Übersetzungen für „wunden“ im Niederländisch » Deutsch-Wörterbuch

(Springe zu Deutsch » Niederländisch)

wen·den¹ <wendde, h. gewend> [wɛndə(n)] VERB trans (draaien, keren)

wenden

wenden

wenden

umwenden

wenden

(um)drehen

het hoofd wenden

den Kopf drehen [o. wenden]

hoe je het ook wendt of keert übtr

wie man es auch nimmt

hoe men zich ook wendt of keert übtr

(egal,) wie man es auch macht

zijn blik wenden naar

den Blick richten auf +Akk

het roer wenden

das Ruder herumwerfen a. übtr

zijn schreden wenden naar

seine Schritte wenden nach

won·den VERB

wonden 3. Pers Pl Imperf van winden

Siehe auch: winden

win·den <wond, h. gewonden> [wɪndə(n)] VERB trans

1. winden (wikkelen):

winden

wickeln

winden

winden

een doekje om zijn vinger winden

sich Dat einen Lappen um den Finger wickeln

zich uit iets winden übtr

sich aus etw herauswinden

2. winden:

winden (met een lier verplaatsen)

winden

winden (ophijsen ook)

aufwinden

het anker winden

den Anker lichten

win·den <wond, h. gewonden> [wɪndə(n)] VERB trans

1. winden (wikkelen):

winden

wickeln

winden

winden

een doekje om zijn vinger winden

sich Dat einen Lappen um den Finger wickeln

zich uit iets winden übtr

sich aus etw herauswinden

2. winden:

winden (met een lier verplaatsen)

winden

winden (ophijsen ook)

aufwinden

het anker winden

den Anker lichten

wui·ven <wuifde, h. gewuifd> [wœyvə(n)] VERB intr

1. wuiven (heen en weer buigen):

wuiven

wiegen

wuiven

wogen form

2. wuiven (zwaaien):

wuiven

winken

met de zakdoek wuiven

das Taschentuch schwenken

naar iem wuiven

jdm winken

wur·gen <wurgde, h. gewurgd> [wʏrɣə(n)] VERB trans

wurgen

erwürgen

wurgen

erdrosseln

wurgen (d.m.v. touw)

strangulieren

wur·men¹ <wurmde, h. gewurmd> [wʏrmə(n)] VERB trans

wurmen (met moeite verplaatsen)

drängen

wurmen (met moeite in iets duwen)

zwängen

wurmen (met moeite uit iets krijgen)

winden

zich eruit wurmen

sich herauswinden

ik kon mij er nog net in wurmen

ich konnte mich gerade noch hineinzwängen

zen·den¹ <zond, h. gezonden> [zɛndə(n)] VERB intr

zenden RADIO, TV

senden

zenden RADIO, TV

ausstrahlen

bin·den³ <bond zich, h. zich gebonden> [bɪndə(n)] VERB wk ww

binden zich binden (een verplichting op zich nemen):

binden

sich binden

binden

sich verpflichten

bon·den VERB

bonden 3. Pers Pl Imperf van binden¹, binden², binden³

Siehe auch: binden , binden , binden

bin·den³ <bond zich, h. zich gebonden> [bɪndə(n)] VERB wk ww

binden zich binden (een verplichting op zich nemen):

binden

sich binden

binden

sich verpflichten

bin·den² <bond, h. gebonden> [bɪndə(n)] VERB intr

1. binden (dik worden):

binden

dickflüssig werden

2. binden übtr (een band smeden):

binden

verbinden

bin·den¹ <bond, h. gebonden> [bɪndə(n)] VERB trans

1. binden (vastmaken):

binden

(fest)binden

ik ben aan huis gebonden übtr

ich bin ans Haus gefesselt

iem iets op het hart binden übtr

jdm etw ans Herz legen

2. binden übtr:

binden

(ver)binden

onze idealen binden ons

unsere Ideale verbinden uns

3. binden (boekwezen):

binden

(ein)binden

4. binden kookk.:

binden

(ab)binden

binden

eindicken

lan·den <landde, i. geland> [lɑndə(n)] VERB intr

landen

landen

op de maan landen

auf dem Mond landen

de piloot landde vlot

der Pilot landete seine Maschine glatt

pan·den <pandde, h. gepand> [pɑndə(n)] VERB trans

1. panden (belenen):

