op):

vallen

fallen

Kerstmis valt op een woensdag

Weihnachten fällt auf einen Mittwoch

5. vallen (los neerhangen):

vallen

fallen

in plooien vallen

in Falten fallen

6. vallen (zich voordoen):

de avond valt

der Abend bricht herein

7. vallen (in een situatie zijn):

vallen

fallen

in een bepaalde categorie vallen

unter eine bestimmte Kategorie fallen

8. vallen (sneuvelen):

vallen ook übtr

fallen

het kabinet is gevallen

das Kabinett ist gestürzt worden

9. vallen (in een toestand komen):

vallen

fallen

in slechte handen vallen

in schlechte Hände geraten

hij viel van de ene verbazing in de andere

er kam aus dem Staunen nicht heraus

uit de toon vallen

aus dem Rahmen fallen

10. vallen:

zijn idee valt goed (gewaardeerd worden)

seine Idee wird begrüßt

in de smaak vallen

Anklang finden

Wendungen:

zij valt op mannen (zich aangetrokken voelen tot)

sie ist verrückt nach Männern

bij het vallen van de nacht

bei Einbruch der Nacht

iem in de rede vallen

jdm ins Wort fallen

hij liet de aanklacht vallen

er zog die Anklage zurück

iem om de hals vallen

jdm um den Hals fallen

het werk valt me zwaar

die Arbeit fällt mir schwer

fa·len <faalde, h. gefaald> [falə(n)] VERB intr

1. falen (tekortschieten):

falen

versagen

de regering faalt in deze kwestie

die Regierung versagt in dieser Angelegenheit

2. falen (mislukken):

falen

scheitern

falen

misslingen

mijn pogingen falen

meine Versuche scheitern

zijn schot faalde

sein Schuss verfehlte das Ziel

ma·len¹ <maalde, h. gemalen> [malə(n)] VERB trans (fijnmaken)

malen

mahlen

koffie malen

Kaffee mahlen

ta·len <taalde, h. getaald> [talə(n)] VERB intr

talen

sich kümmern um

er niet naar talen

nicht im Entferntesten daran denken

hij taalde niet naar zijn familie

er kümmerte sich nicht um seine Familie

zij hebben nooit naar luxe getaald

auf Luxus legten sie keinen Wert

ba·len <baalde, h. gebaald> [balə(n)] VERB intr

stevig balen

die Nase (gestrichen) voll haben

zij baalt van haar werk

sie hat von ihrer Arbeit die Nase voll

da·len <daalde, i. gedaald> [dalə(n)] VERB intr

1. dalen (omlaaggaan):

dalen

sinken

dalen

(ab)fallen

hij is zeer in mijn achting gedaald

er ist in meiner Achtung stark gesunken

het kwik/de thermometer daalt

die Quecksilbersäule/das Thermometer fällt

de prijzen dalen

die Preise fallen [o. sinken]

het vliegtuig daalt

das Flugzeug geht herunter

de weg daalt hier

der Weg fällt hier ab

2. dalen (minder worden):

dalen

fallen

dalen

nachlassen

de dalende conjunctuur

die Konjunkturflaute

iets in waarde doen dalen

etw im Wert herabsetzen

de koersen dalen

die Kurse fallen

verwanten in dalende lijn

Verwandte in absteigender Linie

3. dalen (geluiden):

dalen

sich senken

dalen

nachlassen

ha·len <haalde, h. gehaald> [halə(n)] VERB trans

1. halen (naar zich toe, naar boven trekken):

halen

holen

er van alles bij halen

sich in Nebensächlichkeiten verlieren

alles door elkaar halen

alles durcheinanderwerfen

een deskundige erbij halen

einen Sachverständigen hinzuziehen

eruit halen wat erin zit übtr

das Letzte herausholen

de hele boel overhoop halen

das Oberste zuunterst kehren

dat haalde een lelijke streep door de rekening übtr

das machte einen dicken Strich durch die Rechnung ugs

2. halen (ergens vandaan halen):

halen

holen

hij haalt zijn boodschappen bij de supermarkt

er macht seine Einkäufe im Supermarkt

geld van de bank halen

Geld von der Bank abheben

iem van de trein halen

jdn von der Bahn abholen

3. halen (ontbieden):

halen

holen

halen

herbeirufen

de dokter laten halen

nach dem Arzt schicken

hulp/de politie halen

Hilfe holen/die Polizei holen

4. halen (bemachtigen):

halen

erwerben

halen

erringen

hij heeft de akte wiskunde gehaald

er hat die Lehrbefähigung für Mathematik erworben

iets naar zich toe halen ook übtr

sich einer Sache bemächtigen form

een frisse neus halen

frische Luft schnappen

de pers halen

in die Presse kommen

de eerste prijs halen

den ersten Preis erringen

waar haalt hij het vandaan? ook iron

wo hat er es her?

5. halen (erin slagen te bereiken):

halen

erreichen

dat haal ik niet

das schaffe ich nicht

hij heeft de finish niet gehaald

er hat das Ziel nicht erreicht

de zieke zal het niet halen

der Kranke wird nicht durchkommen

de nieuwe dokter haalt het niet bij de oude

der neue Arzt kann dem alten nicht das Wasser reichen

de trein halen

den Zug erreichen

val·lend [vɑlənt] ADJ

de vallende ster

die Sternschnuppe

de vallende ziekte

die Epilepsie

be·va·len VERB

bevalen 3. Pers Pl Imperf van bevelen

Siehe auch: bevelen

be·ve·len <beval, h. bevolen> [bəvelə(n)] VERB trans

bevelen

befehlen

zij beval hem te zwijgen

sie befahl ihm zu schweigen

val·lei <vallei|en> [vɑlɛi] SUBST f

vallei

Tal nt

dra·len <draalde, h. gedraald> [dralə(n)] VERB intr

dralen

zaudern

dralen ugs

zögern

zonder dralen

ohne Zögern

dwa·len <dwaalde, h. gedwaald> [dwalə(n)] VERB intr

1. dwalen (dolen):

dwalen

irren

hij dwaalde door de stad

er irrte durch die Stadt

2. dwalen (zonder doel rondlopen):

dwalen

schweifen

dwalen

streifen

3. dwalen (blikken, gedachten):

dwalen

wandern

dwalen

schweifen

dwalen

irren

4. dwalen übtr (zich vergissen):

dwalen

sich irren

dwalen

sich täuschen

hea·len <healde, h. geheald> [hiːlə(n)] VERB trans

healen

spirituell heilen

pra·len <praalde, h. gepraald> [pralə(n)] VERB intr

1. pralen (pronken):

pralen

prahlen

2. pralen form (schitteren):

pralen

prangen

sma·len <smaalde, h. gesmaald> [smalə(n)] VERB intr

smalen

höhnen

op iem smalen

jdn schmähen

sta·len¹ [stalə(n)] ADJ attr

1. stalen (van staal gemaakt):

stalen

Stahl-

stalen

aus Stahl

stalen

stählern

de stalen buis

das Stahlrohr

stalen meubelen

Stahlrohrmöbel

het stalen ros übtr

der Drahtesel

2. stalen:

stalen (als van staal)

eisern

stalen (minder vaak:)

stählern

stalen (minder vaak:)

Stahl-

een stalen geheugen

ein sehr gutes Gedächtnis

een stalen gestel

eine eiserne Konstitution

een stalen gezicht opzetten

eine eisige Miene aufsetzen

met een stalen gezicht liegen

unverfroren lügen

hij heeft stalen zenuwen

er hat eiserne [o. stählerne] Nerven

hij heeft stalen zenuwen

er hat Nerven wie Drahtseile ugs