panden

verpfänden

2. panden jur.:

panden

pfänden

ron·den¹ <rondde, h. gerond> [rɔndə(n)] VERB trans

1. ronden (omvaren):

ronden

(um)runden

2. ronden (rond maken):

ronden

runden

ronden

rundmachen

3. ronden (afronden):

ronden

runden

ronden

abrunden

ronden

aufrunden

vin·den <vond, h. gevonden> [vɪndə(n)] VERB trans

1. vinden:

vinden (aantreffen, verkrijgen)

finden

vinden (ontdekken, opsporen)

herausfinden

gevonden voorwerpen

Fundsachen Pl

ik zal hem weten te vinden

ich werde ihn schon kriegen

2. vinden (aantreffen, ontwaren):

vinden

finden

iem tot iets bereid vinden

jdn finden, der zu etw Dat ist

ergens voor te vinden zijn übtr

für etw zu haben sein

iem thuis vinden

jdn zu Hause antreffen

er was niemand te vinden, die

es fand sich niemand, der

3. vinden (bedenken, uitdenken):

vinden

finden

heb je er al iets op gevonden?

hast du schon eine Lösung gefunden?

4. vinden:

vinden (achten, oordelen)

finden

vinden (beschouwen als)

halten für

vindt u het goed, dat ik rook?

gestatten Sie, dass ich rauche?

ik vind het jammer, dat …

es tut mir leid, dass …

ik vind haar mooi

ich finde sie schön

vind je (ook) niet?

findest du nicht auch?

ik zou het prettig vinden als …

es wäre mir angenehm, wenn …

iets terecht vinden

etw für richtig halten

ik vind het zonde van het geld

mir ist es leid um das Geld

5. vinden (ondervinden, ten deel krijgen):

vinden

finden

de dood vinden

den Tod finden

doorgang vinden

stattfinden

zijn oorsprong in iets vinden

seinen Ursprung in etw Dat haben

6. vinden (komen tot gelijke gezindheid):

vinden

finden

zij hebben elkaar gevonden (zijn het eens geworden)

sie sind sich einig geworden

zij hebben elkaar gevonden (vormen een paar)

sie haben sich gefunden

het met iem kunnen vinden

gut mit jdm auskommen

zich ergens in kunnen vinden

mit etw Dat einverstanden sein

von·den VERB

vonden 3. Pers Pl Imperf van vinden

Siehe auch: vinden

vin·den <vond, h. gevonden> [vɪndə(n)] VERB trans

1. vinden:

vinden (aantreffen, verkrijgen)

finden

vinden (ontdekken, opsporen)

herausfinden

gevonden voorwerpen

Fundsachen Pl

ik zal hem weten te vinden

ich werde ihn schon kriegen

2. vinden (aantreffen, ontwaren):

vinden

finden

iem tot iets bereid vinden

jdn finden, der zu etw Dat ist

ergens voor te vinden zijn übtr

für etw zu haben sein

iem thuis vinden

jdn zu Hause antreffen

er was niemand te vinden, die

es fand sich niemand, der

3. vinden (bedenken, uitdenken):

vinden

finden

heb je er al iets op gevonden?

hast du schon eine Lösung gefunden?

4. vinden:

vinden (achten, oordelen)

finden

vinden (beschouwen als)

halten für

vindt u het goed, dat ik rook?

gestatten Sie, dass ich rauche?

ik vind het jammer, dat …

es tut mir leid, dass …

ik vind haar mooi

ich finde sie schön

vind je (ook) niet?

findest du nicht auch?

ik zou het prettig vinden als …

es wäre mir angenehm, wenn …

iets terecht vinden

etw für richtig halten

ik vind het zonde van het geld

mir ist es leid um das Geld

5. vinden (ondervinden, ten deel krijgen):

vinden

finden

de dood vinden

den Tod finden

doorgang vinden

stattfinden

zijn oorsprong in iets vinden

seinen Ursprung in etw Dat haben

6. vinden (komen tot gelijke gezindheid):

vinden

finden

zij hebben elkaar gevonden (zijn het eens geworden)

sie sind sich einig geworden

zij hebben elkaar gevonden (vormen een paar)

sie haben sich gefunden

het met iem kunnen vinden

gut mit jdm auskommen

zich ergens in kunnen vinden

mit etw Dat einverstanden sein

kon·den VERB

konden 3. Pers Pl Imperf van kunnen², kunnen³

Siehe auch: kunnen , kunnen , kunnen

kun·nen³ <kon, h. gekund> [kʏnə(n)] VERB mod Aux

1. kunnen (een mogelijkheid):

kunnen

können

kunnen

mögen

waar kan dat boek gebleven zijn?

wo kann [o. mag] das Buch (nur) geblieben sein?

het kan een vergissing zijn

es kann ein Irrtum sein

daar zou u zich weleens (in) kunnen vergissen

da könnten [o. dürften] Sie sich irren

2. kunnen:

kunnen (een geoorloofd zijn)

können

kunnen (mogen)

dürfen

zoiets kun je niet doen

so etw kannst du nicht machen

hoe heb je zoiets kunnen doen?

wie konntest du nur!

je had tenminste kunnen opbellen

du hättest wenigstens anrufen können

ze kán me wat ugs

sie kann mich mal!

kun·nen² <kon, h. gekund> [kʏnə(n)] VERB trans

1. kunnen (de kracht, macht bezitten iets te doen):

kunnen

können

kunnen

vermögen form

buiten iets kunnen

ohne etw auskommen

had jij dat gekund?

hättest du das gekonnt [o. geschafft] ?

dat kan er bij mij niet in

das will mir nicht in den Sinn

ergens tegen kunnen

etw vertragen (können)

ik kan er niet meer tegen!

ich vertrage das nicht länger!

hij kan er wat van

er hat eine Menge los

hij kan er wat van ook iron

er ist nicht ohne

tegen iem op kunnen

es mit jdm aufnehmen können

2. kunnen (in staat, de gelegenheid gesteld worden iets te doen):

kunnen

können

hij kan er niet bij (niet zover reiken)

er kommt nicht hin [o. heran]

hij kan er niet bij (niet begrijpen)

das ist ihm zu hoch

hij kan er niet over uit

er kann über nichts anderes mehr reden

hij heeft [o. is niet] kunnen komen

er hat nicht kommen können

dat kan geen kwaad (schaadt niet)

das schadet nichts

dat kan geen kwaad (ongevaarlijk, onschuldig)

es ist doch nichts dabei

ervan op aan kunnen

sich darauf verlassen können

in de zaal kunnen 500 mensen

in den Saal passen 500 Menschen rein

3. kunnen (mogelijk zijn):

kunnen

können

dat kan (waarschijnlijk)

(das) kann sein

dat kan (waarschijnlijk)

schon möglich

dat kan (uitvoerbaar)

das geht (schon)

het kon (allemaal) erger

es hätte (alles) schlimmer kommen können

zó kan het niet langer

so kann es nicht weitergehen

dat kan moeilijk

das geht schlecht

dat kan niet (niet te doen)

das geht nicht

dat kan niet (niet te geloven)

das gibts nicht

dat kan niet ontkend worden

das lässt sich nicht bestreiten

het kan niet op

da wird aus dem Vollen geschöpft

het zou kunnen (waarschijnlijk)

es könnte sein, es wäre (schon) möglich

het zou kunnen (uitvoerbaar)

es könnte gehen [o. klappen]

het had toch gekund

es hätte ja sein können

kun·nen¹ [kʏnə(n)] SUBST nt geen Pl

kunnen

Können nt

zijn prestaties zijn beneden zijn kunnen

seine Leistungen liegen unter seinen Möglichkeiten [o. unter seinem Können]

Lon·den [lɔndə(n)] SUBST nt geen Pl

Londen

London nt

zonden VERB

zonden 3. Pers Pl Imperf van zenden¹, zenden²

Siehe auch: zenden , zenden

zen·den² <zond, h. gezonden> [zɛndə(n)] VERB trans

zenden (sturen)

senden

zenden (sturen)

schicken

zenden gesch.

abkommandieren

zenden (doen toekomen)

übersenden

iem naar de andere wereld zenden

jdn ins Jenseits befördern ugs

iem met verlof zenden

jdn beurlauben

zen·den¹ <zond, h. gezonden> [zɛndə(n)] VERB intr

zenden RADIO, TV

senden

zenden RADIO, TV

ausstrahlen